قوڭىر ۇيرەك
جازدىڭ تامىلجىعان كۇندەرىنىڭ ءبىرى بولاتىن. كوكەم ەكەۋىمىز ءشوپ شابۋعا باردىق. شابىندىقتىڭ ءشوبى قالىڭ ەكەن. كوكەم اتتى دوعارىپ، شالعى شىڭداۋعا كىرىستى. مەن اتتى تۇساماق بولىپ، بەلۋاردان كەلەتىن كوك ءشوپتىڭ اراسىمەن كەلە جاتقام. ءدال الدىمنان پىر ەتىپ ۇيرەك ۇشا جونەلدى. مەن شوشىپ كەتتىم. جەتەلەپ كەلە جاتقان اتىم دا ەلەڭ ەتىپ، قۇلاعىن قايشىلاپ تۇرا قالدى.
— كوكە! كوكە! ۇيادا ۇيرەكتىڭ جۇمىرتقالارى جاتىر، — دەدىم داۋىستاپ.
— قۇستاردىڭ جۇمىرتقا باساتىن كەزى، بالام. ۇياسىنا جولاما! بەزىپ كەتەدى،— دەپ ايعاي سالدى كوكەم.
مەن ۇيرەكتى اياپ كەتتىم. تاماق اكەپ بەرگىم كەلدى. ونى كوكەمە ايتا المادىم. ەرتەڭىندە قوس ۋىستاي بيدايدى قاعازعا وراپ الا كەلدىم. ۇيرەكتىڭ ۇياسىنا جاقىنداي بەرگەنىمدە، قوڭىر ۇيرەك تاعى دا پىر ەتىپ ۇشا جونەلدى.
— ۇيانىڭ قاسىنا بارما دەگەنىم قايدا؟ — دەپ اكەم ايعايلاپ شاقىرىپ الدى.
— ەندى بارمايمىن. ۇيرەككە جەم اكەپ ەدىم، — دەپ شىنىمدى ايتتىم. كوكەم ۇندەگەن جوق.
ارادا ءبىراز كۇن ءوتتى. دايىنداعان ءشوبىمىزدى تاسۋعا كىرىستىك. ۇيرەكتىڭ ۇياسىن كورگىم كەلدى. بارىپ قاراسام، ۇيا بوس جاتىر. جۇمىرتقانىڭ شاشىلعان قابىعىنان باسقا ەشتەڭە جوق. بالاپاندارىن شىعارىپ اكەتكەن عوي دەپ ويلادىم. وزەنگە بارىپ، اتىمدى سۋارىپ جاتقانىمدا ۇيرەكتىڭ بارق ەتكەن داۋىسى شىقتى. جالت قاراسام، بالدىرلى قارا قوعانىڭ اراسىندا قۇيتاقانداي بالاپاندارىن ەرتىپ، قونىر ۇيرەك ءجۇزىپ ءجۇر ەكەن.
— كوكە! كوكە! قوڭىر ۇيرەكتى قارا، بالاپاندارىن شىعارىپتى. تەز كەلشى! كورشى! — دەپ ايعاي سالدىم. كوكەم قاسىما كەلىپ، باسىمنان سيپاپ تۇرىپ:
— انادا سەن جۇمىرتقاسىن الساڭ عوي، مىنا بالاپاندار دۇنيەگە كەلمەگەن بولار ەدى. كوردىڭ بە، جان-جانۋار، قۇرت-قۇمىرسقا، جاندىك اتاۋلىنىڭ ءبارى تىرشىلىك ءۇشىن كۇرەسەدى. سەن ولارعا جاردەمشى پانا بولا ءبىل، بالام، — دەدى ۇيرەك جاققا قاراپ. قوڭىر ۇيرەك ۇرپەك باس بالاپاندارىن ەرتىپ، وزەننىڭ بەتىن قاق جارىپ، ارعى جاعالاۋعا ءجۇزىپ بارا جاتتى. اندا-ساندا ءبىز جاققا موينىن بۇرىپ، قاراپ قويادى.
You Might Also Like
