يتىرعىن
جالپى ءوزى، قازاقتىڭ ۇعىمىندا يتىرعىن بولدى دەگەن ءسوز — مول بايلىققا، وڭاي ولجاعا كەنەلدى دەگەن ماعىنادا ايتىلادى عوي. ال ءبىز بولساق، كوزدى اشىپ-جۇمعانشا تۋرا ماعىناسىندا يتكە بايىپ، يتىرعىن بولدىق تا قالدىق.
بۇل ەندى — وركەنيەتكە ۇمتىلىپ، ەلدىڭ الدىنا شىعىپ، كوش باسىندا بولايىق دەگەن يگى قادامىمىزدىڭ العاشقى جەمىسى.
شاڭىراعىمىزدا بەس بالانىڭ ەڭ كەنجەلەرى، ارالارى ءبىر-اق جاس بولاتىن ەكى تەتە ءىنىمىز مەكتەپ جاسىنا جەتكەندە اكەمىز وتىرىپ:
— الدىڭعىلاردىڭ قازاقشا وقىپ قاتىرعاندارى شامالى بولاتىن. وسى ەكەۋىن دە ورىسشاعا بەرەمىن، — دەپ كەسىپ ايتقان. سولاي ىستەدى دە.
ءسويتىپ ەرعازىمىز ەديك بوپ، تۇرعازىمىز توليك بوپ، ۇلكەنى — التىنشى، كىشىسى — بەسىنشى سىنىپقا دا كەلىپ قالىپتى. ولار ۇيدەگىلەرمەن قازاقشا سويلەسكەندەرىمەن، ءوزارا ورىسشا اڭگىمەلەسەدى. ارالاس-قۇرالاس بالالاردىڭ بارلىعىنىڭ ەسىمدەرى اندرەي، ساشا، پاشا، رافيك، جۋما، ماكس بولىپ كەلەدى. ىشىندە ورىسى، قازاعى، شەشەنى، كارىسى، ۇيعىرى — ءبارى ارالاس. وزدەرىنىڭ ەديك، توليك بولعاندارى سياقتى، وزدەرى قۇرالپىلاردىڭ اراسىنان بىردە-بىر مۇسىلمانشا اتتى ەستىمەيسىڭ.
ەندى مىنە، ەكەۋىنىڭ كەلىپ تۇرعاندارى مىناۋ. ەكەۋى ەسىكتەن يت قۋعان تايلاقتاي بوپ ەلىرە كىردى. ەكى تاناۋلارى ەلپ-ەلپ ەتىپ، ەنتىكتەرىن باسا المايدى. ەكەۋىنىڭ قولتىقتارىندا دا دومالاتا جينالعان شۋدا جىپكە ۇقساعان بىردەڭە جىبىر-جىبىر ەتەدى. ۇيدەگىلەردىڭ بارلىعى ەشتەڭەگە تۇسىنبەي، اۋىزدارىن اپانداي اشىپ، كوزدەرىن اتىزداي ادىرايتىپ، اڭقيىسىپ تۇرعاندا الدىمەن توليكتىڭ، سوسىن ەديكتىڭ قولتىقتارىنا قىسقان «شۋدالارى» بىرىنەن سوڭ ءبىرى «شاڭك-شاڭك» ەتە قالىستى.
— بۇل — پۋدەل دەگەن كۇشىكتەر، — دەدى ەرعازى، — قايىڭدى اللەيانىڭ ىشىنەن تاۋىپ الدىق.
كىرەبەرىستەگى اياقكيىم شەشەتىن جەرگە ەكەۋىن قاتارلاستىرىپ قويا قويىپ ەدى، ەكەۋى دە سۇر ەلتىرىلى قوشاقانداردان اينىمايدى ەكەن. قاپ-قارا مويىلداي دوپ-دومالاق كوزدەرى جىلت-جىلت جالتىراپ، جۇندەس قۇلاقتارى سالپيىپ، قىپ-قىزىل تىلدەرىن جالاڭ-جۇلاڭ ەتكىزەدى. ەكەۋىنىڭ مويىندارىندا اپ-ادەمى جىلتىراق تۇيمەتەمىرمەن شىتىرلانعان قارعىباۋلارى بار. وبالى نە كەرەك، ەكەۋى دە جۇزىكتىڭ كوزىنەن وتكەندەي سۇپ-سۇيكىمدى ەكەن.
— قالاي عانا تاۋىپ الا سالدىڭدار؟ مويىندارىندا — قارعىباۋلارى، ءۇستى باستارى سالتاق-سالتاق ەمەس، مۇنتازداي تازا. قاڭعىباس يتتەر ەمەس، قولدا باعىلعان ماقۇلىقتار ەكەندەرى كورىنىپ تۇر عوي. يەلەرىنەن اداسىپ قالعان دا!
— ءيا، ءوزىمىز دە سولاي دەپ ويلادىق، — دەيدى ەكى بالا. — قوجايىندارى ىزدەپ كەلىپ قالار دەپ تۇپ-تۋرا ءۇش ساعات بويى تاپجىلماي كۇتتىك. اللەيادا سەرۋەندەپ جۇرگەن ادامداردان دا سۇرادىق، ەشكىم ەشنارسە بىلمەيدى.
— ەندى بۇلاردى نە ىستەمەكسىڭدەر؟
— اندا-ساندا اللەياعا بارىپ ءىلۋلى تۇرعان حابارلاندىرۋلاردى قارايمىز. يەلەرى تابىلىپ جاتسا، قايتارىپ بەرەمىز.
— ال ەگەر، تابىلماسا شە؟
— وندا، وندا ءبىز … — تۇرعازى تۇتىعىپ تۇرىپ قالدى.
— جاڭا ساشا اتا-اناسىنان رۇقسات سۇراپ كەلەمىن دەگەن، بىرەۋىن سوعان بەرەمىز.
— ەكىنشىسىن قايتپەكسىڭدەر؟
— …
— ال، بىرەۋىن ساشا المايتىن بولسا شە؟
— بۇلار — ەرگەجەيلى پۋدەلدەر. وسىدان ءارى وسپەيدى. وتە ادەمى، سۇيكىمدى عوي، ءوزىمىز قارايمىز.
ۇي-ىشىندەگىلەر ءبىرىنىڭ بەتىنە ءبىرى جالتاقتاسا قاراسىپ، بولمە-بولمەگە تاراسىپ كەتتى.
ەندى ەكى بالانىڭ بار ەرمەگى ەكى كۇشىك بولىپ الدى. ەكى كۇن وتپەي جاتىپ ولارعا ات تا قويىپ ۇلگەرىپتى — بىرەۋى الفا، ەكىنشىسى — بەتا.
سونىمەن نە كەرەك، ەديگىمىز بەن توليگىمىز بار، الفامىز بەن بەتامىز بار، ولاردان وزگە بۇرىنعى بەس جان بار، ءتورتىنشى قاباتتاعى بەس بولمەلى پاتەردە اجەپتەۋىر وركەن جايىپ، يتىرعىن بولدىق تا قالدىق.
تۇنەۋكۇنى اتا-اناسىنان رۇقسات سۇراۋعا كەتكەن ساشانى الدەقاشان سانامىزدان سىزىپ تاستاعانبىز. اللەياعا بارىپ حابارلاندىرۋ قاراۋ ەكى بالانىڭ قاپەرلەرىنە كىرىپ تە شىقپايدى. قايتا ولار كۇندىز-تۇنى ينتەرنەتكە ءيتىنىپ، يتتەر تۋرالى، ونىڭ ىشىندە پۋدەل تۇقىمى جايلى اقپارات ىزدەۋمەن الەك.
تۇقىمىڭ وسكىرلەردىڭ جەيتىن ەرەكشە تاماقتارىنان وزگە تولىپ جاتقان اساي-مۇسەيلەرى بولادى ەكەن. نارەستە سابيلەرى بار ۇيلەردە بالانىڭ ويىنشىقتارى شاشىلىپ جاتۋشى ەدى، ءبىزدىڭ ۇيدە ەركە ەكى كۇشىكتىڭ قوقىر-سوقىرىنا ءسۇرىنىپ-جىعىلىپ جۇرەتىن بولدىق.
الفا مەن بەتا بارا-بارا بۇكىل ءۇيدىڭ ماتىبيلەرىنە اينالا باستادى. «شاڭك-شاڭك» ەتىپ، ءبىرىن-بىرى قۋالاپ، اسىر سالىپ ويناپ، ەسىگى اشىق تۇرعان كەز-كەلگەن بولمەگە ەمىن-ەركىن كىرىپ-شىعىپ جۇرە بەرەتىن بولدى.
وسىلايشا كۇز ءوتتى، قىس كەلدى، كوكتەم جىلجىپ، جاز شىقتى. الفا مەن بەتا سول باياعى قالىپتارى — تۇرقى دا، وينامپازدىعى دا، تىرشىلىكتەرى دە ەش وزگەرىسسىز. شىنىندا دا وسى شاڭىراقتىڭ تولىققاندى مۇشەلەرى سياقتى بولىپ كەتتى. ۇيدەگىلەردىڭ بارلىعى ولاردى ەركەلەتىپ، ءتىپتى سەرۋەنگە كەتىپ نەمەسە الدەقالاي كوزدەن تاسا بولا قالسا، ەلەگىزىپ ىزدەيتىن بولدى. تەك ۇيگە كىرىپ-شىققان بوگدە بىرەۋلەر، ياكي اۋىلدان كەلىپ قالعان اعايىن-تۋىستاردىڭ الاكوزدەنىپ، ادىرايا قاراعاندارى بولماسا، قاعاناعىمىز قارق، ساعاناعىمىز سارق، يتىرعىن تىرشىلىگىمىزدى يتشىلەپ وتكىزىپ جاتقانبىز.
بىردە، اياق استىنان وسىنداي مامىراجاي ومىرىمىزگە تاعى دا ءبىر توسىن وزگەرىس ەندى.
ەديك پەن توليك ەرتەلەتە تۇرىپ، ەكى كۇشىكتى ەرتىپ الدى دا، ەشكىمگە ەشتەڭە ايتپاستان كەتىپ قالعان بولاتىن. ءتۇس اۋا كەلىپ تۇر. الدىمەن ەسىكتەن ەديك سىعالادى. ارعى بەتتە توليكتىڭ توبەسى قىلتيادى.
قايدا جۇرسىڭدەر؟
— «تاستاققا» باردىق …
— كۇشىكتەرىڭ قايدا؟
— ءبىر كۇشىك …
— تاعى بىرەۋى قايدا؟ جوعالتىپ الدىڭدار ما؟
— جوعالتپادىق. ءبىراق، ەندى ءبىر كۇشىك بولعانىمەن، پوروداسى — ەكەۋ.
— ءبىر كۇشىك، ەكى پورودا دەگەن نە ول؟
— دوبەرمان-پينچەر.
—ەديك قارعىباۋىنان تارتىپ، توليك بوكسەسىنەن يتەرە دەمەپ، مۇرىنى ءسۇپ-سۇيىر، قۇلاقتارى تىپ-تىك، قۇيرىعى شولاق، شوكولاد تۇستەس ءبىر كۇشىكتى ىشكە كىرگىزدى.
الفا مەن بەتانى قوساقتاپ بەرىپ، وسى ماقۇلىققا ايىرباستاپ الىپتى.
— بارتەر، — دەپ قويادى اقىرزاماننىڭ بالالارى. — زاتو، تۇقىم-تۇقيانىنىڭ ءبارى جازىلعان قۇجاتى بار.
و زامان دا، بۇ زامان ءيتتىڭ قۇجاتىن قولىنا ۇستاپ كورگەن كىم بار ەكەن. قۇدايا توبا، راسىمەن اكەسى، شەشەسى، اتا-باباسى تۇگەل ءتىزىلىپتى. اتامزاماننان كەلە جاتقان قازاقتىڭ شەجىرەسىندە ەركەككىندىكتىلەر عانا اتالۋشى ەدى، مىنا حايۋاننىڭ قۇجاتىندا شەشەسى، شەشەسىنىڭ شەشەسى، ونىڭ شەشەسى — ءبارى-بارى حاتتالىپتى. بۇكىل تۇقىم-تۇقيانىمەن شەتىنەن چەمپيوندار، گراموتادان گراموتا، مەدالدان مەدال — قۇتتى ءبىر «حالىق قاھارمانىنىڭ» التىن جۇلدىزى عانا جەتپەي تۇر-اۋ» دەپ قالاسىڭ. ءتۇرى-تۇسى، بيىكتىگىنىڭ، شوقتىعىنىڭ ولشەمدەرىنە دەيىن تۇگەل جازىلعان.
— اتى — گافۋر، — دەدى ەديك.
— گافۋرى نەسى، ادامنىڭ ەسىمى عوي؟
— قۇجاتتا سولاي دەپ تولتىرىلعان…
اللا ساقتاسىن، بۇلار نەمەنە سونشالىقتى؟! يتتەرىنە باتتيتىپ تۇرىپ گافۋر، مۇحتار دەگەن اتتاردى ەنشىلەپ بەرە سالادى. ەسىمدەرى ەلدى ەلەڭ ەتكىزەتىن ادامنىڭ اتىنا قۇمار بوپ ءولىپ بارا جاتسا، پۋشكين، لەرمونتوۆ دەپ نەگە قويا سالمايدى ەكەن؟
قىسقاسى، نە كەرەك، ازىن-اۋلاق جۇرگىزىلگەن ديپلوماتيالىق كەلىسسوزدەردەن كەيىن الفا مەن بەتانىڭ ورىندارىن گافۋر باسىپ، ءبىزدىڭ يتىرعىنعا ۇيرەنگەن ۇيىمىزگە ول داعى تاستاي باتىپ، سۋداي ءسىڭىپ كەتتى.
زالدا ادام جوق كەزدە توردەگى ديۆاندا جاتاتىن تورەمىز سول. ءبىر ءتاۋىرى، مايلاپ قويعانداي جىپ-جىلتىر جۇنىنەن ءبىر قىلشىق تۇسپەيدى. قولىمىزعا گازەت-جورنال ۇستاپ، تەليەۆيزور كورۋ ءۇشىن زالعا كىرە قالساق، زيالىلىعىن تانىتىپ، ەشقانداي ەسكەرتۋسىز بوس كرەسلونىڭ بىرىنە ءۇن-تۇنسىز اۋىسا قويادى.
ال ەندى گافۋردىڭ اس ءمازىرى دەگەنىڭىز ءوز الدىنا بولەك اڭگىمە. ۇيرەنىپ قالعان تاعامى — ماكورون، ەڭ مىقتاعاندا ەت بولاتىن قازاقتار، ونىڭ ۇلەسىنە قاراپ ەكى قولدارىن توبەلەرىنە قويىپ، بەزىپ كەتەدى. ايران، ۇيىعان قاتىق، شيكى بالىق، كوك-سوك، جەمىس-جيدەك — الما، المۇرت، قىزىلشا، ءسابىز، قىرىققابات، بوتقانىڭ قاراقۇمىق، س ۇلى، كۇرىشتەن دايىندالاتىن نەبىر ءتۇرى. قويشى ايتەۋىر، تولىپ جاتىر. وسىنىڭ ءبارى ينتەرنەتتە جازىلىپتى.
گافۋرىمىز بەس-التى ايدا تايىنشا-تورپاقتاي دەمەي-اق قويايىق، كىشى-گىرىم بۇزاۋداي بولىپ قالدى. بىلايعىدا مازاسىزدىق تانىتپاسا دا، ەسىكتىڭ قوڭىراۋى دىز ەتە قالسا بولدى، ەلدەن بۇرىن بوساعاعا جەتىپ، ارسالاڭداپ ءۇرىپ بەرەدى. الدىندا ارعى بەتتە تۇرىپ، كەيىننەن تابالدىرىقتان اتتاعان ادام الگىندەگى اۋپىلدەن سوڭ، تىزگىنىن تارتا قالىپ، كىرگەننەن باستاپ شىققانعا دەيىن سۇتكە تيگەن مىسىقتاي بولىپ وتىرادى.
بىردە قالا ماڭىنداعى اۋىلداردىڭ بىرىندە تۇراتىن ءاليمانسۇر دەگەن اعايىنىمىز ۇيگە كەلە قالدى. ونى ادەتتەگىدەي گافۋردىڭ اۋپىلىمەن قارسى الىپ، ەسىكتەن كىرگىزىپ الدىق.
— مىناۋ نە سۇمدىق! — دەدى ءاليمانسۇر. — اتام قازاقتا جوق ءۇردىس، اسىلزادا ءيتتى تورلەرىڭنىڭ توبەسىنە قويىپ وتىرعاندارىڭا جول بولسىن.
— ەندى مىنا بالالار قىڭقىلداپ قويماعان سوڭ …
— قىڭقىلداي ما، مىڭقىلداي ما بىلمەيمىن، قازاق دەگەن ءيتتى ۇيدە ۇستاماعان. كەرەمەت قاستەرلى قۇماي تازىنىڭ ءوزى كىرە بەرىس شولاننىڭ تابالدىرىعىنان ارى اتتامايدى. استىنا بوستەگىن تاستاپ، الدىنا يتاياعىن قويىپ، سول جەردە ۇستاعان.
— ەندى مۇنى نە ىستەيمىز؟!
— ەشتەڭە ىستەۋدىڭ قاجەتى جوق. ماعان، اۋىلعا اكەلىپ سالىڭدار. بىزدە دە وزدەرىنشە ەلدەن ەرەك بولۋدى ۇناتاتىن بايشىكەش-بيشىكەشتەر بارشىلىق. سولاردىڭ ءبىرىنىڭ گاراجىندا جاتادى دا …
مەكتەپتە كوكتەمگى كانيكۋل ەندى عانا باستالىپ ەدى. ەديك پەن توليك ساشا، پاشالارىنىڭ ءبىرىنىڭ قالا ماڭىنداعى ساياجايىنا دەمالۋعا كەتكەن بولاتىن.
— جاتا-جاستانا كورەرمىز، — دەدى اكەمىز.
سونىمەن اڭگىمە ءتامام بولعان.
ارادا ەكى-ۇش كۇن وتكەندە ەسىكتىڭ قوڭىراۋى تاعى دا بەزىلدەپ الا جونەلدى. قالالىقتار سياقتى ءبولىپ-بولىپ باسپايدى، اۋىلدان كەلگەندەر وسىلايشا ساۋساقتارى قوڭىراۋ تۇيمەسىنە جابىسىپ قالعانداي، ەسىككە ادام جاقىنداعانشا زار قاقساتىپ تۇرىپ الادى.
ادەتتەگىدەي ەلدەن بۇرىن ەلپىلدەپ گافۋر جەتتى ەسىككە. زور داۋىسىمەن ەكى رەت «ءاۋپ» ەتىپ ەدى، بىرەۋ بارىپ ەلەكتر سىمىن جۇلىپ العانداي، بەزىلدەك دىبىس قالت تيىلدى.
قۇلىپتالماي تۇرعان ەسىكتىڭ تۇتقاسىنان ۇستاپ، ىشكە قاراي تارتىپ قالسام، ايتقانىم ايداي كەلىپ، بوساعا سىرتىندا شەلەكتەگى جاماعايىن تۋىسىمىز جولتاي اعا تۇر.
— استافيراللا، بۇلاردىڭ ۇيىنە يت كىرىپ كەتكەن بە دەپ جۇرەگىم تاس توبەمە شىقتى ەمەس پە، راسىمەن مۇندا يت ءجۇر عوي؟! — دەيدى.
ەكەۋىمىز قاۋقىلداسىپ، امان-سالەم جاساسىپ، اياقكيىمىن شەشكىزىپ بولامىز دەگەنشە گافۋر ءبىزدىڭ جانىمىزدان جوق بولدى. اكەمىز ادەتتە مۇنداي مەزگىلدە زالداعى ديۆاندا جاتىپ گازەت-جورنال قارايتىن.
— ءسىز بىلاي قاراي وتە بەرىڭىز، مەن ءقازىر داستارحان ازىرلەپ جىبەرەيىن، — دەپ جولتاي اعاعا زالدى نۇسقاپ جىبەردىم دە، ءوزىم اس بولمەسى جاققا ءوتىپ كەتكەنمىن.
— و، توبا، توبا، توبا! مىنالار ۇيلەرىنىڭ ءبارىن يتكە تولتىرىپ قويعاننان ساۋ ما؟ — دەپ جان ۇشىرعان جولتاي اعا شوقشا ساقالى شولتاڭداپ مەنىڭ سوڭىمنان ىلە-شالا اس ۇيگە جۇگىرىپ كەلىپتى. — انا جەردە، ديۆاندا الگى ماقۇلۇقتىڭ تاعى بىرەۋى جاتىر عوي؟!
اكەم ازداپ كوز شىرىمىن الايىن دەپ ءوز بولمەسىنە كەتكەن بولۋى كەرەك. ءۇي ىشىندەگىلەردەن ەشكىم بولماعاندا زالداعى ديۆان گافۋردىڭ يەلىگىندە.
— ول جاڭاعى ءوزىڭىزدى قارسى العان يت قوي. ديۆان بوس بولسا، سول جەردە جاتادى.
— سوندا قالاي، توسەك ورىندارىڭدا الدىمەن يتتەرىڭ، سوسىن وزدەرىڭ جاتاسىڭدار ما؟
— …
اكەم ورنىنان تۇرىپ، تۋىسقانىمەن قاۋقىلداسىپ امانداسىپ بولعان سوڭ داستارحان باسىنا وتىردىق. كەز-كەلگەن تاقىرىپتا باستالعان اڭگىمە اينالىپ يت توڭىرەگىنە ورالادى.
— بۇل ەندى ءوزى سونداي اسىلتۇقىمدى، ەرەكشە جارالعان يت، — دەدى اكەم. — نەبىر ءتۇرلى جارىستارعا قاتىسىپ، مەدال، ديپلوم، كۋبوك دەگەندەردى بىرىنەن سوڭ ءبىرىن اكەلىپ جاتىر. قاراعاندىدا، بىشكەكتە، ورىنبوردا بولىپ قايتتى…
— ءاي، قايدام، «بايتال شاۋىپ بايگە الماس» دەگەن ءسوز ايتىلاتىن ەدى. ال ەندى ءيتىن جارىسقا قوسىپ، جەتىستىگىنە ماقتانعان قازاقتى سەنەن كورىپ وتىرمىن — دەدى جولتاي اعا.
— ءوزى سونداي كىرپياز، اسا تازا حايۋان، ءبىر تال قىلشىعى ءبىر جەرگە جۇقپايدى عوي …
— باسە، سول ەكەن عوي، تورەڭدەي عىپ تورىڭە ءشانيتىپ قويعانىڭ. تۇندە قوينىڭا الىپ جاتارسىڭ، بالكىم؟
— ءاي، سەن دە ءبىر ءوزى، تىرناق استىنان كىر ىزدەپ قالعان بىردەڭە ەكەنسىڭ. ول ءيتتىڭ تۇلا بويى تاپ-تۇيناقتاي، تاپ-تازا. ىشكەن-جەگەنى ادال اس. ءتىپتى اياق-تاباعىنا دەيىن ءوز الدىنا، بارىنە بەلگى سوعىپ قويىلعان…
جولتاي اعا اسپەن اپارعان قاسىقتى اۋزىنان سۋىرىپ الىپ، ءبىر اينالدىرىپ قارادى دا، تاباقتىڭ شەتىنە ەتبەتتەتە سۇيەي سالدى. ءسويتتى دە ءشايى تولىق ءىشىلىپ بولماعان كەسەنىڭ بەتىن الاقانىمەن جاۋىپ:
— حوش، ابدەن تويدىم، كوپ راحمەت! — دەدى.
— جارايدى، ولاي بولسا، انا بولمەگە بارىپ ازداپ تىنىعالىق، — دەپ اكەم دە ەكى الاقانىمەن بەتىن سيپاپ، قوناعىن زالعا قاراي باستادى. الدىمەن ءوزى بارىپ وتىرىپ، ءبىر قولىن ديۆاننىڭ ارقالىعىنا ارتتى دا:
— كەل وتىر، ەندى اۋىلدىڭ اڭگىمەسىن ايت، — دەدى.
زالعا كىرگەن بەتتەن-اق ەكى تاناۋى ەدىرەڭدەپ تۇرعان جولتاي اعا اكەم وتىرعان ديۆانعا وسقىرىنا قاراپ الىپ:
— اناۋ ساعىندىقتىڭ بىرەۋلەرگە بەرىپ جىبەرگەن سالەمدەمەسى بار ەدى. جەتكىزىپ بەرمەسەم، ۇلگەرمەي قالارمىن، — دەدى دە، قوشتاسپاستان بۇرىلىپ الىپ، ەسىكتەن شىعىپ جۇرە بەردى.
جاڭاعى ىدىس-اياقتى جيناستىرا سالايىن دەپ اس ۇيگە كىرگەن مەن بىردەن جولتاي اعا تاماق ىشكەن اس قاسىققا جارماستىم. ماسقارا! قاسىقتى اۋدارىپ جىبەرىپ قاراسام، اس الاتىن شۇڭعىلىنا شەگەمەن تىرناپ تۇرىپ «گافۋر» دەپ بادىرايتىپ جازىلىپتى. جازۋدى زالدا وتىرعان اكەمە الىپ كەلىپ، كوزىنىڭ الدىنا جاقىنداتتىم.
مۇنداي يتىرعىننىڭ يتىرىقتاتقان شەگى ءدال وسى جەرگە دەيىن عانا كەلىپ جەتكەن بولۋى كەرەك، اكەم اياق-استى شارت ەتە قالدى دا:
— اكەت، انا ءاليمانسۇرعا! — دەپ سۇق ساۋساعىمەن ءيتتى نۇسقاپ، ءبىراق كەستى.
بالالار ءالى ساياجايدان قايتىپ ورالعان جوق ەدى. ءبىر اۋىز سوزگە كەلمەستەن گافۋردىڭ تۇمسىعىنا تۇمىلدىرىعىن كيگىزىپ، ءتورتىنشى قاباتتان تۇسە بەردىك…
You Might Also Like
-
كەيiنگi كەزدە بەي-بەرەكەت، سۇرىقسىز تۇستەر كورەم. سۇرىقسىز عانا ەمەس، ءمان-ماعناسىز، كۇلگىن، كۇڭگىرت. الدەبىر بەكەتكە، مەكەنگە جەتە الماي جاتام. پويىزدان، بەلگىلى-بەلگىسىز تاعى ءبىر كولىكتەردەن كەشىگ...
-
تەمىربەك ايەلىمەن بىرگە قالانىڭ ورتالىق بازارىندا جۇرگەن. ىعى-جىعى حالىق. ادامنىڭ كوپتىگىنەن اياق الىپ جۇرە المايسىڭ. ايەلى گۇلبارشىن اداسىپ قالمايىن دەگەندەي-اق كۇيەۋىن تاس قىپ قولتىقتاپ الىپ، العا...
