سىناقتان سۇرىنگەن ادام
تەمىربەك ايەلىمەن بىرگە قالانىڭ ورتالىق بازارىندا جۇرگەن. ىعى-جىعى حالىق. ادامنىڭ كوپتىگىنەن اياق الىپ جۇرە المايسىڭ. ايەلى گۇلبارشىن اداسىپ قالمايىن دەگەندەي-اق كۇيەۋىن تاس قىپ قولتىقتاپ الىپ، العا قاراي تارتىپ كەلە جاتقان ەدى. كەنەت وتە ءبىر تانىس ءۇن قۇلاعىنا جەتتى. كوپ جىل بۇرىن ۇنەمى ەستىپ، ابدەن جادىندا ساقتالىپ قالعان داۋىسقا ەلەڭ ەتە قالعان گۇلبارشىن جالت بۇرىلدى. ءبىراق، ءوز كوزىنە ءوزى سەنبەي كۇيەۋىن توپ ورتاسىنان شەتكە قاراي سۇيرەلەپ، الگى داۋىس يەسىنە قاراي بۇرىلدى.
قالىڭ نوپىردەن ءسال عانا سىتىلىپ شەتكە شىققان سوڭ جۇرتتان قايىر تىلەپ تۇرعان كىر-قوجالاق كىسىنىڭ قاسىنا گۇلبارشىن ءاي-شاي جوق، جەتىپ باردى. تەمىربەك تاڭدانىڭقىراپ قالدى:
— گۇلەكە، مۇنىڭ نە؟
— ءسال كۇتە تۇر! — دەدى دە، ول الگى قايىرشىنىڭ الاقانىنا بەسمىڭدىق قىزىل الا تەڭگەنى تاستادى دا:
— نيەتقالي اعاي، مۇنىڭىز نە، سىزگە نە بولعان؟ — دەمەسى بار ما.
— اۋ، قاراعىم! مەنەن ەشتەڭە سۇراما! بەرگەنىڭدى قۇداي ساعان ون ەسە عىپ قايتارسىن! بىلەمىن، مەنىڭ قول استىمدا ىستەگەن شىعارسىڭ، الدە، ءدارىس الدىڭ. ايتەۋىر ءتۇرىڭ تانىس، كوزگە جىلى ۇشىرايسىڭ. ەشتەڭە سۇراما! — دەپ الگى قايىرشى بۇرىلىپ كەتە بەردى.
ەرلى-زايىپتى ەكەۋى دە ءوز جوندەرىنە كەتكەن. اۋىلداعى تۋىس-تۋعاندارىنا كەرەك-جاراعىن، تاپسىرىپ ايتقان ونى-مۇنىسىن ساتىپ الىپ كولىكتەرىنىڭ جۇك سالعىشىنا تيەپ العان سوڭ ولار جولعا شىعىپ كەتكەن.
— ال، جاڭاعى قايىرشى سەنىڭ ۇستازىڭ بولدى ما، سوندا؟ — دەپ، تەمىربەك ۇزاق جولدى قىسقارتۋدىڭ قامىمەن ايەلىنە ساۋال تاستادى.
— ول كىسى مەن وقۋ ءبىتىرىپ ماگيستراتۋراعا تۇسكەن جىلى ءبىزدىڭ رەكتور بولعان ەدى — دەپ، اسىقپاي ءسوزىن باستاعان گۇلبارشىن اڭگىمەنىڭ تيەگىن اعىتتى.
نيەتقالي اعايدى بىزگە ساباق بەرگەن كەزىنەن جاقسى تانيمىن. ول كىسىنىڭ ايەلى دە ۋنيۆەرسيتەتتە ءدارىس بەردى. ۇلدارى مەن قىزدارىن دا سىرتتاي بىلەتىنبىز. سونداي جاراسىمدى جۇپ، كورسەڭ كوز توياتىن جاندار، وتە باقىتتى وتباسى ەدى. ول كىسى رەكتور بولعاندا ءبارىمىز دە قۋانىپ ەدىك. ءبىراق، ونداي ءمانساپتىڭ ءوزى ادامعا سىناق ءۇشىن بەرىلەتىن سياقتى عوي. سول سىناقتان بۇل كىسى ءاۋ باستا وڭباي سۇرىنگەن ادام.
ماگيسترانتتارعا ارنالعان جاتاقحانانىڭ شاعىن بولمەسىندە كورشى قالادان كەلگەن جايناگۇل دەگەن قىز ەكەۋىمىز بىرگە تۇردىق. تاڭداي قاقتىرارلىق كەرەمەت سۇلۋلىعى بولماسا دا، كەلبەتى تارتىمدى، اشىق-جارقىن جايلى مىنەزدى قىز. ءوزىنىڭ ايتۋىنا قاراعاندا، اكە-شەشەدەن ەرتە ايىرىلعان، اعا-جەڭگەنىڭ قولىندا ءوسىپ، تۇرمىستىڭ تاۋقىمەتىن ءبىرشاما تارتقان جان. سوعان قاراماستان مۇڭايۋ، جابىرقاۋ دەگەندى بىلمەيتىن اسا ءبىر كوڭىلدى قىز. قاشان كورسەڭ، الدە ءبىر وقيعانى كۇلكىگە اينالدىرىپ، اينالاسىن ءبىر سەرپىلتىپ تاستاپ جۇرەتىن.
شىنىن ايتسام، مەن ودان ءدال سونداي وعاش قىلىقتى كۇتپەگەن ەدىم. كەيىن كوزىم جەتكەندە جاعامدى ۇستادىم عوي. باقانداي ءبىر جىل بىرگە تۇرىپ، بىتە قايناسقان قۇربىمنىڭ وزىمە ءبىلىم بەرگەن ۇستازىمنىڭ، جاي ۇستازىم عانا ەمەس-اۋ، وقۋ ورنىن باسقارىپ وتىرعان باسشىمنىڭ وتباسىن ويرانداپ، نەشە ءتۇرلى سۇمدىققا بارىپ جۇرگەنىن دەر كەزىندە بىلمەپپىن دە عوي. بۇل مەنىڭ اڭعالدىعىم با، اق كوڭىلدىگىم بە، الدە، اقىماقتىعىم با، ول جاعىن بىلمەيمىن.
سوڭعى ايلاردا جايناگۇل جاتاقحاناعا قونۋدى سيرەتكەن بولاتىن. مەن كوبىنەسە، جالعىز تۇنەپ، جەكە تۇرىپ جاتتىم. بۇل ءبىر جاعىنان ماعان ىڭعايلى دا ەدى. قاسىمدا ەشكىم بولماعانى، وڭاشا تۇرۋىم ديسسەرتاسيامدى جازۋىما، زەرتتەگەن ماتەريالدارىما تالداۋ جاساۋىما، عىلىمي ماقالالار ازىرلەپ، جارىققا شىعارۋىما كوپ سەپتىگىن تيگىزدى.
اندا-ساندا دەمالىس كۇندەرى عانا كەلىپ-كەتەدى. ءوزىنىڭ ايتۋىنا قاراعاندا، الدە ءبىر دوستارىمەن بىرگە پاتەردە تۇرىپ جاتقان كورىنەدى. ساباقتىڭ اراسىندا ماڭىزدى شارۋالارمەن اينالىسىپ، اجەپتاۋىر اقشا تاۋىپ جۇرگەنىن دە ايتقان. كيىم-كيىسى بۇرىنعىدان الدە قايدا جاقسارىپ، قىمبات اشەكەيلەرمەن ساندەنە باستاعانىنا قاراعاندا، جاعدايى جامان بولماعانى انىق ەدى.
ءوزى ءتىس جارىپ كوپ ەشتەڭە ايتپاعان سوڭ مەن دە قازبالاپ سۇراپ جاتپادىم. «قىزدىڭ كوزى قىزىلدا» دەمەكشى، اندا-ساندا كەلگەندە، انا كيىمىن ءبىر كيىپ، مىنا القاسىن ءبىر تاعىپ كورىپ، اينانىڭ الدىندا شىر-كوبەلەك اينالىپ دەگەندەي ءماز بولىسىپ قالامىز. ءوزى دە قۇر قول كەلمەيدى، ماعان تورت دەيسىڭ بە، قىمبات شوكولاد دەيسىڭ بە، كەيدە، مەنىڭ قولىم جەتە بەرمەيتىن جەمىس-جيدەكتىڭ ءتاۋىرىن تارتۋ ەتىپ كەتەدى.
سوڭعى بىر-ەكى ايدا ول مۇلدەم جوعالىپ كەتتى. ماماندىعىمىز بولەك ءارى وقۋ عيماراتىمىز ءبىر بىرىنەن وقشاۋ بولعاندىقتان ونى ۋنيۆەرسيتەتتە كەزدەستىرە بەرمەيسىڭ.
ءسويتىپ جۇرگەندە ءبىر كۇنى جاتاقحاناعا رەكتوردىڭ ايەلى كەلدى. ول كىسى ستۋدەنت كەزىمدە ساباق بەرگەندىكتەن جاقسى تانيتىن ەدىم. ءوڭى سولعىن، ءتۇرى تۇنجىراپ كەتكەن، ءبىرتۇرلى كوڭىلسىز كورىندى. كۇتپەگەن قۇدايى قوناقتى كورگەندە تاڭدانىپ قالدىم دا:
— وتىرىڭىز، اپاي! — دەپ، ورىندىق ۇسىندىم.
— گۇلبارشىن وقۋ قالاي؟
— جاقسى اپاي.
— كەلگەنىمە تاڭدانىپ وتىرعان شىعارسىڭ؟ قاسىڭداعى قۇربىڭ قايدا؟
— جايناگۇل مە؟
— ءيا، سول!
— شىنىن ايتسام، اپاي، جاينانى كورمەگەنىمە ايدان استى.حابارلاسپادى، سوڭعى كەزدە.
— تۇسىنىكتى، جارايدى. مەن كەتەيىن.
— اپاي وتىرا تۇرىڭىز! مەن شاي قويايىن، سىزگە.
— ەش اۋىرە بولما، اينالايىن! اسىعىس ەدىم — دەدى دە، شىعىپ كەتتى.
ول كىسىنىڭ سۋىت كەلىپ، سۋىت كەتۋىنە مەن اسا ءمان بەرگەن دە جوقپىن، ءتىپتى، ۇمىتىپ تا كەتىپپىن.
ءبىر كۇنى رەكتورىمىزدىڭ ءوز ايەلىنەن اجىراسىپ، جايناگۇلمەن باس قوسقانىن ەستىگەندە جاتاقحاناداعى ونىڭ تانىس-بىلىستەرىنىڭ ءبارى دە ەستەرىنەن تانىپ قالا جازدادى. اپايىمىز بالا-شاعاسىن الىپ كورشى قالاعا كوشىپ كەتىپتى. «جاقسى يت ولىمتىگىن كورسەتپەيدى» دەگەندەي، اۋلاق كەتەيىن دەپ شەشكەن بولسا كەرەك.
كوكتەمنىڭ العاشقى كۇندەرىنىڭ بىرىندە اۋلادا كۇن شۋاقتاپ وتىرعانمىن. اناندايتىن جەرگە سۋ جاڭا قىمبات كولىك كەلىپ توقتادى. «جاقسىنى كورمەك ءۇشىن» دەمەكشى، ماڭايىڭا كەلىپ ايناداي جارقىراعان اسەم كولىك توقتاسا، وعان قالاي كوزىڭ تۇسپەيدى. كولىكتىڭ جۇرگىزۋشى جاعىنداعى ەسىگىنەن ۇلدە مەن بۇلدەگە ورانعان جايناگۇل ءتۇسىپ، ىرعالىپ ماعان قاراي كەلە جاتىر. امان-سالەمىن ادامشا الدىم. ءبىراق، جاساعان ءىسى مەن قىلىعىنا توزە المادىم.
— جاينا، مۇنىڭ نە؟ وزىڭنەن باقانداي وتىز جاس ۇلكەن اداممەن...
— ماحاببات جاسقا قارامايدى، قۇربىم!
— بىرەۋدىڭ وتباسىن ويرانداپ، باقىتقا كەنەلەسىڭ بە؟
— گۋليا، تىم بولماسا سەن جازعىرماشى! جۇرتتىڭ ءبارى ونسىز دا تەرىس اينالىپ، يت تەرىمدى باسىما قاپتاپ جاتىر. سەن تۇسىنۋگە تىرىسشى! باسقا امالىم بولمادى، مەن ساعان ءبارىن ايتايىنشى... مەنىڭ ءبىر ويىم بار...
— ويىڭ قۇرىپ كەتسىن، سەنىڭ! بولمەدەن ونى-مۇنىڭدى ال دا، قاراڭدى باتىر! وسىدان بىلاي مەنى قۇربىم دەمە! سەنىمەن ەندى، سويلەسپەيمىن دە.
جايناگۇل ءۇنسىز عانا كوز جاسىن سىعىپ، زاتتارىن جيناستىرىپ الدى دا كەتىپ قالدى. قانشا جەردەن تاعدىرعا تەلىسەك تە، ءدال مۇنداي سوراقىلىقتى اقتاۋدىڭ ەش ءجونى جوق ەدى. بۇل وقيعا تەك مەنى عانا ەمەس سول جىلى ۋنيۆەرسيتەتتە وقىعان تالاي جاستار ءۇشىن سۇيەككە تاڭبا بولعان ەدى. ءبىزدى قويشى، وقۋ بىتىرگەن سوڭ جان-جاققا تاراپ كەتتىك. تارادىق دەگەندە، مەن ەشقايدا كەتكەن جوقپىن عوي، كافەدرادا قالدىم. ونى ءوزىڭ دە بىلەسىڭ.
رەكتور ەشتەڭە بولماعانداي جينالىستارىن وتكىزىپ، وقۋ ورنىن باسقارىپ ءجۇرىپ جاتتى. وقۋ ورنى باسشىنىڭ وزىنەن ءۇش مۇشەلگە تاياۋ جاس كىشى شاكىرتىمەن كوڭىل جاراستىرىپ، ايەل، بالا-شاعاسىنان بەزۋىن ار-ۇيات تۇرعىسىنان قانشا رەت ايىپتاساق تا، زاڭعا قايشى ءىس ەمەس كورىنەدى. سوندىقتان، جۇرت نەشە جەردەن سوگە جامانداسا دا ونىڭ لاۋازىمىنا كەلىپ-كەتەر ەشتەڭە دە بولمادى. مورالدىق ازعىندىقتى ماي شاممەن قارايتىن باياعىداي كومپارتيا جوق، اركىمنىڭ جەكە شارۋاسى دەلىنەتىن زامان بولدى عوي.
مەن ول كەزدە قاتارداعى وقىتۋشىمىن. رەكتورمەن بەتپە بەت كەزدەسۋدىڭ قاجەتتىلىگى دە بولا قويمايتىن. جايناگۇل بىرنەشە رەت تەلەفون سوعىپ، كەزدەسكىسى كەلدى، شايعا شاقىردى، قوناق ەتپەك تە بولدى، اتتاپ باسپادىم. ات قۇيرىعىن كەسىستىك دەگەندى ايتتىم. بالكىم، مەنەن وزگە بىرەۋ بولسا، ونداي مۇمكىندىكتى پايدالانىپ تا باعار ما ەدى. مەندە ونداي پيعىل بولمادى. ءتىپتى، ولاي ويلاۋدىڭ ءوزى جيىركەنىشتى سەكىلدى كورىندى.
ءسويتىپ جۇرگەندە، ياعني، سەن ەكەۋىمىز قوسىلاردان ءبىر جىل بۇرىن عوي دەيمىن، جايناگۇل قۇربىمنىڭ حيكاياسى جۇرتتى تاعى دا ءدۇر سىلكىندىردى. ونىن جايىن جاقسى بىلەتىن ءبىر قۇربىمىز كەزەكتى ءبىر وتىرىستا بارىمىزگە تۇگىن قالدىرماي جايىپ سالعان ەدى.
نەگىزى، نيەتقابىل اعايدى جايناگۇلدىڭ ءوزى اينالدىرعان كورىنەدى. «بۋىرشىن كوزىن سۇزبەسە، بۇقا باس ءجىبىن ۇزبەيدى» دەپ حالىق بەكەر ايتپاعان عوي. بىر-ەكى رەت قابىلداۋىنا بارىپ، ىڭعاي تانىتىپ بايقاعان. سوسىن، ءبىر رەتى كەلگەندە، «بەتتىڭ ارىن بەلبەۋگە ءتۇيىپ» تۇرىپ ماحاببات جاريالاپ، قازىرگى جاستاردىڭ سوزىمەن ايتقاندا، سىندىرعان عوي، نيەتقابىل اعاي باستاپقىدا سەنىڭكىرەمەگەن بە، ونشا قاتتى جاقىنداتا قويماعانعا ۇقسايدى. دەگەنمەن، جايناگۇل دە وسال سايتان ەمەس، «قىرىق ايلاسى بار» پالە قىز ەمەس پە. قىلىمسىپ ءجۇرىپ، اقىرى دەگەنىنە جەتكەن عوي. مەيمانحانالار مەن دەمالىس ورىندارىنىڭ ليۋكس بولمەلەرىن تۇگەندەپ بىتكەن سوڭ تۇرمىس قۇرامىز، قوسىلايىق دەپ قيعىلىق سالسا كەرەك.
جاسى ۇلعايعان، قارت ادام بولا تۇرا قالاي ونىڭ شىرماۋىنا ءتۇسىپ قالعانىن كىم ءبىلسىن، اعايىمىز جايناگۇل نە ايتسا، ءبارىن قالت ەتكىزبەي ورىنداپ وتىرعان. ەكەۋى زاڭدى نەكەگە تۇرماسا دا، نيەتقابىل اعايدىڭ وعان ولەردەي سەنگەنى سونشالىق، بار جىلجيتىن، جىلجىمايتىن مۇلكىن تۇگەل سونىڭ اتىنا تىركەپ بەرە سالعان. ءزاۋلىم ءۇي دە، ءتىپتى، قىل اياعى بانكتەگى دەپوزيتتى دە جايناگۇل ەبىن تاۋىپ تۇگەلدەي وزىنە جازدىرىپ العان.
ونىمەن قويماي ۋنيۆەرسيتەتتىڭ قارجىسىنا دا قول سالدىرعان. تام-تۇمداپ ودان دا ىشكەن-جەگەن تۇستارى بولعان كورىنەدى. ونى قويشى، بارىنەن قيىنى مىنا وقيعا بولىپتى.
نيەتقابىل اعاي شەتەلدە وتكەن ءبىر سيمپوزيۋمنەن ەلگە ورالادى. نەگىزى، ول جاقتا ءالى دە ءۇش كۇن بولۋعا ءتيىس ەكەن. ءبىراق، مينيسترلىكتەن شۇعىل شاقىرتقان سوڭ مەرزىمىنەن بۇرىن قايتۋىنا تۋرا كەلەدى. تاڭعى ساعات تورتتە اۋەجايدان جۇرگىزۋشىسى كۇتىپ الىپ ۇيىنە جەتكىزەدى. قانەن-قاپەرسىز ۇيىنە كىرەدى. جاس جۇبايىنا توسىن سىي جاسايىن دەپ ويلاعان اعامىز اسىقپاي دۋشقا كىرىپ، جۋىنىپ-شايىنىپ العان سوڭ جاتىن بولمەسىنە كىرسە، توسەكتە جايناگۇلمەن قۇشاقتاسىپ ءبىر جىگىت تەرەڭ ۇيقىعا باتىپ جاتىر ەكەن دەيدى.
ايعايعا باسىپ، وياتسا كەرەك. ال، انا ەكەۋى ەش ساسپايتىن كورىنەدى.
— جايناگۇل-اۋ، مۇنىڭ نە؟
— نە بولۋشى ەدى، كورىپ تۇرسىڭ عوي.
— بۇل كىم دەپ سەنەن سۇراپ تۇرمىن.
— ايعايلاماسايشى! بۇل مەنىڭ كۇيەۋىم شايجان.
— سەن نە ايتىپ تۇرسىڭ؟
— مەنەن كۇيەۋىڭ بار ما، دەپ بۇرىن نەگە سۇراماعانسىڭ؟
— و، اللا! سەن جىندىسىڭ با، الدە، مەن بە؟
— كىمنىڭ جىندى، كىمنىڭ ساۋ ەكەنىنە داۋلاسپاي-اق قويايىق!
الگى شايجانى ورنىنان باياۋ عانا تۇردى دا، اسىقپاي بارىپ، تارتپادان قۇجاتتارىن سۋىرىپ اكەلىپ، نيەتقابىلدىڭ كوزىنە تاقايدى دا:
— ەي، شال! شىق مەنىڭ ۇيىمنەن! نەگە تاڭ اتپاي مازامىزدى الىپ تۇرسىڭ؟
— سەن...سەن... مەنىڭ ءۇيى...
— بولدى، شال! ەشتەڭە ايتپاي-اق قوي! ءبارى زاڭدى. قاتىن دا ءۇي دە، مۇلىكتە ءبارى مەنىكى. سەن عانا مۇندا بوتەنسىڭ. مەنىڭ زاڭدى ايەلىممەن ءبىراز ۋاقىت كوڭىل كوتەرگەنىڭ ءۇشىن ءقازىر وسىندا سەنى قان-جوسا ەتىپ تەپكىلەپ قۋىپ شىعۋىما بولار ەدى. جاسىڭنىڭ ۇلكەندىگىن، شاشىڭنىڭ بۋىرىلدىعىن سىيلاپ تۇرمىن. ونداي يتتىككە بارماي-اق قويايىن. ەندى جاي عانا ءۇن-تۇنسىز كەتىپ قالماساڭ، وتە جامان بولادى. تەك شۋ شىعارما! مەنىڭ مىنەزىم جامان. جىنىم كەلمەي تۇرعاندا تەز زىت! — دەيدى دە، الگى شايجان دەگەنى تۇك بولماعانداي دۋشقا كىرىپ كەتەدى.
— وسىلاي بوپ قالدى، شالىم! مەنى كەشىرمەيتىنىڭدى بىلەمىن. ءبىراق، ەشقايدا شاعىمدانا المايسىڭ! ءبارىن زاڭداستىرىپ العانىمدى بىلەسىڭ. ەندى، ءبىزدىڭ جولىمىزدا كەسە كولدەلەڭ تۇرما! تۇرا دا المايسىڭ. بار دا ءوز ءجونىڭدى تاپ! — دەپ، جايناگۇل ونى ءوز ۇيىنەن كوشەگە قۋىپ شىققان.
ارينە، ول رەكتور باسىمەن سول ساتتە كوشە كەزىپ، تەنتىرەپ كەتپەيدى عوي. دەرەۋ ءوز وقۋ ورنىنا قاراستى شيپاجايدىڭ ليۋكس بولمەسىنە ورنالاسادى دا، مينيسترلىككە تارتادى.
ول جەردە دە ونى كۇتىپ تۇرعان جاعىمدى جاڭالىق شامالى بولعان. تاياۋدا عانا وتكەن قارجىلىق تەكسەرىستىڭ ەسەبى بويىنشا رەكتوردىڭ ءبىرقاتار ولقىلىقتارعا جول بەرگەنى اشكەرە بولعان. سوعان بايلانىستى پروكۋراتۋرا ارنايى مالىمدەمە جولداعانىن ايتا كەلە مينيستر ول كىسىنى قازىردەن باستاپ قىزمەتىنەن بوسايتىنىن، دەرەۋ وقۋ ورنىنىڭ عىلىمي كەڭەسىن جينايتىنىن سول جەردە جاڭا رەكتوردىڭ تانىستىرىلاتىنىن حابارلاعان.
جينالىس ۇزاققا سوزىلمادى. عىلىمي كەڭەستىڭ كەڭەيتىلگەن وتىرىسى دەپ جاريالانعاننان كەيىن وعان ءبارىمىز دە قاتىسقان ەدىك. نيەتقابىل اعايدىڭ ءتۇرى ءورت سوندىرگەندەي تۇتىگىپ كەتكەن، قاباعى تۇكسيىپ وتىرعانى ءالى ەسىمدە. مينيستر قىسقاشا ءسوز سويلەپ، جاڭا باسشىنى تانىستىردى، نيەتقابىل اعايعا كوپ جىلعى ەڭبەگى ءۇشىن العىس ءبىلدىرىپ جانە ءوزى قالاسا، بازالىق ماماندىعى بويىنشا كافەدرادا پروفەسسور بولىپ قالا الاتىندىعىن ايتتى. بىرلى-ەكىلى قارت اكادەميكتەر بۇرىنعى رەكتوردىڭ ەرەن ەڭبەگىنىڭ باعالانۋىن، وعان لايىقتى قىزمەت ۇسىنىلۋىن ءوتىندى. ءبىراق، مينيستر تاراپىنان «ول جاعى ەسكىرىلەدى» دەگەن ەنجارلاۋ شىعارىپ سالما جاۋاپ قانا بەرىلدى.
سول جينالىستان كەيىن نيەتقالي اعايدى كورمەدىم، كوپ جىلدان كەيىن بۇگىن عانا مىنە، بازاردا كەزدەستىردىم. داۋسى عانا وزگەرمەگەندىكتەن عانا تانىدىم، ال، انا سيقىن كورگەن ادام ونىڭ بۇرىن ءىرى عالىم، ۋنيۆەرسيتەت رەكتورى بولدى دەگەنگە ەش سەنبەس ەدى.
— سوندا ول ءمانساپتان كەتە سالا قاڭعىباس بوپ شىعا كەلدى مە؟
— جوعا، سول كۇنى كەشكە ول كىسىنى ارنايى ورگان قىزمەتكەرلەرى كەلىپ، شيپاجايداعى بولمەسىنەن تۇتقىنداپ اكەتكەن كورىنەدى. بىرەر ايدان كەيىن سوت بولىپ، بەس جىلعا جازا ارقالاپ، اباقتىعا جابىلدى دەپ ەستىگەنبىز. ودان بەرى دە ونشاقتى جىل ءوتتى عوي. بوساپ شىققان تىرلىگى باعاناعى ءبىز كورگەن جاي بولسا كەرەك.
— ال، الگى قۇربىڭ مەن ونىڭ نامىستان جۇرداي كۇيەۋى شە؟
— ولار ءقازىر شەتەلدە تۇرادى دەپ ەستىگەنمىن. بىرەۋدى سورلاتىپ، مول ولجاعا كەنەلگەندەردىڭ قالاي جولدارى بولىپ كەتەتىنىن تۇسىنبەيمىن. نەسى بولسا دا، ارسىزدىقپەن دەگەندەرىنە جەتتى عوي.
اڭگىمە وسى جەرگە كەلگەندە ەرلى-زايىپتى ەكەۋى تۋعان اۋىلىنىڭ شەتىنە كەلىپ تە قويعان ەدى.
You Might Also Like
-
جالپى ءوزى، قازاقتىڭ ۇعىمىندا يتىرعىن بولدى دەگەن ءسوز — مول بايلىققا، وڭاي ولجاعا كەنەلدى دەگەن ماعىنادا ايتىلادى عوي. ال ءبىز بولساق، كوزدى اشىپ-جۇمعانشا تۋرا ماعىناسىندا يتكە بايىپ، يتىرعىن ب...
-
كورگەنىمدى ايتىپ، بەتىڭە تابا قىلسام، ۋاقىت — سەنىڭ ازعانىڭ. ناقاق ايتىپ كۇناعا باتسام — مەنىڭ ازعانىم. اۆتور
