قۇبىر
كۇز كۇندەرىنىڭ ءبىرى. اسپان بۇلتتى. اندا-ساندا سەبەزگىلىپ الىپ باسىلادى. ازىرگە ايىعاتىن ءتۇرى جوق.
ەدىل مەن ەمىل ۇيدە. دەمالىس بولعانىمەن سىرتقا شىعۋعا تيىم سالىنعان. سەبەبى — جاڭبىر. جەر لايساڭ، وينايتىن ورىن جوق. مۇندايدا باسقا بالالار دا سىرتقا شىقپايدى. قامالىپ ۇيدە وتىرادى.
ەكەۋى كۇندەگىسىندەي ەرتە ويانعان. ءقازىر ەكىنشى قاباتتاعى ورتاق بولمەلەرىندە وزدەرىنە تيەسىلى جۇمىسپەن اينالىسۋدا. بىر-ەكى ساعات عالامتور ويىندارىن ويناپ ەدى، ودان ەندى جالىعا باستادى. ءتىپتى، كىشكەنە ەمىل ورنىنان باعانا-اق تۇرىپ كەتىپتى.
— اعا، انانى قارا… — دەدى ءبىر كەزدە تەرەزە جاقتان ايعايلاپ.
— ول نە؟ — دەپ جالت بۇرىلدى ەدىل ەلەڭ ەتىپ. ەمىلدىڭ ءۇنى نازار اۋدارماسىنا قويماستاي ەدى.
— انە، قاراشى اناعان… الما — دەدى اۋلاعا قاراعان ارتقى تەرەزەگە تاقاۋ تۇرعان ەمىل ودان سايىن جاقىنداپ.
ورنىنان جاي تۇرىپ كەلىپ:
— قانە… — دەپ نەمقۇرايلى قاراعان ەدىل قول سوزىم جەردە تۇرعان قىپ-قىزىل قوس المانى كورگەندە كوزى جانىپ كەتتى.
— قانداي ادەمى، ءا؟ — دەدى قىزىعىپ. — وزدەرى ءتىپتى ۇلكەن ەكەن.
— ءيا. ەكەۋ، — دەدى ەمىل تاعاتسىزدانا تامسانىپ.
— قالاي الدىق ونى ەندى؟
— راس، ءا… قالاي الامىز؟
قوس الما كۇتپەگەن ولجا ەدى. كۇزدىك جيىن-تەرىم اياقتالعالى ءبىراز كۇن بولعان. جاپىراقتاردىڭ اراسىنا جاسىرىنىپ مىنا ەكەۋى قالىپ قويىپتى. ويلاماعان جەردەن كوزگە ءتۇسىپ، ونسىز دا زەرىگىپ وتىرعان بالالارعا جاقسى ەرمەك تابىلدى.
— قالاي الدىق؟ — دەدى ەدىل قاتتى ويلانىپ.
ىسكە شىنىمەن-اق كىرىسكەنى انىق بايقالدى. اعاسىنىڭ ءبىر امال تاباتىنىنان ۇمىتتەنگەن ەمىل دە ونىڭ سوڭىنان قالماي اينالسوقتاپ ءجۇر.
— قالاي الامىز، اعا، ا… قالاي الامىز؟ — دەپ قويادى اندا-ساندا.
— سونى ءوزىم دە بىلمەي تۇرمىن! — دەدى ەدىل جەلكەسىن قاسىپ. — تاپتىم! — دەدى ول ىزىنشە ورنىنان سەكىرىپ كەتىپ. — تاپتىم…
— نە ىستەيمىز، اعا؟ — دەدى ەمىل تۇككە تۇسىنبەسە دە اعاسىنىڭ بەتىنە كۇلىمدەي قاراپ.
— بىلاي ىستەيمىز، — دەدى اعاسى ىلە وعان بۇرىلىپ. — ءجۇر! — دەدى ارتىنشا بۇيرىق بەرىپ. — مەنىڭ ارتىمنان ەر!
ەكەۋى جۇگىرىپ استىڭعى قاباتقا ءتۇستى. قۇداي وڭداعاندا ەشكىم جوق ەكەن. تىكە بارىپ اسۇيگە كىردى. وندا دا ادام كورىنبەدى. مۇزداتقىشتىڭ ارتىندا، بۇرىشتا تۇرعان كەرنەيدەي ۇزىن اق قۇبىردى الىپ شىقتى. ونى ءاسۇيدىڭ بىتەلە بەرەتىن سۋ قۇبىرىن اۋىستىرۋعا كەشە اكەپ قويعان بولاتىن. ءالى ورنىندا ەكەن. ەكەۋى ەكى باسىنان كوتەرىپ، ۇستىگە الىپ شىقتى. تەرەزەنى اشىپ، قۇبىردى سىرتقا شىعارىپ كورىپ ەدى، كەرەك جەرگە جەتەردەي ۇزىن ەكەن. بىرەۋى ورتان بەلىنەن، ەكىنشىسى كەلەسى باسىنان ۇستاپ، الماعا قاراي جاقىنداتتى. ارتىنان اۋزىن جەمىسكە كيگىزىپ الىپ، جوعارى-تومەن قوزعاپ قالىپ ەدى، سول ءسات ساباعىنان ۇزىلگەن المالار، قۇبىر ىشىمەن بەرى قاراي سىرعي جونەلدى. سول كۇيى اعىپ كەلىپ، اياقتارىنىڭ استىنا توپ ەتە قالدى.
قۋانىپ كەتكەن ەمىل تۇرا جۇگىرمەك بولىپ ىڭعايلانىپ ەدى:
— توقتا! — دەدى ەدىل ونى بوگەپ. — اسىقپا. الدىمەن مىنانى اپارىپ ورنىنا قويمايمىز با؟ اكەم كورسە ۇرسادى عوي.
— راس، ءا، — دەدى ەمىل ءوزىنىڭ شامالى اسىعىپ كەتكەنىن سوندا بارىپ اڭداپ، ىڭعايسىزدانىپ. — كەتتىك، — دەدى سوسىن قۇشاعىنداعى قۇبىردى قايتا كوتەرىپ.
You Might Also Like
-
ءبىلىم جانە عىلىم ءمينيسترى اسحات ايماعامبەتوۆ ءبىلىم جانە عىلىم سالالارىن سيفرلاندىرۋ جۇمىسى قالاي اتقارىلىپ جاتقانى تۋرالى مالىمەتتەرمەن ءبولىستى.
