جالايىر حان مەن ساعات
بۇرىنعى زاماندا ءبىر حاننىڭ پەرزەنتى بولماي جۇرگەندە، ايەلى جۇكتى بولىپتى. ول بوسانۋعا تايانعان ۋاقىتتا حان ۋازىرلەرىمەن اڭعا شىعىپ كەتىپتى. ايەلى ۇل تۋسا، ءسۇيىنشى سۇراي كەلگەن ادامنىڭ باسىنان تومەن التىن قۇياتىن بولىپ ۋادە قىلادى. ءبىر كۇنى حاننىڭ ايەلى تولعاتىپتى. ونىمەن بىرگە، ۇيىندەگى مالشىنىڭ ايەلى دە تولعاتىپتى. ەكەۋى دە ۇل تابادى. ءبىر جەتى وتكەننەن كەيىن حاننىڭ بالاسىن ءوز بەسىگىنە، مالشىنىڭ بالاسىن ءوز بەسىگىنە سالادى.
حاننىڭ بالاسىنىڭ اتى جالايىرحان، مالشىنىن بالاسىنىڭ اتى ساعات بولادى. جالايىرحان دا، ساعات تا جەتىگە تولادى. ەكەۋىن دە مەكتەپكە بەرەدى. جالايىرحاننان كەيىن ساعاتتى دا حان جاقسى كورەدى. حان ءبىر كۇن قيال قۇشىپ وتىرادى دا، ەكەۋىن دە شاقىرىپ الادى. ەكەۋىنىڭ دە بەتىنەن ءسۇيىپ، ەكەۋىن دە جاقسى اتقا مىنگىزىپ، قانشاما نوكەر ەرتىپ، اڭ اۋلاۋعا شىعادى. ءار كۇن وسىلاي ەتىپ، حان سونىمەن قىزىقتاپ جۇرەدى.
«ءبىزدىڭ بالالارىمىز تۇرعاندا، مالشىنىڭ بالاسىمەن شىعارعانى نەسى؟» – دەگەندى ايتىپ ۋازىرلەر كۇندەپ، كۇڭكىلدەيدى. حان ۋازىرلەرگە كۇلكى بولمايىن دەپ، ساعاتتى قالدىرادى دا جالايىرحاندى ۋازىرلەردىڭ بالاسىمەن اڭعا شىعاراتىن بولادى.
كۇندەردە ءبىر كۇن جالايىرحان ۋازىرلەرمەن اڭعا شىعىپ جۇرگەندە قولىنداعى قۇسى قاشىپ كەتىپ، داريانىڭ ار جاعىنا وتەدى. بۇل دا وتپەكشى بولىپ، سۋدى جاعالاپ ابىگەرلەنىپ جۇرگەندە، داريانىڭ ورتاسىمەن سالعا ءمىنىپ كەتىپ بارا جاتقان ءبىر سۇلۋ قىزدى كورەدى. قىزدىڭ سۇلۋلىعىنا قايران قالىپ: «نە بولسا دا، سويلەپ قالايىن!» – دەپ سۋعا تۇسەدى دە، الدىنا بارا الماي: «پەريزاتسىز با؟ ادامزاتسىز با؟ قايدان بولاسىز؟ قايدا باراسىز؟ ىزدەسەم، قايدان تابارمىن؟» – دەپ داۋىستاپ سۇرايدى. سوندا قىز داۋىستاماي، مىناداي يشارات بىلدىرەدى. اۋەلى اۋزىن ۇستاپ، قولىن ارقاسىنا سىلتەيدى؛ ماڭدايىنان ءبىر باسىپ، قولىن ارتىنا سىلتەيدى؛ شاشىنىڭ ءبىر ءورىمىن الدىنا، ءبىر ءورىمىن ارتىنا قايىرىپ، ءبىر قولىن باسىنان اسا كوتەرەدى دە جۇرە بەرەدى. حانزادا مۇنان ەش نارسە دە اڭعارا العان جوق. وڭىندە كورسە دە، تۇسىندە كورگەندەي بۇعان قيىن بولادى.
ءسويتىپ، كۇن-تۇن سونى ويلاۋمەن، حانزادانى قايعى-قاسىرەت باسادى. قىزدىڭ يشاراتىنىڭ شەشۋىن تابا الماي، اۋرۋ بولادى؛ ەشكىممەن سويلەسپەيدى؛ ەشكىمگە ءبىر اۋىز جاۋاپ تا بەرمەيدى. باقتىرماعان ءتاۋىپ تە قالعان جوق، ەشكىم اۋرۋىن بىلە المايدى.
ءبىر كۇنى حان بالاسىن ويلاپ، قيالدانىپ وتىرعاندا، ۇيىنە ساعات كەلىپ كىرەدى. حان انا بەتىنەن ءبىر، مىنا بەتىنەن ءبىر ءسۇيىپ: «قۇرداسىڭ وسىنداي بولدى. سەن بارىپ، امالىن تاپپاساڭ، بىزدەن دارمەن كەتتى»، – دەيدى. ساعات حانزادانىڭ ۇيىنە كەلىپ، ەكەۋى وناشا وتىرىپ سويلەسەدى. ءوزىنىڭ بالا جاستان بىرگە وسكەن سەرىگى كەلگەننەن كەيىن حانزادا دا باستان-اياق كورگەن وقيعالارىن ايتا باستايدى. ساعات قۇربىلىق رەتىمەن ءبىراز وكپەسىن ايتقاننان كەيىن، بىلاي دەيدى:
— داۋىستاماي جۇرە بەرگەنىندە، ءوزىڭ دە سويلەسەدى ەكەنسىڭ. ول داۋىستاۋعا ۇيالىپ، يشارات ەتكەنى، ول دا وزىڭدەي اسىل زات ەكەن. اۋزىن ۇستاپ قولىن ارقاسىنا سىلتەگەنى: «سۋدىڭ ار جاعىنداعى وزىڭدەي حاننىڭ قىزىمىن»، – دەگەنى. ارقاسىن باسىپ قولىن الدىنا سىلتەگەنى: «كۇيەۋىم ۇرىپ-ۇرىپ، وتىرعىزىپ قويادى»، – دەگەنى. ماڭدايىنان باسقانى: «سۋدىڭ تومەنگى جاعىنداعى ءبىر حاننىڭ كەلىنىمىن، ماڭدايىما جازعانى سول بولدى»، – دەگەنى. شاشىنىڭ ءبىر ءورىمىن ارتىنا، ءبىر ءورىمىن الدىنا قايىرىپ، قولىن باسىنان اسىرا جوعارى كوتەرگەنى: «ەرىم الدىمدا بولسا، سەن ارتىمدا: ەرىم ارتىمدا بولسا، سەن الدىمدا، – دوستىقتا وسىنداي بولايىق جانە مەنى ىزدەسەڭ، ءۇيىمنىڭ الدىندا بيىك شۇبار اعاش بار، وسىدان تابارمىن»، دەپ قولىن كوتەرگەن ەكەن، – دەيدى. — ەندى مۇنى تابۋ وڭاي، اتاڭنان توزباس تون، ازباس ات، قورجىنداپ التىن الۋ كەرەك، – دەيدى ساعات.
حانزادانىن ساعاتپەن سويلەسىن وتىرعانىن ەسىتكەننەن كەيىن جۇرت بارىپ، حاننان ءسۇيىنشى سۇرايدى. حان قۋانىپ، توي قىلادى. حانزادا ەندى جازىلادى. حان حانزادانىڭ ايتقانىن قىلىپ، ساعات ەكەۋىن جابدىقتاپ جونەلتەدى.
ەكەۋى باياعى سۇلۋدى ىزدەپ كەلە جاتادى. ايدان اي، جىلدان جىل وتكەندە، داريانىڭ جاعاسىمەن ءجۇرىپ وتىرىپ، ءبىر شاھارعا كەلەدى. قالانى ارالاپ ءجۇرىپ، بىرەۋلەردەن سۇرايدى.
— بۇل حاننىڭ كەلىنى بار ما؟ قىزى بار ما؟ بولسا، قاي حاننىڭ قىزى؟ – دەيدى.
ءبىر ادام جاۋاپ بەرەدى:
— حانزادامىزدىڭ قالىڭدىعى سۋدىڭ جوعارعى جاعىنداعى حاننىڭ قىزى ەدى: ءقازىر بۇل حاننىڭ كەلىنى بولىپ وتىر، – دەيدى.
ساعاتتىڭ ۇيىندەگى شەشۋى تۋرا كەلەدى. ونان سوڭ ەكەۋى ىزدەپ وتىرىپ، حاننىڭ كەلىنىنىڭ باۋ-باعىن سۇراپ تابادى. باۋدىڭ ءىشىن ارالاپ جۇرسە، ءبىر كەمپىر گۇل تەرىپ ءجۇر ەكەن. بۇلار سوعان جولىعادى. كەمپىر بۇلارعا:
— حاننىڭ كەلىنىنىڭ باۋىندا نە قىلىپ جۇرگەن ادامسىڭدار؟ كەتىڭدەر! – دەپ ۇرسادى.
بۇلار كەمپىرگە ءبىر ۋىس التىن بەرىپ، جۇگىرىپ ءجۇرىپ گۇلىن تەرىسەدى. قولىنا التىن تيگەننەن كەيىن كەمپىر قۋانادى دا ۇندەمەيدى. تەرگەن گۇلدەرىن ەكەۋى كەمپىرگە بەرىپ تۇرىپ:
— مۇنى كىم تەرىپ بەردى؟ – دەسە، «ءوزىڭىز كورگەن تەرىپ بەردى» دەپ ايتىڭىز، – دەيدى.
گۇلدى الىپ، التىندى الىپ، كەمپىر قۋانىپ كەتە بەرەدى. كەلگەن سوڭ حان كەلىنى:
— مۇنى قالاي تەز تەردىڭ؟ الدە بىرەۋ تەرىپ بەردى مە؟ – دەپ سۇرايدى. كەمپىر:
— ءوزىڭ كورگەن تەرىپ بەردى، – دەيدى.
حاننىڭ كەلىنى اشۋلانىپ:
— ءوزىم كورگەن كىم ەكەن؟ سەن بۇزىققا جوريىن دەپ ءجۇر ەكەنسىڭ! – دەپ، كەمپىردى ۇرىپ-ۇرىپ وتىرعىزىپ قويادى.
ەرتەڭىنە كەلىنشەك كەمپىردى گۇل تەرىپ كەلۋگە تاعى جىبەرەدى. كەمپىر كەلسە، باياعى ەكەۋى تاعى ءجۇر. كەمپىر اشۋلانىپ:
— كەتىڭدەر! سەندەرگە بولا كەلىننەن تاياق جەدىم، – دەيدى.
بۇل جولى كەمپىرگە ەكى ۋىس التىن بەرىپ:
— اشۋلانباڭىز، – دەپ، تاعى گۇلدەرىن تەرىپ بەرەدى دە: – سۇراسا، كەشەگى ايتقانىڭدى ايت، – دەيدى.
كەمپىر تاعى قايتىپ كەلەدى، حان كەلىنى تاعى سۇرايدى، كەمپىر كەشەگى ايتقانىن تاعى ايتادى. كەلىنشەك كەمپىردى ۇرىپ-ۇرىپ، تاعى وتىرعىزىپ قويادى.
ەرتەڭىنە كەمپىردى تاعى گۇل تەرىپ كەلۋگە جىبەرەدى. كەلسە، باياعى ەكەۋى ءالى ءجۇر. كەمپىر اشۋلانىپ:
— كۇندە-كۇندە باۋدا نە ىستەپ جۇرگەن ادامسىڭدار؟ كەتىڭدەر! سەندەرگە بولا تاياق جەپ، بەينەت شەگەتىن شامام جوق. ءبىر كۇنى ءولىپ قالارمىن! – دەيدى.
بۇل ەكەۋى قورجىننان ءۇش ۋىس التىن الىپ بەرىپ:
— اشۋلانباڭىز، شەشە! – دەپ، گۇلىن تەرىپ بەرەدى دە: — سۇراي قالسا، بۇرىنعى جاۋابىڭىزدى ايتىڭىز، – دەپ، كەمپىردى جونىنە جىبەرەدى.
كەمپىر كەلەدى. كەلىنشەك تاعى سۇرايدى، كەمپىر قورقا-قورقا، دىرىلدەپ، باياعى ءسوزدى قايتا ايتادى. ءبىراق بۇل جولى كەلىنشەك ۇرمايدى، كەمپىردى جەتەكتەپ، وڭاشا ءبىر ۇيگە الىپ كىرەدى. «ەندى ءولدىم-اۋ»، – دەپ ويلايدى كەمپىر. كەلىنشەك كەمپىرگە الگى ءۇيدىڭ ىشىنەن ءبىر قاپقا كومىر سالدىرىپ الادى دا ەسىك الدىنداعى شۇڭقىرعا اپارىپ تاستاتادى. سونان باسقا ەش نارسە ايتپاي، ەرتەڭىنە كەمپىردى گۇل تەرىپ كەلۋگە تاعى جىبەرەدى. كەمپىر كەلسە، باۋدىڭ ىشىندە باياعى ەكەۋى تاعى جۇرەدى. كەمپىر بۇرىنعىداي ەمەس، ماز-مەيرام. ۇرىسقان جوق.
— ءيا، بالالار، امانسىزدار ما؟ – دەپ، سۇرايدى. ساعات:
— بۇگىن كەلىن ۇرمادى ما؟ – دەيدى. كەمپىر:
— ۇرعان جوق. قولىمنان تارتىپ، وڭاشا ۇيگە كىرگىزدى. مەن ولتىرەدى عوي دەپ ويلاپ ەدىم، ولتىرمەدى. ءبىر قاپقا كومىر سالدىردى، ەسىك كوزىندەگى شۇڭقىرعا اكەپ تاستاتتى. سونان باسقا ەش نارسە دە ايتقان جوق، – دەيدى.
جالايىرحانعا سوندا ساعات تۇرىپ:
— ەسىك الدىنداعى شۇبار اعاش كەسىلىپ، وتقا جاعىلىپ كەتكەن ەكەن. كومىر سالعانى سونى ايتقانى. «شۇبار اعاشتىڭ ورنى ۇلكەن شۇڭقىر»، – دەگەنى. كەمپىرگە كومىر اكەپ تاستاتقانى – ساعان: «بۇگىن سول شۇڭقىرعا كەلىپ جات، ءوزىم بارىپ جولىعامىن»، – دەگەنى. ەندى سەن كەشكە بار دا سول شۇڭقىرعا ءتۇسىپ جات، ءوزى كەلىپ جولىعار، – دەيدى.
جالايىرحان كەلىپ شۇڭقىرعا ءتۇسىپ جاتىر، كەلىنشەك ءالى جوق. ءسويتىپ جاتىپ، ۇيىقتاپ قالادى. ءبىر ۋاقىتتا حاننىڭ كەلىنى كەلەدى. كەلسە، جىگىت ۇيىقتاپ قالعان؛ ۇيقىسىن بۇزىپ وياتپاي، قالتاسىنا ەكى اسىق سالىپ كەتەدى. جالايىرحان سول ۇيىقتاعاننان ەرتەڭ تۇرادى. قاراسا، تاڭ اتىپ قالىپتى. جۇگىرىپ ساعاتتىڭ جانىنا كەلەدى. ساعات:
— جولىقتىڭ با؟ – دەپ سۇرايدى.
جالايىرحان:
— جولىقپادىم، – دەيدى. ساعات جالايىرحاننىڭ، قالتاسىن قاراپ، ماناعى كەلىنشەك سالىپ كەتكەن ەكى اسىقتى الادى.
— سەن شىقپادى دەيسىڭ؟ مىناۋ نە؟ – دەپ جالايىرحانعا ۇرسادى. ول كۇنى كۇن باتادى، ءتۇن بولادى.
— بۇگىن تاعى ۇيىقتاپ قالىپ جۇرمە! – دەپ، ساعات جالايىرحاندى تاعى جىبەرەدى. — ەگەر بۇل جولى ۇيىقتاپ قالساڭ، مەنەن جاقسىلىق كورمەيسىڭ! – دەيدى.
جالايىرحان شۇڭقىرعا ءتۇسىپ جاتادى: ەكى كوزى حاننىڭ ءۇيى جاقتا بولادى. جۋىق ارادا كەلىنشەك تاعى شىعا قويمايدى. حانزادا قاراپ جاتىپ، تاعى ۇيىقتاپ قالىپتى. كەلىنشەك ونىڭ ۇيقىسىن بۇزىپ وياتپاي، قالتاسىنا ەكى جاڭعاق سالىپ كەتەدى. تاڭ اتا جالايىرحان دا ويانىپ، ساعاتتىڭ جانىنا كەلەدى.
— جولىقتىڭ با؟ – دەپ سۇرايدى ساعات.
— بۇگىن ۇيىقتاماستان قاراپ وتىردىم، ءبىراق شىقپادى، – دەيدى.
— ياپىرماي، قالاي شىقپادى ەكەن! – دەپ، ساعات جالايىرحاننىڭ قالتاسىنا قولىن سالىپ قاراسا، ەكى جاڭعاق شىعادى. — كەلىپتى عوي، بەلگىسى مىناۋ! – دەپ، ەكى جاڭعاقتى كورسەتەدى. — سەنى: «ويىن بالاسى ەكەن» – دەپ، كەشەدەن بەرى قالتاڭا اسىق، جاڭعاق سالىپ، كۇلكى قىلىپ ءجۇر، – دەگەن ءسوزدى ايتىپ، ساعات جالايىرحاندى سوگەدى.
ول كۇن ءبىتىپ، ءتۇن بولعان سوڭ ساعات جالايىرحاندى تاعى جىبەرەدى. ءبىراق بۇل جولى حانزادانىڭ تابانىن ءتىلىپ، تۇز سەۋىپ جىبەرەدى. جالايىرحاندا ۇيقى جوق، جانىمەن قايعى؛ تۇز اشىتىپ، بەزىلدەتىپ وتىر. ءبىر ۋاقىتتا كەلىنشەك كەلەدى. جالايىرحانمەن كورىسىپ، امانداسادى. بىر-بىرىمەن تانىسىپ، اناۋ-مىناۋ ەستەن شىعىپ، ويناپ وتىرعان جەرلەرىندە حاننىڭ كۇزەتشىسى كورىپ قالىپ، ەكەۋىن ۇستاپ بايلاپ الادى. سول ۋاقىتتا حاننىڭ كەلىنى جالايىرحانعا:
— «ساعات، ساعات، اتىڭ ارپاعا ءتۇستى! بۇگىن الماساڭ، ەرتەڭگە قالسا، ەكى قۇلاعى شۇناق!» – دەپ ءۇش رەت داۋىستا، – دەيدى.
جالايىرحان الگى ءسوزدى ايتىپ داۋىستايدى. ساعات مۇنى ەستىپ جالايىرحان قولعا تۇسكەنىن بىلەدى. ءتۇن ىشىندە بازارعا بارىپ، ءبىر ايەل شاپانى مەن پارانجى ساتىپ الادى. ونان كەيىن ءبىر ناۋبايعا بارىپ، ءجۇز نان ساتىپ الادى. ولاردى بىرەۋگە ارقالاتىپ، ءوزى شاپان بۇركەنىپ، پارانجىنى بەتىنە جاۋىپ، زىندانعا قاراپ جۇرە بەرەدى. جالايىرحان مەن كەلىنشەك زىنداندا. ساعات زىنداننىڭ قاراۋىلشىسىنا جولىعادى.
— نە قىلىپ ءجۇرسىڭ؟ – دەيدى قاراۋىلشى.
— تۇنەۋگۇنى ءبىر قاتتى اۋىرعانىمدا، زىندانداعى پەندەلەرگە ءجۇز نان قۇدايى ايتىپ ەدىم، سول نانىمدى اكەلەمىن. ءوزىم – ايەل ادام. كۇندىز بەرە المايمىن، تۇندە ناندارىمدى زىندانعا ءتۇسىپ، قولىمنان بەرىپ شىقسام ەكەن، – دەپ قاراۋىلشىدان وتىنەدى. قاراۋىلشى:
— قولىڭىزدان بەرىپ شىعا قويىڭىز، – دەپ، ارقان بايلاپ زىندانعا سالادى.
زىنداننىڭ تۇبىندە جاتقان جالايىرحان مەن كەلىنشەكتى كورىپ، قۋانىسادى. ساعات پارانجىنى كەلىنشەككە بەرىپ، ونى شىعارىپ جىبەرەدى دە، ءوزى زىنداندا قالادى. ەرتەڭىنە حاننىڭ كۇزەتشىلەرى حانعا:
— كەلىنىڭىزدى بىرەۋمەن جاتقان جەرىندە ۇستاپ الىپ، زىندانعا سالىپ قويدىق، – دەپ حابار ەتەدى.
حان دەرەۋ كەلىنىنە جىبەرەدى. كەلىنى ۇيىندە ءىس تىگىپ وتىر ەكەن. كۇزەتشىلەر بارىپ، زىندانعا سالعانداردى الىپ كەلەدى. كەلسە كەلىنى ەمەس، بوتەن ەكى كىسى. حان بۇل ەكەۋىن قويا تۇرىپ، مىنا كۇزەتشىلەردى دارعا اسۋعا بۇيرىق قىلادى. كۇزەتشىلەر:
— حان، تاقسىر! تۇتقىنىمىز انىق كەلىنىڭىز ەدى. ءبىزدى ناقاقتان ولتىرەيىن دەپ تۇرسىز. ارمانسىز بولايىق تىم بولماسا: حالىقتى جيناڭىز دا، ءبىر ۇلكەن قازانعا بىلامىق قايناتىڭىز. ول بىلامىقتىڭ ىشىنە التىن سالىڭىز. ەگەر كەلىنىڭىز اق بولسا، سول التىندى قايناپ تۇرعان بىلامىق ىشىنەن قولىن تىعىپ الىپ شىقسىن. ەگەر قولى كۇيمەسە اق بولعانى. ەگەر كۇيسە قارا بولعانى دەيدى.
حان بۇلارىن ماقۇل كورىپ، ايتقاندارىن قابىل الىپ، ەرتەڭىنە حالىقتى جينايدى. ورتالارىندا قازان قايناپ، ىشىنە التىن سالىنعان. حاننىڭ كەلىنى بىلامىققا قولىن تىعىپ، التىندى الايىن دەپ كەلە جاتقاندا ساعات پەن جالايىرحان ەكەۋى قايىر سۇراعان كىسى بولىپ، ءمۇساپىرسىپ كەلەدى. جالايىرحان حاننىڭ كەلىنىنىڭ قولىنان ۇستاپ تۇرىپ حانعا ايتادى:
— تاقسىر، بۇل ۇيات ەمەس پە؟ بۇكىل جۇرت الدىندا كەلىنىڭىزدى ماسقارا قىلعانىڭىز نە؟
سوندا كەلىن تۇرىپ:
— ەي، حالىق، مەن وسى حاننىڭ بالاسىنا تيگەلى قولىمدى ۇستاعان جىگىت وسى، مۇنان باسقا ەشكىم دە ۇستاعان جوق، – دەپ بارىپ، التىندى الىپ شىعادى. كەلىنشەكتىڭ قولى كۇيگەن جوق. «اجالىمىزعا باسقا بىرەۋ حاننىڭ كەلىنى بولىپ كورىنگەن ەكەن!» – دەپ، كۇزەتشىلەر ولىمگە مويىندارىن سۇنىپ تۇرا بەرەدى.
كۇندەردىڭ ءبىر كۇنىندە حان جورىققا اتتانباق بولىپ: «تايعا مىنگەن دە، تاناعا مىنگەن دە قالماي، جيىلسىن!» – دەپ، جۇرتقا جار سالادى. جۇرت جيىلعاننان كەيىن، حان ءبىر قولعا بالاسىن باسشى ەتىپ جونەلتتى دە، ءوزى كەيىن شىقپاق بولادى. حان شىعايىن دەپ تۇرعاندا، ساعات كەلەدى دە:
— تاقسىر! ءوزىم سىزبەن جورىققا شىقپاقشى بولىپ تۇرمىن. ءبىر قارىنداسىم بار ەدى. ءوزىم كەلگەنشە، سول قارىنداسىم سىزدىكىندە تۇرسا قايتەدى؟ – دەيدى.
حان قابىل ەتەدى. ساعات جالايىرحاندى قىزشا كيىندىرىپ، حاننىڭ ۇيىنە جىبەرەدى. جالايىرحان قىز بولادى. ساعات جالايىرحاندى حاننىڭ كەلىنىنىڭ جانىنا قويادى دا، ءوزى جورىققا كەتەدى.
حان جورىقتان قايتىپ، شاھارىنا كەلە جاتقاندا، ساعات: «بۇل مەنىڭ دوسىم جالايىرحان مەن ءوز كەلىنىن اياماي، زىندانعا سالىپ تا ولتىرمەكشى بولعان ەدى عوي، «ەرۋلىگە قارۋلى» دەگەن، – دەپ ويلايدى دا، ەبىن تاۋىپ، حاننىڭ بالاسىن ولتىرەدى. جالايىرحان دا قىز كيىمىن تاستاپ، باياعى جىگىت قالپىنا تۇسەدى. ءبىر كۇنى ساعات كەلىپ، حانعا ارىز قىلادى.
— تاقسىر، تۇنەۋگۇنى ۇيىڭىزگە قويىپ كەتكەن قارىنداسىمدى شىعارىپ بەرسەڭىز ەكەن! كۇيەۋى كەلىپ، ۇزاتايىن دەپ تۇرمىن، – دەيدى.
حان كىسى جىبەرسە، قارىنداسى جوق بولىپ شىعادى. سوندا ساعات كەلىپ، بەر-بەردىڭ استىنا الىپ، ابدەن قىسادى. حان: «ەندى قايتەمىز؟» – دەپ بالاسىنا كىسى جىبەرەدى. ول كەلمەگەن بوپ شىعادى. سوندا ساعات:
— مەنىڭ قارىنداسىمدى ءسىزدىڭ بالاڭىز الىپ كەتكەن! – دەيدى.
حان ساسادى. ساعات مازاسىن الا بەرگەننەن كەيىن، حان: «مىنانىڭ قارىنداسىن بالام شىن الىپ كەتكەن عوي»، – دەپ ويلاپ:
— سابىر ەتىڭىز. كۇيەۋىڭە سول مىرزانىڭ ايەلىن الىپ بەرسەم، رازىسىڭ با؟ – دەيدى.
ساعات:
— ايەل دەپ جۇرمەسە؟ – دەيدى. سوندا تۇرىپ:
— ولاي بولسا، ايىبىنا وزىڭە ءوزىمنىڭ قىزىمدى بەرەيىن، – دەيدى. ساعات بۇعان كونەدى. ءوزى حاننىڭ قىزىن الىپ، جالايىرحانعا كەلىنىن قوسىپ، قانشاما سان-سالتاناتپەن ەلىنە كەلەدى.
وتىز كۇن ويىن، كىرىق كۇن توي قىلىپ، ولار مۇراتىنا جەتەدى.
You Might Also Like
-
تەگىنە سەپتىك جالعاۋلارىنىڭ جالعانۋى رەسمي قۇجاتتاردا اتىن، اكەسىنىڭ اتىن، تەگىن مەملەكەتتىك تىلدە تولىق رەسىمدەۋ كەزىندە سەپتىك جالعاۋ سۋبەكتىنىڭ تەك تەگىنە عانا جالعانادى، اتى مەن اكەسىنىڭ اتى ت...
-
بۇرىنعى وتكەن زاماندا باعدات شاھارىندا عىلمان دەگەن ءبىر اقىلدى ادام بولعان ەكەن. باعداتتا ونىڭ ءارتۇرلى دارىگەرلىك ونەرىمەن اتاعى شىعادى. مۇنى ەستىگەن باعدات پاتشاسى عىلماندى وزىنە شاقىرىپ الدىرىپتى...
