سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 2 اپتا بۇرىن)
جەتىم شال

ءبىزدىڭ ءۇيدىڭ قاسىندا ءبىر شال تۇرادى. تۇرمايدى دا، بىرەۋدىڭ كۇركەسىن پانالاپ جاتادى. ويتكەنى ونىڭ ءۇيى دە، بالا-شاعاسى دا، تۋىسقاندارى دا جوق.

ءوزى قازاق تا ورىس تا ەمەس، ءبىراق ءتۇرى وسى ەكەۋىنە دە ۇقسايدى. ەكى تىلدە دە سويلەمەيدى. سەبەبى — مىلقاۋ. ابدەن قارتايعان. بەتى مىج-مىج. ءتۇرى ايانىشتى. ۇستىندەگى كيىمدەرى دە جىرتىق-جىرتىق. قىسى-جازى كىر-كىر پالتوسىن تاستامايدى.

اكەمنەن بۇل كىم دەپ سۇراپ ەدىم:

— سوردان كوز اشپاعان جەتىم شال عوي بەيشارا. قايتەسىڭ ونى — دەدى.

شال اندا-ساندا قالتاقتاپ دالاعا شىعىپ، قۇبىردان كىشكەنە باقىرمەن سۋ الادى. جەردە جاتقان تەمەكىنىڭ قالدىقتارىن تەرەدى.

ءبىر كۇنى دۇكەننەن نان اكەلە جاتىر ەدىم، شارباقتان باسىن سوزىپ بىردەڭكە ايتقىسى كەلدى. قارىنى اشقان سياقتى. اياپ كەتتىم دە ناندى بەرە سالدىم. قۋاندى. كۇلەيىن دەپ ەدى، كۇلە المادى. جۇگىرە جونەلدىم.

نانعا جىبەرگەن شەشەم:

— كوشەدەگى قايىرشىلاردى سەن اسىرايىن دەپ پە ەدىڭ؟ نەڭ بار؟ — دەپ قاتتى ۇرىستى.

سوندا دا اياپ ءجۇردىم. ءبىراق وعان كورشى بالالاردىڭ جاندارى اشىعان جوق. ىلعي جولدا كەزدەسسە مازاقتاپ، يتەرىپ، سۋعا قۇلاتىپ، قاشىپ كەتەدى. ولارعا شالعا تيمەڭدەر دەپ ايتا المايمىن. مەنەن ۇلكەن بالالار. توعىزىنشى، ونىنشى كلاستاردا وقيدى.

نەگە سورلادى ەكەن، جامان ادام بولعان شىعار، ونداي كىسىلەردىڭ ءبارى قارتايعاندا وسىلاي جۇرە مە دەپ ويلادىم.

تاعى دا اپارىپ بەرەيىن دەپ، تاماق وراپ الىپ جاتقاندا شەشەم كورىپ قويىپ، ايقاي سالدى: اكەمە ايتتى:

— قۇداي-اي، انەبىر شال پالە بولدى عوي. بۇل جەردەن كوشەمىز بە، نە ىستەيمىز؟! — دەپ.

اكەم تۇنەرىپ كوپ وتىردى.

— كوشكەندە قايدا باراسىڭ؟ قايدا بارساڭ دا قايىرشىلار قاپتاپ ءجۇر. ءوزىمىز دە قايىرشىلىقتىڭ از-اق الدىندا وتىرمىز — دەدى.

ساباقتان كەلسەم، كورشىنىڭ ءۇيىنىڭ جانىنان جەدەل جاردەم ماشيناسى كەتىپ بارادى. بىرەۋ اۋىرىپ قالعان شىعار دەدىم.

شەشەم قۋانىپ ءجۇر ەكەن. جەتىم شال ءولىپ قالىپتى. مەن قۋانعان جوقپىن.


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما