سوڭعى جاڭارتۋ

(وزگەرتىلگەن ۋاقىتى 7 ساعات بۇرىن)
شايىڭ قويۋىراق بولسىن!

وزدەرى ءبىرىنشى دۇنيەجۇزىلىك سوعىستا جارىققا كەلىپ، جاستىڭ شاقتارىن ەكىنشى دۇنيەجۇزىلىك سوعىس جىلدارىندا وتكىزگەن مەنىڭ قۇربى-قۇرداستارىمنىڭ بارىندە دەرلىك ءبىر قىزىڭ مىنەز بار. ول مىنەز قازىرگى قايسى بىرەۋلەرىڭىزگە ءتىپتى ەرسى بوپ كورىنۋى دە مۇمكىن. ءجا، مەنىڭ قۇرداستارىمنىڭ كوپشىلىگى كوشەدە كەلە جاتىپ، وز-وزىنەن كۇبىرلەيدى، جىميادى، كوزىن قىسادى، يىعىن قۋجىڭداتادى.

ال مەنىڭ ەرسى مىنەزىم — شايقورلىق... كۇنىنە جيىرما-وتىز كەسە شاي ىشپەسەم جۇرە المايمىن.

مەندە باسقا دا ەرسى مىنەزدەر بار، ءبىراق سىزدەرگە ولاردىڭ ىشىنەن وسى ەڭ سىپايىسىن عانا اڭگىمەلەپ بەرەيىن، باسقاسىن سىزدەر تۇرعاي وزىمە دە ايتا قويمايمىن.

مەنىڭ شايقور بولۋىمنىڭ مىناداي سەبەبى بار. ءبىرىنشى دۇنيەجۇزىلىك سوعىس كەزىندە قىلاياعى قياق ۇنىنان پىسىرگەن ناننىڭ ءوزى تاپشى ەدى دە، ءبىر كۇنى اكەم ۇلكەن قاڭىلتىر قۇتىمەن شاي الىپ كەلىپ، ناننىڭ قىرتىسىن شايعا سالىپ جۇمساتىپ، توعىز ايلىق مەنى تاماڭتاندىرا باستادى. ياعني، شايقورلىقتىڭ ميكروبى مەنىڭ قانىما سول ءسابي شاعىمدا-اق سىڭگەن بولاتىن.

شايقورلىقتىڭ ماعان كورسەتكەن قورلىعى از ەمەس. اسىرەسە جول جۇرگەندە كورەسىنى كورەمىن. الايدا، وكرۋگتىق قالالارىمىزدىڭ بىرىندە — قاي قالا ەكەنىن ايتپايمىن — تارتقان تاۋقىمەتىمدى ءتاڭىرىم ءتىرى پەندەنىڭ باسىنا بەرە كورمەسىن!

بىردە اۆتوبۋسپەن الىس ساپار شەگۋگە ءتيىس بولدىم دا، تاڭ ەلەڭ-الاڭدا تۇردىم. مەيمانحاناداعىلار مەنىڭ شايقور ەكەنىمدى بىلەتىن دە، كۇندە تاڭەرتەڭ بىرنەشە كەسە شاي اكەلىپ بەرەتىن. سو كۇنى دە نومەرىمنەن شىعاردان بۇرىن ءتورت كەسە شاي ءىشىپ الدىم.

مەنىڭ اڭگىمەم يباداتتى ادامداردى ىڭعايسىزداندىراتىن جايتتەن باستالعالى وتىر. شايدىڭ، عافۋ ەتىڭىزدەر، كىشى دارەتكە ءجيى جۇگىرتەتىنى بار. ءار تورت كەسەنىڭ بىرەۋىن قولما-قول توگىپ تاستامايىنشا تاۋىرشىلىك بولمايدى.

اۆتوبۋستان قالىپ قويارمىن دەپ اسىعىپ، ءتورت كەسە شايىمدى شالدىرلاتىپ، تومەنگى حوللعا جۇگىرىپ ءتۇستىم. ءتورت كەسە شاي ماعان تۇك ەمەس، سوندىقتان ودان ءقاۋىپ تە جوق، ارينە.

حوللدا ماعان مەيمانحانا يەسى جولىعا قالدى. ءوزى ءبىر جىلى ءجۇزدى، يناباتتى ادام.

— اۆتوبۋستىڭ كەلۋىنە ءالى تالاي ۋاقىت بار. كەلىڭىز، ءبىر-بىر كەسە شاي ءىشىپ جىبەرەيىك، — دەگەنى.

وعان قوسىلىپ، بەسىنشى كەسەنى ءىشتىم.

— ءسىز شايدى جاقسى كورەدى ەكەنسىز، كەلىڭىز، تاعى ءبىر-بىر كەسە ىشەيىك، — دەدى.

جاقسى شايدان باس تارتپايتىنىمدى سەزدىڭىزدەر عوي. تاعى ىشتىك. التى كەسە بولدى. ماعان التى كەسە كوپ ەمەس، ايتسە دە، ءبىر جەرگە بارىپ كەلگەن دە دۇرىس سياقتى. ءبىراق مەيمانحانا يەسى باستاعان اسەرلى اڭگىمەنى ەستىمەي كەتىپ قالۋدى ءجون كورمەدىم.

سول ساتتە حوللعا ورتا جاستارداعى ءبىر ايەل كىردى.

— كەشە سىزبەن تەلەفون ارقىلى سويلەسكەن ەدىم، — دەدى ول.

— قوش كەلدىڭىز، حانىم، — دەدىم.

ول ءارى اقىن، ءارى نوۆەلليستكا، ءارى دراماتۋرگ ەكەن. ماعان ءتورت كىتابىن سىيلادى.

— شاي ىشەسىز بە، كوفە ىشەسىز بە؟ — دەدىم.

— شاي دۇرىس.

وعان شايدى جالعىز ىشكىزۋ سىپايىگەرشىلىككە جاتپاس دەپ وزىمە دە ءبىر كەسە الدىردىم. جيىنى — جەتەۋ دەڭىز.

جەتى كەسەدەن كەيىن ەپتەپ جايسىزدانعان سياقتاندىم. ءبىراق جاڭا عانا تانىسقان ايەلگە ىرجالاقتاپ: كەشىرىڭىز، مەن الگى كۇن تۇسپەس كابينەتكە بارىپ كەلە قويايىن دەي الام با؟ سوندا دا بولسا: «نومەردە ءبىر نارسەم ۇمىت قالىپتى، ءسال توسا تۇرىڭىزشى»، «بارىپ تەلەفون سوعىپ كەلۋگە رۇقسات ەتىڭىزشى» دەگەن سياقتى سويلەمدەر ويىما ورالا بەردى. ال اقىن ايەل پوەزيا تۋرالى اعىل-تەگىل پىكىر ايتىپ، ماعان ءتىپتى ءسوز بەرەر ەمەس.

— مۇندا ءومىر ءسۇرۋ كوڭىلسىز، — دەدى ول.

— ءدال ءقازىر ماعان دا كوڭىلسىز، — دەدىم مەن.

— ءىشقۇسا بولساڭىز، سىزگە ءىشىڭىزدى بوساتىپ الۋ وڭاي عوي.

— سىزشە وڭاي، ارينە! ال مەنىڭ قولىمنان كەلەر ەمەس!

— سونشاما قيىن بولعانى ما؟

— قيىن بولعاندا قانداي!.. اۋىزبەن ايتىپ تۇسىندىرە المايمىن.

— مەن تۇسىنەمىن. سەزىمنىڭ ءبارىن سوزبەن ۇقتىرۋ مۇمكىن ەمەس. ءبىزدىڭ ءتىلىمىز جۇتاڭ.

— ۇقتىرۋعا بولار ەدى، تەك ىڭعايسىزداۋ.

ايەل تاڭدانا قالدى.

— اح، ءسىز وسىنداي...

ايەل ايتارىن اياقتاپ ۇلگەرمەدى. جانىمىزعا ءۇش ەر ادام كەلدى. بىرەۋى ەگدە تارتقان، ەكەۋى ورتا جاستاردا. جەرگىلىكتى دارىگەر مەن ادۆوكاتتار. مەنىڭ وسى قالادا ەكەنىمدى ەستىپ ىزدەپ كەلىپتى.

— مىرزالار، سىزدەرمەن تانىسقانىما وتە قۋانىشتىمىن، — دەدىم.

ەندى ولاردى دا سىيلاۋىم كەرەك. شاي مەن كوفەدەن باسقا دانەڭە جوق. ولارمەن بىرگە ىشپەي تاعى بولمايدى.

— جو-جوق، — دەدى دارىگەر، — ءسىز ءبىزدىڭ قوناعىمىزسىز، ءسىزدى ءبىز سىيلاۋعا ءتيىسپىز، — دەپ ول شاي قويۋشىعا داۋىستادى: — قالقام، بەس كەسە شاي اكەلە قويشى!

سەگىز كەسە شاي ءىشىپ، سىرتقا شىعىپ كەلۋدىڭ ورايىن تابا الماي ومالىپ وتىرمىن. ارتىق قيمىل دا اۋىر تيە باستادى. كەلگەندەردىڭ ۇشەۋى دە زيالى ادامدار، ولارمەن تانىسار-تانىسپاستا تۇرا جونەلسەم كىم بولعانىم!

— بەياپەندى، حالىقتىڭ ءحالىن قالاي جەڭىلدەتۋگە بولادى؟ — دەپ سۇراق قويدى ادۆوكات.

ەي، شىركىن-اي، ەڭ اۋەلى ءوزىم ءبىر جەڭىلدەپ السام، باسقالارىن سونسوڭ ايتا جاتار ەدىم-اۋ!

— شىعىپ كەلمەي بولمايدى...

— قايدا شىعۋ كەرەك؟ — دەدى دارىگەر.

— شەتەلدەرگە شىعىپ كەلۋىمىز كەرەك، — دەدى ادۆوكات مەن ءۇشىن جاۋاپ بەرىپ. — ءبىز جاس جەتكىنشەكتەرىمىزدى شەتەلدەرگە جىبەرىپ وقىتۋىمىز كەرەك. باسقالاردان ۇلگى-ونەگە الۋ كەرەك.

سول ساتتە، عافۋ ەتىڭىز، ايىرىلىپ قالا جازدادىم. باس ساۋعالاماي بولاتىن ەمەس.

— مەن ءقازىر... — دەپ تۇرۋعا ىڭعايلانا بەرگەنىمدە، ءوزىم بۇدان ەكى كۇن بۇرىن تانىسقان كوپەسىم كەلە قالدى. ءىشى-باۋىرىڭا كىرىپ كەتەتىن اقجارقىن جىگىت.

— اۆتوبۋس ءبىزدىڭ كەڭسەنىڭ الدىنان جۇرەدى، — دەدى ول.

ۇشىپ تۇردىم. باسقالاردان ءبىر مينۋت بولسا دا بۇرىن شىقپاقپىن. ءبىراق شىققان قايدا! كوپەس پەن ادۆوكات ەكى جاعىمنان قولتىقتاپ الدى. قۇرمەتتەرىنە قالايشا قيانات جاسايىن! مەيمانحانادان تۇتقىندالعان كىسىدەي بوپ شىقتىم. سەگىز كەسە شاي شالدىر-شۇلدىر ەتىپ، ءتىپتى جۇرگىزەر ەمەس. ەكەۋىنىڭ ەكى جاعىمنان دەمەپ كەلە جاتقاندارىنا دا شۇكىرلىك.

ءسىز جايسىزدانىپ كەلەسىز بە؟

— ازداپ.

— قاي جەرىڭىز؟

— قۇداي اقىنا بىلمەيمىن. مازام كەتە باستادى، بويىمدا ءبىر پالە بار سياقتى.

— اۋىرىپ كەلە مە؟

— ءيا.

— ەلدىڭ قازىرگى جاعدايىنا كىمنىڭ جۇرەگى اۋىرمايدى دەيسىز؟!

ءبىز الاڭدى جانە ەكى كوشەنى قيىپ وتتىك. كەڭسەسىنە تەزىرەك جەتسەم ەكەن، ودان كەيىن دۇنيە ورتەنىپ كەتسە دە ۇمتىلار ەدىم.

كەڭسە كەڭ ەكەن، ءبىراق ماعان كەرەگى كورىنبەيدى.

— شاي ىشەسىز بە، كوفە مە؟

— راقمەت! مەن ىشپەيمىن.

— ونىڭىز بولمايدى! تىم قۇرىسا ءبىر كەسە ءىشىڭىز.

شاي اكەلىندى. مەن اندا-ساندا ءبىر ۇرتتاپ، كوز الداپ وتىرمىن. ۇرتتاعان سايىن ءۇنسىز ۇليمىن. توعىز كەسەدەن كەيىن ونەبويىمدى تەر جاۋىپ كەتتى. تەرمەن بىرگە توبەمنەن شىقسا دا مەيلى، تەك جەڭىلدەسەم ەكەن! اعىل-تەگىل تەرلەگەنىمدى بايقاپ وتىرعان ادۆوكات:

— سىرقاتتانىپ قالدىڭىز با؟ — دەدى.

— ءسويتتىم!

— مەندە تەردى توقتاتاتىن ءدارى بار، بەرەيىن، ءىشىپ جىبەرىڭىزشى.

— قۇداي ساقتاسىن، مەن ءدارى ءىشىپ كورگەم جوق! سەكرەتارى لەزدە ءبىر ءدارى مەن ءبىر ستاكان سۋ الىپ كەلدى.

— ءىشىڭىز! ءىشىڭىز! — دەپ ءبارى قوشەمەتتەي قالدى. مەنىڭ ەركىمە سالسا، ءبىر ستاكان سۋدىڭ ورنىنا سيا سورعىش قاعازدىڭ ءبىر قۇشاعىن جۇتىپ الار ەدىم، نە كەرەك!..

ماعان ءدارىنى دە، ءبىر ستاكان سۋدى دا كۇشتەپ ىشكىزدى.

— وسىمەن ءبىتتىم، — دەدىم، — ەندى شىقپاسام بولمايدى.

— تىنىشىڭىز كەتىپ وتىر ما؟

— تيتىقتاپ وتىرمىن.

ورنىمنان تالتىرەكتەپ تۇرا بەردىم. كەڭسەگە ءبىر كىسى كىرىپ كەلدى.

— اۆتوبۋس دايىن، بەياپەندى. ءسىزدى توسىپ تۇرمىز. ابدەن جەتىستىم: مەنىمەن تانىسۋعا كەلگەن جەرگىلىكتى جيىرما شاقتى قاراتاياق ەندى قوشەمەتتەپ شىعارىپ سالماقشى. ولاردىڭ ءبارىن اداستىرىپ كەتۋ قايدا! ءبىرى ونىسىن، ءبىرى مۇنىسىن ايتا باستادى.

ءبارىمىز شۇباپ ترانسپورت كەڭسەسىنە باردىق. اۆتوبۋستىڭ دوڭگەلەگىن ۇرلەپ بىتىرمەپتى. كەڭسەنىڭ حاتشىسى سويلەگەندە ءتىلىنىڭ مايىن تامىزاتىن قۋ كورىنەدى.

— ءسىز ءبىزدى، ارينە، بىلمەيسىز عوي، — دەپ باستادى ول، — ال ءبىز ءسىزدى وتە جاقسى بىلەمىز. دوڭگەلەكتى ۇرلەپ بولعانشا شاي ءىشىپ الايىق.

— جاڭا عانا ىشتىك، راقمەت.

— ە، قويىڭىزشى!.. بىزبەن وتىرىپ ءبىر كەسە ىشپەيسىز بە؟!

و، ءتاڭىرىم! بۇ دۇنيەدە وسىنداي دا ازاپ-بەينەت بار بولعانى ما؟! شاي ەمەس، شايىندىعا ۇقساس بىردەڭە الىپ كەلدى. ونىنشى كەسەدەن كەيىن وماقاسىپ قۇلاۋعا از-اق قالدىم: ەكى سامايىم سولقىلداپ، جۇرەك جۇلقىنىپ جونەلدى. بەتتىڭ ارىن بەلبەۋگە تۇيمەسەم — قۇرىدىم!

— دارەتحانا قاي جەردە؟ — دەدىم ەنتىگىپ.

جانىمداعىلار بىرىنە ءبىرى قارادى.

— دارەتحانا ما؟

— ءيا.

— باس مەشىتتىڭ اۋلاسىندا. الىس.

دوڭگەلەگىن ۇرلەپ بولعان شوفەر دومالانىپ جەتىپ كەلدى:

— اۆتوبۋسقا وتىرىڭىزدار!

اۋزىمدى اشۋىم مۇڭ بولىپ تۇرعاندا ماڭايىمداعىلارعا تۇگەل جىميىپ، ريزاشىلىق شىرايمەن قوشتاسۋىم كەرەك. شامام جەتكەنىنشە شىرايلانىپ باقتىم. اۆتوبۋس جىلجىدى. قول بۇلعاپ كەتە باردىڭ.

اۆتوبۋستىڭ شايقاعانى شايىمدى وندا-مۇندا سىڭىرە باستادى ما، ايتەۋىر، بويىم جەڭىلدەيىن دەدى. ءجۇرىپ كەلەمىز.

— قاشان جەتەمىز؟

— ەكى جارىم ساعاتتا.

قيمىلداماي وتىرعاندا ونشاما قينالمايدى ەكەنسىڭ، — سونى ءبىلدىم.

ءبىرجارىم ساعاتتان سوڭ ءبىر قالاشىققا كىردىك تە، اۆتوبۋس كوفەحانانىڭ اۋلاسىنا توقتاي قالدى.

مەن ءىشىمدى قۇشاقتاپ ىرشىپ ءتۇستىم. قاي جاققا ۇمتىلسام ەكەن دەپ ۇمسىنىپ قاراي بەرىپ ەدىم، — ماعان قاراي كۇلىمسىرەپ كەلە جاتقان ءتورت كىسىنى كوردىم.

— قوش كەلدىڭىز! ءبىز وسىنداعى مۇعالىمدەرمىز. ءسىزدىڭ كەلەرىڭىزدى تەلەفونمەن حابارلادى.

قۇداي توبەدەن ۇرعان سونداي-اق بولار! ىشتەي شىڭعىرىپ تۇرىپ:

— وتە قۋانىشتىمىن! — دەدىم.

— اۆتوبۋس مۇندا بەس-ون مينۋت ايالدايدى. ءجۇرىڭىز، شاي ىشەلىك. — «شاي» دەگەندە كىندىك ماڭىم شىمىرلاپ كەتتى. كوفەحاناعا الىپ كىردى.

— شاي ىشكىم كەلمەيدى.

— وندا كوفە ءىشىڭىز.

— كوفە دە ىشپەيمىن.

— بىرەۋىن ءىشىڭىز ەندى... ايتپەسە ءبىز وكپەلەپ قالامىز.

شاي اكەلدى. شاي دەيدى-اۋ... ون ءبىرىنشى كەسەدەن كەيىن باۋىرىمدى جازا الماي قالۋعا اينالدىم.

— دارەتحانا قاي جەردە؟ — دەدىم.

— جولاۋشىلار ماشيناعا وتىرسىن! — دەپ شوفەر تاعى پايدا بولا كەتتى.

— ول ما، ول مەكتەپتىڭ جانىندا، — دەدى ءبىر ءمۇعالىم، قارسىمىزداعى توبەنىڭ باسىن نۇسقاپ. ول توبەگە ولسەم دە شىعا الاتىن ەمەسپىن. ءسىرا، ەندى جولدا شات-شالەكەي بولۋىم عانا قالعان شىعار.

— جولاۋشىلار، اۆتوبۋسقا! — دەپ شوفەر تاعى ايعايلادى.

— ءبىزدىڭ مۇشكىل ءحالىمىزدى بىلەر ەشكىم جوق، — دەدى مۇعالىمدەردىڭ بىرەۋى مۇڭىن شاعىپ.

— ونىڭىز راس، — دەدىم مەن، — بىرەۋدىڭ ولگەنىن بىرەۋ نە قىلسىن. اركىم ءوز باسىمەن الەك.

— قاشانعى وسىلاي بولا بەرەدى؟

مەنىڭ تىزەم دىرىلدەي باستادى.

— مەيمانحاناعا ءبىر جەتسەك جاعداي جەڭىلدەپ-اق قالار ەدى.

جانىمداعىلار كۇلدى. ەشتەڭە تۇسىنبەدى. مەنىڭ ءسوزىمدى قالجىڭ دەپ ءبىلدى.

اۆتوبۋسقا قايتا وتىردىق.

— جولىڭىز بولسىن! دۇرىستاپ اڭگىمەلەسىپ ۇلگەرمەدىك، وقاسى جوق، قايتا قايتقانىڭىزدا توسامىز!

اۆتوبۋس تەربەي باستاسىمەن تىنىسىم ەپتەپ كەڭىگەندەي بولدى. شوفەرعا ءبىر جەردە توقتا دەسەم قايتەدى؟ سودان سوڭ؟ اۆتوبۋستا ەلۋ-الپىس ادام بار، كوپشىلىگى ايەلدەر، بالالار. ءبارى ماعان قارار. جاسىرىنىپ قايدا كەتەسىڭ؟ مازاقتار. «ۇمىت، شىدا دا ۇمىت!!!» — دەيمىن ىشتەي بەكىنىپ.

سول ارەدىكتە ءبىر بالاقاي:

— اپا، كىش-ش! — دەگەنى.

ە، اللا، مىناۋ قۇيتتاي ۇلعا قۋات بەرە كور! وسىنىڭ ارقاسىندا مەن دە ازاپتان قۇتىلايىن.

— اپا، كىش-ش!

— شىدا!

جولاۋشىلاردىڭ بىرەۋى شوفەرعا:

— باۋىرىم، ءبىر مينۋتقا توقتاشى، توگىپ تاستايىق! — دەپ داۋىستادى.

— ءوي، توككىشىم-اي! — دەدى شوفەر كەكەسىنمەن. — سەندەر توگەم دەگەن سايىن توقتاي بەرسەك، بيىل جەتە الماسپىز!

جىلت ەتكەن ءۇمىتىم ءۇزىلدى. باياعى ازاپ — ءبىر ازاپ.

ءۇش جارىم ساعات وتكەندە بارار جەرىمىزگە جەتتىك. اۆتوبۋستان شىقتىق. قارسى الدىمىزدا — مەيمانحانا! ۇمتىلدىم-اۋ!

كىرە بەرىستە جولىمدى كەسە كولدەنەڭدەپ ءۇش جىگىت تۇرا قالدى. تۋ سىرتتارىندا — وپپوزيسيانىڭ ەكى دەپۋتاتى جانە تۇر.

— كونگرەسس باستالدى، — دەدى ولار.

تاڭەرتەڭ قايتىپ كەتۋگە ءتيىس ەكى دەپۋتات مەنى قايتسە دە كورۋ ءۇشىن كەشكە دەيىن توسايىق دەسىپتى. دەپۋتاتتارعا نە داۋا!

— مەن ءبىر مينۋتقا...

— كەيىن، كەيىن. ءبىزدى توسىپ وتىر.

لىق تولى زالعا ەندىك. كونگرەسس ءالى باستالا قويماپتى.

— شاي اكەلىڭىزدەر!

ون ەكىنشى كەسەنى ءىشىپ وتىرمىن. الدەكىم:

— بۇل قاشان بىتەدى ءوزى؟ — دەدى.

— كەشىرىڭىز، مۇندا دارەتحانا بار ما؟

— ونى نەگە سۇراپ وتىرسىز؟

— جاي.

— ەندى ءبىر كەسە!

— راقمەت، كەرەك ەمەس.

— كەرەك ەمەسىڭىز نە! ءسىزدىڭ شايقور ەكەنىڭىزدى بىلەمىز عوي.

ون ءۇشىنشى كەسەنى ىشۋگە كىرىستىم.

— ءسىز مۇنى نەمەن بىتەدى دەپ ويلايسىز؟

— مەن بە... ماسقارامەن بىتەدى دەپ ويلايمىن.

— مىنا شايلارى نەمەنە؟ قويۋىراق سالماي ما! ءاي، جىگىت، شايىڭدى قويۋىراق سال!

ون ءتورتىنشى كەسەنى ءىشىپ وتىرمىن.

— ءسىرا، جارىلىپ كەتەتىن شىعارمىن!

— ارينە! ءسوزىمىز وتپەيدى، ايتقانىمىزدى تىڭدامايدى. جارىلىپ ولۋگە بولادى.

— رۇقسات ەتسەڭىزدەر، مەن مەيمانحاناعا بارىپ كەلە قويايىن.

جۇگىرە جونەلۋگە مۇرشام كەلمەدى. كوشەگە ءىشىمدى قۇشاقتاپ بۇكتەلىپ شىقتىم.

— قوش كەلدىڭىز، بەياپەندى! مەن — مۋنيسيپاليتەتتىڭ پرەدسەداتەلىمىن. وكرۋگ باستىعى ءسىزدى تاڭەرتەڭنەن بەرى ىزدەپ وتىر.

اڭگىمەلەسىپ كەلە جاتىرمىز. مەيمانحاناعا بىرتىندەپ جاقىنداي بەردىك.

— ءجۇرىڭىز، كىرىڭىز. مۋنيسيپاليتەتىمىز وسى.

مۋنيسيپاليتەگە كىردىك.

— شاي ىشە وتىرىڭىز...

— راقمەت. ماعان جاقپايتىن ەدى.

— ءبىر كەسە ەشتەڭە ەتپەيدى، قىمباتتىم.

ون بەسىنشى كەسە.

— ەندى ءبىر قۇيايىن.

— راقمەت، مەرسي!

تەلەفون شىلدىرلادى. پرەدسەداتەل ترۋبكانى الدى.

— قۇپ بولادى، باستىڭ مىرزا! جاڭا عانا كەلدى.

ول ماعان بۇرىلدى:

— وكرۋگ باستىعى ءسىزدى كۇتىپ وتىر.

— ەگەر رۇقسات ەتسەڭىز...

— ءسىز ءبىزدىڭ مەيمانىمىزسىز، جالعىز جىبەرمەيمىز.

وكرۋگ باستىعىنىڭ كابينەتىنە كىردىك.

— شاي ىشە وتىرىڭىز.

— قۇداي اقىنا ىشە المايمىن. ۇرتتاسام-اق شاشالامىن.

— كەيىن ايتاسىز عوي، شاي بەرە المادى دەيسىز عوي. تىم بولماسا ءبىر كەسە ءىشىڭىز.

— ىشە المايمىن، بەياپەندى.

— ءبىز ءۇشىن ەندى ۋ بولسا دا ىشسەڭىزشى!

ون التىنشى كەسە!.. جىلاۋدىڭ ورنىنا كۇلكى قىستى. وكرۋگتىڭ باستىعى مەن مۋنيسيپاليتەت پرەدسەداتەلى ەل تاعدىرىن اڭگىمەلەپ وتىر.

— ءبىزدىڭ ءحالىمىز، بەياپەندى، شىنىندا دا كۇلكىلى.

— مەنى قىسىپ بولمادى.

— ءيا، ءسىزدى قاتتى قىستى. ءقازىر ەندى جەڭىلدەپ قالعان شىعارسىز. قازىرگى ءحالىمىزدىڭ باياعىداي ەمەس ەكەنىن ۇمىتىپ كۇنالى بولماڭىز.

— قۇداي اقىنا بىلمەي وتىرمىن. مۇلدە قيىنداپ بارا جاتىر.

مەيمانحاناعا جاۋ قۋعانداي بولىپ كىرىپ باردىم. پورتفەلدى لاقتىرىپ تاستادىم.

— دارەتحانا قايدا؟!

— سىزگە ءبىر كىسىلىگى مە؟

— ءجۇز كىسىلىگى! دارەتحانا قايدا؟!

تىركەۋشى ماعان ءۇش بلانكى ۇسىندى.

— اۋەلى كۋالىك كارتوچكانى تولتىرىڭىز.

— نە جازعىڭ كەلسە سونى جازشى، باۋىرىم! دارەتحانا قايدا؟

— پوليسيانىڭ بۇيرىعى بار، بەياپەندى، كىم ەكەنىن بىلمەي تۇرىپ مەيمانحاناعا قابىلداما دەگەن.

مەن ونىڭ الدىنا مەتريكامدى تاستاي سالدىم.

— وسىنى ەسكەرتكىشكە الساڭ دا مەيلىڭ. دارەتحانا قايدا؟

— قايدان كەلدىڭىز، اپەندىم؟

— جانىمدى قيناماشى!

— نەشە كۇن بولاسىز؟ بۇدان قاي جاققا اتتاناسىز؟..

الدەبىر ەسىكتى اشىپ، ساتىمەن كوتەرىلە باستادىم.

ءدالىزدىڭ تۇكپىرىندەگى ءبىر ەسىكتىڭ سىرتىندا دارەتحانانىڭ بەلگىسى تۇر. يتەرىپ قالسام — ىشىنەن جاۋىپ الىپتى!

قاتارىنداعى ءبىر ەسىكتى اشىپ قالسام، — ۇيىقتايتىن بولمە. جەتكەن جەرىم سول بولدى، — كەتتى...

و، اللا! ول تاۋقىمەتتى تارتپاعاندار باقىتتىڭ نە ەكەنىن بىلە المايدى...

جانىم جاي تاۋىپ، ساتىمەن تومەن ءتۇستىم. تومەندە كوفەحانا بار بولاتىن. بارىپ ورىندىققا شالجيىپ وتىرا كەتتىم دە، شاي قويۋشىنى شاقىرىپ الىپ:

— ۇلىم، ماعان شاي اكەلشى، تەك شايىڭ قويۋىراق بولسىن! — دەدىم.

ورىسشادان اۋدارعان عابباس قابىشيەۆ


You Might Also Like

جاڭالىقتار

جارناما