ولەڭدەر (وقۋشى شىعارماشىلىعى)
ۇرپاعىنىڭ تالانى كوپ.
تاعدىرىنان ماحامبەتتىڭ سىر ۇعامىن،
كەي - كەيدە تاعدىرىنا ءور اقىننىڭ قىزىعامىن.
كوز الدىمدا وتتى تۇلعا لاپىلداعان.
ولەڭمەن ورىلگەن سوم تۇلعا شارپىلماعان.
ەل مەن جەردى داۋىن ايتىپ حانعا، ۇلىققا،
جاقپادى حانىنا، قايتا باتتى بىلىققا.
ۇلى ءىستىڭ، ۇلىستىڭ جارشىسى بوپ،
تەڭسىزدىكتى تىلەدى قارا نارداي حالىققا.
يساتايمەن بىرىگىپ، تالاي شىقتى جورىققا،
باسىن تىگىپ بايگەگە تالاي شىقتى سوعىسقا،
ەلدىڭ قامى جەر ءۇشىن، تاۋەلسىزدىك تاڭى ءۇشىن
ۇرپاق ءۇشىن، ءبىز ءۇشىن جيناپ الدى مول كۇشىن.
تاۋەلسىزدىك تاڭى – ماحامبەتتىڭ ارمانى ەدى،
ماحامبەت – تالاي باتىرلاردىڭ تارلانى ەدى.
اتويلاپ ماحامبەت، يساتايلار تەككە وتپەگەن،
تاۋەلسىزدىك تاڭى اتتى، ۇرپاعىنىڭ تالانتى كوپ.
بايتەرەكسىڭ
قازاقستان - تۋعان ولكەم، وتانىم.
مەن ەلىمە ەركەلەگەن بوتامىن،
قيالارعا قانات قاقسىن دەپ وتان،
بىلەم ماعان القانىڭ توسارسىڭ.
سايالايمىن وتتان دا ىستىق قۇشاعىڭ،
تازا اۋاسىن قۇشىرلانا جۇتامىن.
قازاقستان - قۇت - بەرەكە، مەكەنىم،
بايتەرەكسىڭ، مەن جايقالعان بۇتاعىڭ.
ماحامبەتكە ارناۋ.
اتادان تۋعان ارۋاقتى ەر،
بەركىنىپ ساداق اسىنىپ،
جولبارىستاي اقىرىپ
جاۋىنىڭ قۇتىن قاشىرىپ،
ەدىل ءۇشىن ەگەسىپ،
جايىق ءۇشىن جانداسىپ،
تەڭسىزدىكتى جويام دەپ،
اقىرى ادىلدىكتى تابام دەپ،
تولارساقتان ساز كەشىپ،
قارسىلاسقان دۇشپانعا
ساداق بولىپ اتىلىپ،
نايزاعاي بولىپ جارقىراپ،
تاۋ سۋىنداي ارقىراپ،
جاسىن بولىپ گۇرس ەتەر
جاپانعا بىتكەن بايتەرەك،
ات ۇستىندە كۇن كورىپ،
اشتىق كورىپ، ءشول كورىپ،
كوپ ءۇشىن جيناپ مول كۇشىن،
قارا نارداي زور كۇشىن.
ءبىر اللاعا سىيىنىپ،
تاۋەلسىزدىكتى تۋ ەتىپ،
ارمانداپ وتكەن ماحامبەت
وسى كۇندى، جىگىتتەر،
نارىننىڭ قۇمىن سان كەشىپ،
تاڭىردەن تىلەپ تىلەكتى،
پالۋانداي جۇمىر بىلەكتى،
قايراتتى، اسىل جۇرەكتى.
نايزاعا قىلىشتى بىلەپتى.
قارا قىلدى قاق جارىپ،
حالىقتىڭ مۇڭىن مۇڭداسىپ،
تاۋەلسىزدىكتى تىلەپتى.
قۇدايى باسقا سالعان سوڭ
كورگەن ەكەن كوپ زورلىق
ەلىمەن بىرگە اسىل ەر.
بۇگىندەرى اقتالىپ،
ماحامبەتتەي اسىل ەر
جاسامپاز ۇلى ۇرپاعى
ماحامبەتتى ۇلىقتاپ،
ۇلى بابا اسىن بەردى.
ۇلى باتىر ەلىندە
قاراعايلى نۋى بار،
سۋى تۇنىق كولى بار،
بالدىرعاندى ەلى بار،
اتا - بابادان قالعان جەرى بار،
«جەرى بايدىڭ – ەلى باي»،-
دەپ اتام قازاق تا ايتپاپ پا؟!
ماحامبەت – جاسامپاز ۇلى تۇلعا.
انا
دۇنيەنىڭ ەڭ قىمباتى اناڭ ەكەن،
انانىڭ ەڭ ءتاتتىسى بالا ەكەن.
ءتۇن ۇيقىسىن ءتورت ءبولىپ تاربيەلەگەن،
انانىڭ ەڭبەگى زور دارا ەكەن
انانىڭ اق ءسۇتىن اقتاۋ پارىز دەيمىن.
ەڭبەگى بىزگە بولار قارىز دەيمىن.
مەككەنى ءۇش ايالاسا دا وتەلمەگەن
ۇرپاققا بۇل وسيەت اڭىز دەيمىن.
تاعدىرىنان ماحامبەتتىڭ سىر ۇعامىن،
كەي - كەيدە تاعدىرىنا ءور اقىننىڭ قىزىعامىن.
كوز الدىمدا وتتى تۇلعا لاپىلداعان.
ولەڭمەن ورىلگەن سوم تۇلعا شارپىلماعان.
ەل مەن جەردى داۋىن ايتىپ حانعا، ۇلىققا،
جاقپادى حانىنا، قايتا باتتى بىلىققا.
ۇلى ءىستىڭ، ۇلىستىڭ جارشىسى بوپ،
تەڭسىزدىكتى تىلەدى قارا نارداي حالىققا.
يساتايمەن بىرىگىپ، تالاي شىقتى جورىققا،
باسىن تىگىپ بايگەگە تالاي شىقتى سوعىسقا،
ەلدىڭ قامى جەر ءۇشىن، تاۋەلسىزدىك تاڭى ءۇشىن
ۇرپاق ءۇشىن، ءبىز ءۇشىن جيناپ الدى مول كۇشىن.
تاۋەلسىزدىك تاڭى – ماحامبەتتىڭ ارمانى ەدى،
ماحامبەت – تالاي باتىرلاردىڭ تارلانى ەدى.
اتويلاپ ماحامبەت، يساتايلار تەككە وتپەگەن،
تاۋەلسىزدىك تاڭى اتتى، ۇرپاعىنىڭ تالانتى كوپ.
بايتەرەكسىڭ
قازاقستان - تۋعان ولكەم، وتانىم.
مەن ەلىمە ەركەلەگەن بوتامىن،
قيالارعا قانات قاقسىن دەپ وتان،
بىلەم ماعان القانىڭ توسارسىڭ.
سايالايمىن وتتان دا ىستىق قۇشاعىڭ،
تازا اۋاسىن قۇشىرلانا جۇتامىن.
قازاقستان - قۇت - بەرەكە، مەكەنىم،
بايتەرەكسىڭ، مەن جايقالعان بۇتاعىڭ.
ماحامبەتكە ارناۋ.
اتادان تۋعان ارۋاقتى ەر،
بەركىنىپ ساداق اسىنىپ،
جولبارىستاي اقىرىپ
جاۋىنىڭ قۇتىن قاشىرىپ،
ەدىل ءۇشىن ەگەسىپ،
جايىق ءۇشىن جانداسىپ،
تەڭسىزدىكتى جويام دەپ،
اقىرى ادىلدىكتى تابام دەپ،
تولارساقتان ساز كەشىپ،
قارسىلاسقان دۇشپانعا
ساداق بولىپ اتىلىپ،
نايزاعاي بولىپ جارقىراپ،
تاۋ سۋىنداي ارقىراپ،
جاسىن بولىپ گۇرس ەتەر
جاپانعا بىتكەن بايتەرەك،
ات ۇستىندە كۇن كورىپ،
اشتىق كورىپ، ءشول كورىپ،
كوپ ءۇشىن جيناپ مول كۇشىن،
قارا نارداي زور كۇشىن.
ءبىر اللاعا سىيىنىپ،
تاۋەلسىزدىكتى تۋ ەتىپ،
ارمانداپ وتكەن ماحامبەت
وسى كۇندى، جىگىتتەر،
نارىننىڭ قۇمىن سان كەشىپ،
تاڭىردەن تىلەپ تىلەكتى،
پالۋانداي جۇمىر بىلەكتى،
قايراتتى، اسىل جۇرەكتى.
نايزاعا قىلىشتى بىلەپتى.
قارا قىلدى قاق جارىپ،
حالىقتىڭ مۇڭىن مۇڭداسىپ،
تاۋەلسىزدىكتى تىلەپتى.
قۇدايى باسقا سالعان سوڭ
كورگەن ەكەن كوپ زورلىق
ەلىمەن بىرگە اسىل ەر.
بۇگىندەرى اقتالىپ،
ماحامبەتتەي اسىل ەر
جاسامپاز ۇلى ۇرپاعى
ماحامبەتتى ۇلىقتاپ،
ۇلى بابا اسىن بەردى.
ۇلى باتىر ەلىندە
قاراعايلى نۋى بار،
سۋى تۇنىق كولى بار،
بالدىرعاندى ەلى بار،
اتا - بابادان قالعان جەرى بار،
«جەرى بايدىڭ – ەلى باي»،-
دەپ اتام قازاق تا ايتپاپ پا؟!
ماحامبەت – جاسامپاز ۇلى تۇلعا.
انا
دۇنيەنىڭ ەڭ قىمباتى اناڭ ەكەن،
انانىڭ ەڭ ءتاتتىسى بالا ەكەن.
ءتۇن ۇيقىسىن ءتورت ءبولىپ تاربيەلەگەن،
انانىڭ ەڭبەگى زور دارا ەكەن
انانىڭ اق ءسۇتىن اقتاۋ پارىز دەيمىن.
ەڭبەگى بىزگە بولار قارىز دەيمىن.
مەككەنى ءۇش ايالاسا دا وتەلمەگەن
ۇرپاققا بۇل وسيەت اڭىز دەيمىن.
You Might Also Like
-
تاقىرىبى: «ناتيجەگە باعىتتالعان ءبىلىم - تۇلعانىڭ رۋحانيلىعىن بايىتۋدىڭ نەگىزى»
