ءبىر مەرگەن بوزشا قۇستى اتىپ الدى،
(قويمادى ءولتىرىپ-اق جالعىز جاندى).
باسىندا ءبىر اعاشتىڭ ءۇش بالاسى
شىرىلداپ ۇياسىندا جەتىم قالدى.
انا جوق تاسيتۇعىن تاعام-جەمدى،
كۇن كورەر بيشارالار ءقايتىپ ەندى؟
شۋلاعان بالاپاندار داۋسىن ەستىپ،
ءسوز سويلەپ وسىلايشا تۇلكى كەلدى:
«الدا سورلى، بەيشارا بالالار-اي،
جاسىنان ولگەن ەكەن انالارى-اي.
كوبەلەك، شىبىن اۋلاپ كۇن كورەتىن
جوق ەكەن پاقىرلاردىڭ شامالارى-اي.
ءاي، قۇستار! تىڭداڭىزدار قۇلاق سالىپ،
كەزەكپەن جەم تاسىڭدار ۇشىپ بارىپ.
ۇشەۋىن اسىراۋعا قانشا قيىن،
ەتىڭدەر از كۇن قايىر ءبولىپ-جارىپ.
كوكەك قۇس! ءجۇنىڭ تۇلەپ ءجۇر عوي بەكەر،
ازىراق جەتىم ءۇشىن جۇلساق نەتەر؟
قايىردىڭ بۇل دۇنيەدە جەتىمگە ەتكەن
باسقا ءىس ساۋابىنا بار ما جەتەر؟!
بوزتورعاي! قاراپ تۇرما سەن دە تەككە،
جۇرەسىڭ بەكەر شىرلاپ ۇشىپ كوكتە.
دالادان، توعايلاردان تاماق ىزدە،
بۇلاردىڭ ۇشەۋىنە كوپ كەرەك پە؟!
سارىمويىن! ەر جەتتى عوي بالالارىڭ،
بالەدەن قۇداي ساقتار بىرەر-جارىم.
بۇلاردىڭ كۇندىز-تۇنى جانىندا بول،
جوقتاتپاي سورلىلاردىڭ انالارىن.
قارلىعاش! سەن كەلتىرسەڭ ماسا-شىبىن،
بۇلارعا و دا قورەك بولار تىعىن.
وسىنداي جۇرت جابىلعان ساۋاپ ىسكە
ۇيات قوي كىرىسپەسەڭ، جارىقتىعىم.
ساندۋعاش! نە قىلايىن سەنى قايراپ،
قويارسىڭ وقتىن-وقتىن ءوزىڭ سايراپ -
كوڭىلىن ءبىراز عانا كوتەرمەككە
زارلىنىڭ جەتىم قالعان سورى قايناپ.
دوستارىم! وسىنداي ءبىر ءىس ەتەلىك،
جاستاردى جەتىم قالعان كىسى ەتەلىك.
ىزگىلەر ورماندا دا بار ەكەنىن
وسىنداي ساۋاپ ىسپەن كورسەتەلىك!»
تۇرعاندا تۇلكى سويلەپ ساۋاپ جولدى،
قايعىعا ەستىگەننىڭ كوڭىلى تولدى.
اشتىققا شىداي الماي ءۇش بالاپان،
اعاشتان تومەن جەرگە ءتۇسىپ قوندى.
جۇرت جيناپ جاقسى كەڭەس قىلعان تۇلكى،
زارلانىپ جەتىمدى اياپ تۇرعان تۇلكى
اۋزىنا ۇشەۋىن دە قاعىپ سالدى -
ءوزى ەكەن ناعىز قۇداي ۇرعان تۇلكى.

* * *
جەپ قويدى قۇستىڭ جەتىم بالاپانىن،
قورىقپاي-اق وبالىنان تۇلكى زالىم.
قاراساق، ەل ىشىندە از با ادامدار
جەپ جۇرگەن وبالسىنباي جەتىم مالىن؟
پانا بوپ، ءوزىڭ ساقتا، قۇدىرەتىم،
كىم دە كىم بالاپانداي قالسا جەتىم.
جۇمساق ءتىل، كوڭىلى قاتتى زالىمداردىڭ
ەتە كور جەتىمدەردەن اۋلاق بەتىن!

---