(ا. س. پۋشكيننەن)
جارىم جاقسى كيىم كيىپ،
كەلدى جانعا جىلى ءتيىپ.
ديۋانا بولدى بۇل كوڭىلىم،
باسىلماي ءبىر قۇشىپ، ءسۇيىپ.

بويىم تۇر دال بولىپ ۇيىپ،
كوڭىلىم ءجۇر قۇس بولىپ ءشۇيىپ.
ەسىركەپ سۇيگىزىپ ەدى،
كەتىپپىن ءجۇز ەسە كۇيىپ.

قىلدىڭ ارام ويىندى،
ءبىر بۇرمادىڭ موينىڭدى.
سەن اقىلمەن كوڭىلىڭدى
تىيىپ، جەڭدىڭ بويىڭدى.

مەن بۇرىلىپ تۇزەلە المان،
ءقايتسىن دەدىڭ سورلىڭدى...
اتام، انام – قارا جەر،
سەن اشا بەر قوينىڭدى.
سەنەن باسقا ەش جەردەن
تابا المادىم ورنىمدى.

---