قارتايىپ، ناشار كوردى مايمىل كوزى،
ويلادى ەم ەتەرگە وعان ءوزى.
«كوز ازسا - كوزىلدىرىك ەمى» دەگەن
تيەتىن قۇلاعىنا جۇرتتىڭ ءسوزى.
بەس-التى كوزىلدىرىك مايمىل تاپتى،
ءبىرازىن قۇيرىعىنا ءتىزىپ، تاقتى.
قارادى ءبىرىن يىسكەپ، ءبىرىن جالاپ،
ءبىر مەزگىل توبەسىنە قويىپ جاتتى.
پايدا جوق يىسكەسە دە، جالاسا دا،
قويىپ-اق ءار جەرىنە قاراسا دا.
مايمىلعا كوزىلدىرىك ەم بولمادى،
ادامنىڭ كوزدەرىنە جاراسا دا.
«جوق، - دەدى، - تيتىمدەي دە پايدا تىپتەن،
ءماجنۇن بۇل شىنىدان دارۋ كۇتكەن!
جاقسى-اق دەپ كوزىلدىرىك، شۋلاۋشى ەدى،
ءبارى دە جالعانشى ەكەن ادام بىتكەن.
سوزدەرى جۇرتتىڭ ايتقان ءبارى جالعان،
مەن جارىم جالعان ايتقان سوزگە نانعان.
كورمەدىم جاۋ العىردان ەشبىر پايدا،
ەڭبەگىم بوسقا كەتتى ىزدەپ تالعان!»
قاراڭىز، مايمىل نە ەتتى سوندا تۇرىپ؟
ءبىر تاسقا ۇردى ءبارىن لاقتىرىپ.
اشۋ مەن جارىمدىقتان پايدا بار ما،
كۇل-كۇل بوپ كوزىلدىرىك قالدى سىنىپ.

* * *
العانعا بۇل كەڭەستە عيبرات بار،
مايمىلشا ءىس ەتەتىن كوپ ناداندار.
پايدالى زاتتى ورنىنا جۇمساي الماي،
سوگەتىن پايداسىز دەپ جوق پا ادامدار؟!

---