سول ءبىر جىل
باعىنۇر دەپ اتالاتىن كەنشىلەر قالاسىنىڭ ورتالىق ەمحاناسىندا جاسى ەلۋدەن ەندى عانا اسقان ويۋ ەسىمدى ايەل توسەك تارتىپ جاتىر. ۋاقىت نەتكەن جۇردەك ەدى. مونعول ەلى استاناسىنىڭ ىرگەسىندەگى وسى ءبىر جاڭا قالاعا ونىڭ وقۋ ءبىتىرىپ كەلىپ، ءتۇتىن تۇتەتكەنىنە دە مىنە، بيىل باقانداي جيىرما جەتى جىل تولىپتى-اۋ.
ويۋدىڭ بۇكىل ءومىرى وسى قالامەن ساباقتاس. ومىرلىك جارىمەن دە وسىندا باس قوستى. ۇلى مەن قىزى دا جاس قالا باعىنۇرمەن بىرگە ءوسىپ، جەتىلىپ باقىتتارىن تاپتى. جولدامامەن كەلىپ، العاش ساۋلەت بولىمىندە جوبالاۋشى ينجەنەر بولىپ قىزمەتكە تۇرسا، بۇگىنگى كۇنى قالا مەرىنىڭ بىلدەي ءبىر ورىنباسارى. ءبىلىمى مەن بىلىگىنىڭ ارقاسىندا زور قۇرمەتكە بولەندى، قىسقاسى، ويۋ وتە باقىتتى ايەل. جار تاڭداۋدا دا قاتەلەسپەگەن. كۇيەۋى ناعىز اسىل جان. ايەل بىتكەننىڭ ارماندايتىن ءبىر ەر ازاماتى بولسا، ءدال وسى ويۋدىڭ جارىنداي-اق شىعار.
سىرتتاي قاراعاندا، ويۋدىڭ شىنىندا دا ءتورت قۇبىلاسى تۇگەل دەرسىڭ. ءبىراق، قويۋ قارا قاسىنىڭ استىنداعى ءمولدىر قارا كوزىندە تەرەڭنەن تارتىپ تۇنجىراعان بەلگىسىز ءبىر مۇڭ بارداي كورىنەدى دە تۇرادى. مىنەزىنىڭ تۇيىقتىعىن، اينالاسىنا سونشالىقتى اشىلىپ سويلەي بەرمەيتىنىن جۇرت ونىڭ وتە ەڭبەكقورلىعىمەن، جۇمىسباستىلىعىمەن بايلانىستىرىپ جاتادى. قىزمەتتە دە، وتباسىندا دا ەش جاماندىق اتاۋلىنى كورمەگەن، «تۇياعى ءبۇتىن تۇلپار، قاناتى ءبۇتىن سۇڭقار» دەرسىڭ. بۇكىل ءومىرى تەك قانا ساتتىلىكتەن تۇراتىن ايەلدە نەندەي مۇڭ بولۋشى ەدى، باقىتتان عانا باسى اينالماسا. اينالاسىنداعىلار ويۋدى وسىلاي عانا قابىلدايدى. تەك ءبىرى اقىن، ءبىرى سۋرەتشى جاقىن ارالاساتىن ەكى قۇربىسى عانا «سەنىڭ قوس جانارىڭدا جان بالاسىنا ايتىلماعان تەرەڭ ءبىر جۇمباق سىر بار» دەپ قويمايتىن.
كەيدە قولقالاپ سۇراسا دا سىر اشقان ەمەس. «كورىپكەل بولساڭدار، بال اشىپ ءبىلىپ المايسىڭدار ما؟ كوڭىلىمدە ەش قۇپيا سىر جوق» دەيتىن. «ءبىز شىعارماشىلىق يەلەرىمىز، ادامدى كوزىنەن تانيمىز» دەگەن كەزدەرىندە دە «مەن جاي ينجەنەر ەمەسپىن، ساۋلەتشىمىن. مەنى قالاي ونەر ادامى دەمەيسىڭدەر؟ ۇنەمى ويلانىپ جۇرەتىندىكتەن سىرت كوزگە سولاي كورىنەتىن شىعارمىن».
وسىلاي دەسە دە كەيدە زىلدەي اۋىر ويدىڭ تۇڭعيىق تەرەڭىنە باتىپ كەتەتىنى بار. راسىندا، مەنىڭ ىشكى سىرىمدى جۇرت جۇزىمە قاراپ وقي بەرە مە ەكەن. ءبىراق، پالەن جىل بويى وتاسقان بايىم ەشتەڭە دەمەيدى عوي. اۋزىن اشسا، جۇرەگى كورىنەتىن كۇيەۋىنىڭ ەش بوتەن ويى بولمايتىنىن ول ءاردايىم سەزەدى.
سوڭعى بىرەر جىلدا تۇلا بويىن مەڭدەگەن دەرتتىڭ داۋاسىن ىزدەپ بارماعان جەرى جوق. شەت ەلدىڭ نەشە ءتۇرلى ەمحانالارى مەن تالاي بىلىكتى دارىگەرلەرىنە قارالعان. شيپا بولارلىقتاي ەشتەڭە تابىلمايتىنىنا كوزى جەتكەن، تىكەلەي كەلگەن اجال ەكەندىگىن دە ءىشى سەزگەن. العاشىندا، قاتتى ۇرەيلەنگەن. تالاي ۇيقىسىز تۇندەردى وتكىزدى. ومىرمەن تىم ەرتە ماڭگىلىككە قوشتاساتىنىنا نالىدى، قاتتى وكىندى، كۇيەۋىن، بالالارىن، ەت-جاقىندارىن، دوس-جاراندارىن قيماي جىلادى-سىقتادى. ءقازىر بارىنەن سۋىنىپ، ءتۇڭىلىپ كەتكەندەي. كۇن وتكەن سايىن بۇل دۇنيەدەن الىستاپ بارا جاتقانداي. ەندى، وعان ءبارى ءبىر سەكىلدى. ۋاقىت وزعان سايىن بۇل ءومىردى جات كورىپ، اجالدىڭ كەلىپ الىپ كەتۋىن عانا كۇتەتىندەي.
توسەك تارتىپ جاتقان ەكى ايدا ول وتكەن جارتى عاسىرلىق ءومىرىن جىپكە ءتىزىپ كورمەك بولدى. ءبىراق، وي شىركىن، اينالىپ كەلىپ سول باياعى 1979 جىلدى عانا شيىرلاي بەرەدى. تەك سول جىلدى ساعىنا سارعايىپ ەسكە السا عانا اسقىنىپ كەتكەن اۋرۋىن ۇمىتىپ، ەرەكشە ءبىر راقات سەزىمگە بولەنەتىندەي كورىنەدى دە تۇرادى. ءتىپتى، وتىز ءۇش جىلدان كەيىن دە ءدال مۇنداي سەزىمدە بولامىن دەپ كىم ويلاعان.
ەندى، ويلاپ وتىرسا، ءومىرىنىڭ كوپ ۋاقىتى قاربالاس قىزمەتپەن، بەيمازا كۇيبىڭ تىرلىكپەن قاس-قاعىم ساتتە زۋ ەتىپ ءوتىپ كەتكەن ءتارىزدى.
ويۋ ءبىر وتباسىنىڭ جان دەگەندە جالعىز قىزى. اكە-شەشەسى بۇدان دا وزگە ۇل دا، قىز دا سۇيمەدى. تەمىرجول سالاسىندا ۇلكەن قىزمەتتەگى اكەسى ءۇي بەتىن كورۋى سيرەك. اناسى جالعىز قىزىنىڭ قامىمەن ءۇي شارۋاسىمەن عانا اينالىسقان جان ەدى. ويۋ بالا كەزىنەن مولشىلىق كورىپ، ىشكەنى الدىندا، ىشپەگەنى ارتىندا، ۇلدە مەن بۇلدەگە ورانىپ دەگەندەي ەركەلەپ وسسە دە تاربيەلى، اقىلدى قىز بوپ بوي جەتتى.
ورتا مەكتەپ بىتىرەتىن جىلى ويۋدىڭ اكەسى وزگە قىزمەتكە اۋىستى دا ولار تۋىپ-وسكەن دارحان قالاسىمەن قوشتاسىپ، ەلدىڭ قيىر شىعىسىنداعى چوير اتتى قالاشىققا قونىس اۋداردى.
بۇل كوش العاشقىدا ويۋعا وڭاي تيمەدى. ون جىل بويى تاي-قۇلىنداي تەبىسىپ بىرگە وسكەن قۇربى-قۇرداستارىنان الىسقا كەتىپ، مۇلدەم بەيتانىس ورتاعا تاپ بولماق. ورتا مەكتەپتىڭ سوڭعى سىنىبىنىڭ ەكىنشى توقسانى باستالعاندا جاڭا جەرگە تابان تىرەپ وتىر. «ەندىگى سىنىپتاستارى قانداي بالالار بولادى، ولارمەن ءتانىس-بىلىس بوپ ۇيىرەنىسكەنشە قاي زامان» دەپ جاڭا مەكتەپتىڭ تابالدىرىعىن اتتاعانشا، ۋايىمداعان ەدى.
سىنىپ جەتەكشىسىنە ەرىپ، كەڭ كابينەتكە كىرگەن. ساباقتا وتىرعان بارلىق وقۋشىنىڭ كوزى ءبىر وزىنە قادالعاندا، ەكى بەتى دۋ ەتكەندەي بولعانى ءدال قازىرگىدەي ويعا انىق. ءمۇعالىم نۇسقاعان پارتاعا كەلىپ جايعاسقاندا، تولقىندالعان قاپ-قارا شاشتى، جاراسىمدى كيىنگەن، سىمباتتى اق قۇبا بالاعا كوزى ءتۇستى. ەكەۋى ءبىر ءسات كوز ءتۇيىستىرىپ، بىر-بىرىنە سىناي قاراسىپ قالىپتى.
— قادامىڭ قۇتتى بولسىن! — دەپ، جىميعان بالانىڭ تارتىمدى ءجۇزى ءبىرتۇرلى جىلى ۇشىراپ كورىنگەندەي بولدى.
— راحمەت! — دەدى دە، جايعاستى.
پارتالاسى تاربيەلى، وقۋ ۇلگەرىمى دە ايتارلىقتاي، ءوزى اقىن دەگەندەي ءتاۋىر بالا بولىپ شىقتى. ەسىمى توسىنداۋ ەستىلگەندەي بولدى دا جادىندا ساقتاي المادى. قايتالاپ سۇراۋدان ۇيالدى. ۇزىلىستە ول ۇلدارمەن بىرگە شىعىپ كەتتى. ويۋدى سىنىپتاس قىزدارى ورتاعا الىپ، ءتانىسىپ-بىلىسىپ جاتىر. ءبارى دە بيازى مىنەزدى اق جارقىن قۇربىلار بولىپ شىققانى كوڭىلگە ءۇمىت ۇيالاتتى. ولارمەن تەز ءتىل تابىسىپ كەتە الارىنا ويۋدىڭ كوزى جەتكەندەي بولدى.
تاڭەرتەڭ ساباققا بارۋعا ۇيىنەن شىققان. مەكتەپكە دەيىن اجەپتاۋىر الىس. بۇل قالاشىقتا قوعامدىق كولىك اتاۋلى بولمايدى ەكەن. تاس توسەلگەن جولمەن تارتىپ كەلە جاتىر ەدى، ارتىنان بىرەۋ جاقىنداپ كەلىپ قاتارلاسا كەتتى. جالت قاراسا، كەشەگى پارتالاسى.
— قايىرلى تاڭ، ويۋ!
— قايىرلى تاڭ...كەشىرشى، اتىڭدى ۇمىتىپ قالدىم.
— وقاسى جوق. العاش تانىسقان جۇرتتىڭ ءبارى سويتەدى. اتىم مەيرامبەك!
— وي، قانداي قيىن ەسىم؟ مايارۋمبيك. دۇرىس پا؟
— جوق، مەيرامبەك. ءتىلىڭ كەلمەسە جاي عانا بەك دەي بەر.
— جارايدى، سولاي جەڭىل ەكەن. بۇل سوندا قانداي ەسىم، ءوزى؟
— قازاقشا عوي. مەن قازاقپىن.
— ا، سولاي ما؟ ۇقسامايسىڭ عوي. ولار كوك كوز بولۋشى ەدى عوي. ونىڭ ۇستىنە سەن مونعولشا تاپ-تازا سويلەيسىڭ. دارحاندا قازاق كورشىلەرىمىز بولدى. ولار مونعولشا مۇلدەم بولەك اۋەنمەن سويلەيتىن. سەن ولارعا ۇقسامايسىڭ.
— مەن وزىمە عانا ۇقسايمىن.
ەكەۋى قوسىلىپ كۇلىپ العانى بار. وسىلايشا، ۇيلەرىنىڭ ءبىر باعىتتا بولۋى دا ويۋدى مەيرامبەكپەن جاقىنداتا تۇسكەندەي بولعان. ازعانا ۋاقىت ىشىندە ول ەكەۋى ەگىز قوزىداي جاراسىپ دوستاسىپ كەتكەن. مەيرامبەكتىڭ ءۇيى ويۋدىكىنەن ءبىرشاما ارىراق. ول جەردە قاتارلاس «ا» سىنىبىندا وقيتىن چيمەگ دەگەن مونعول قىز بەن سەرحان دەگەن قازاق بالا ەكەۋىمەن كورشىلەس تۇرادى ەكەن. ولارمەن دە جاقىن تانىسقان ويۋدىڭ قۋانىشىندا شەك بولمادى. ساباقتان سوڭ تورتەۋى قاتارلاسىپ مەكتەپتەن بىرگە شىعادى، تاڭەرتەڭ بىرگە بارادى. اڭگىمەلەرى دە جاراسىپ، ءوزارا جاقسى ءتىل تابىسادى. العاشقى قار جاۋعان كۇنى تورتەۋى جاس بالاشا قۋانىپ، قارمەن اتىسىپ، جاڭا تۇسكەن ۇلپامەن ءبىر-بىرىنىڭ بەتىن جۋىپ تا ويناعاندارى بار.
ءوستىپ ءجۇرىپ توقساننىڭ قالاي اياقتالعانىن دا بىلمەي قالىپتى. بۇكىل سىنىپ بولىپ كەلە جاتقان جاڭا جىل مەيرامىن قارسى الۋ كەشىنە قاتىستى. بي كەشىنىڭ جۇرگىزۋشىسى پارتالاسى مەيرامبەك. ءان-بي، مۋزىكا اسپاپتارىندا ونەر كورسەتەتىن ورىنداۋشى وقۋشىلاردى تانىستىرعاندا، كەزەكتى بي اۋەندەرىن ويناتاردا دا كۇيتاباقتاعى انسامبل مەن ەسترادا جۇلدىزدارى تۋرالى قىسقاشا مالىمەت بەرىپ، ەرەكشە تارتىمدى سوزدەرىمەن ءدۇيىم جۇرتتى ەلەڭ ەتكىزەدى، ءسوزىنىڭ سوڭىن ءتورت جول ولەڭمەن ورنەكتەپ اياقتايدى. بارلىق وقۋشى ماز-مەيرام بولىپ دۋ قول شاپالاقتايدى، قوعاداي جاپىرىلىپ بيلەيدى.
پارتالاسىنىڭ شەشەندىگى مەن العىرلىعىنا ويۋ دا قاتتى ءتانتى بولدى. توپپەن بىرگە بيلەپ ءجۇرىپ ءالسىن-السىن كوز تاستاپ قويادى. بىردە مۋزىكانىڭ مۇعالىمىمەن الدەنەنى سويلەسىپ تۇرعانىن، ەندى بىردە جاستار كوميتەتىنىڭ حاتشىسىمەن بىردەمەنى اقىلداسىپ جاتقانىن كورەدى. بۇگىنگى كەشدە ونى بەينە ءبىر نۇرلى الەمگە اينالعان پەرەشتەدەي ەلەستەتتى.
كەزەكتى رەت ءبىر وقۋشى ءان سالعاننان كەيىن كەش جۇرگىزۋشى ءۆالستىڭ «اق تانسى» ءتۇرىن جاريالاي كەلە «بۇل جولى بويجەتكەندەرگە قولايلى مۇمكىندىك بەرىلەدى، وزدەرىڭنىڭ ەڭ جاقسى كورەتىن بوزبالالارىڭدى بيگە شاقىرۋلارىڭا بولادى» دەگەندى قوسىپ قويدى.
وسى ءساتتى قالت جىبەرمەيىن دەپ شەشكەن ويۋ جۇرگىزۋشىگە قاراي بەت العان. قىرسىققاندا ءدال جاقىنداي بەرگەنى سول ەدى، اياز اتانىڭ قاسىنداعى «اقشاقار» — سەگىزىنشى سىنىپتا وقيتىن سۇڭعاق بويلى بويجەتكەن مەيرامبەكتى ءىلىپ اكەتە قالعانى. سول جەردە تۇرعان جاستار كوميتەتىنىڭ حاتشىسى جىگىت ويۋدى ءوزىن بيگە شاقىردى دەپ ويلاسا كەرەك، قولىن سوزدى دا ۆالسكە ءۇيىرىپ اكەتتى. بي اراسىندا «ماعان كورسەتكەن قۇرمەتىڭ ءۇشىن قالادان جاڭا كەلگەن سۇلۋ قارىنداسىم ساعان راحمەت!»، — دەپ قويادى الگى، حاتشى جىگىت. پارتالاسىن كوزدەپ بارىپ، كەزدەيسوق ۇرىنعانىن ول قايدان ءبىلسىن.
قىزىق بولعاندا، كەيىن وزىنەن باقانداي التى-جەتى جاس ۇلكەن الگى حاتشى جىگىت جاتىپ كەپ قىرىنداپ، ازار دا بەزەر بولىپ زورعا قۇتىلعانى بار.
حاتشىمەن بيلەي ءجۇرىپ مەيرامبەك جاققا قاراۋمەن بولدى. «اقشاقار» ەكى قولىن ونىڭ يىعىنان اسىرا جازداپ، ءتىپتى، موينىن وراپ الارداي قۇشاقتاپ العان باياۋ عانا تەربەلىپ، ۇزدىكسىز بىردەمەلەر ايتىپ جاتىر. مەيرامبەك ادەتتەگى بايسالدى قالپىنان اينىماعان كۇيى اقىرىن عانا باس يزەپ قويادى. مەيرامبەكتىڭ ىشكى ويىن ءبىلىپ بولمايسىڭ. بارلىق دوستارىمەن بىردەي قارىم-قاتىناس جاسايدى. ەشكىمدى بىر-بىرىنەن ارتىق-كەم سانامايتىن سەكىلدى كورىنەدى. مىنەزى اشىق-جارقىن سياقتى بولعانىمەن، سوزىنەن، جۇزىنەن ەشتەڭەنى «وقىپ» بىلە المايسىڭ، تۇلا بويى شەشىلمەيتىن ءبىر جۇمباق. ويۋ ونىڭ ءوزىن ۇناتاتىنىن سەزەدى. ءبىراق، سۇيە مە، سۇيمەي مە دەگەنگە كەلگەندە باسى قاتادى. سۇيەدى دەيىن دەسە، ول ويۋمەن عانا ەمەس، وزگە قۇربىلارىنىڭ بارىمەن قارىم-قاتىناسى بىردەي سياقتى كورىنەدى. سۇيمەيدى دەيىن دەسە، وزىنە دەگەن الدە ءبىر جىلىلىقتى سەزگەندەي بولادى.
كەيدە «مەن وسى بوسقا دامەلەنىپ جۇرگەن جوقپىن با، ونىڭ الىستا تۇراتىن سۇيىكتىسى بار شىعار»، — دەپ تە كۇدىكتەنىپ قويادى. سويتسە دە، ونى وزىنەن باسقاعا تاعى قيمايدى.
ويۋ ءۇشىن ءۆالستىڭ مۋزىكاسى تىم ۇزاققا سوزىلعانداي، نەبارى ءۇش-تورت مينۋتتىڭ ءوزى اي-جىلدارعا ۇلاسىپ كەتكەندەي كورىندى. تەز اياقتالسا ەكەن دەپ اسىققان سايىن جالعاسا بەرەتىندەي. ونىڭ ۇستىنە مەيرامبەكتى بيگە شاقىرامىن دەپ بارعاندا انا ءبىر «اقشاقاردىڭ» الدىن وراپ كەتكەنى، ءوزىنىڭ ەكى ورتادا قايداعى ءبىر حاتشىسىماق كارى جىگىتپەن كەزدەيسوق جۇپتاسىپ قالعانىنا قاپالاندى.
تاۋسىلماستاي كورىنگەن مۋزىكا دا ءبىتتى، ويۋ سول ماڭنان ۇزاماي مەيرامبەككە جاقىنىراق بارىپ تۇرىپ الدى. كەزەكتى ورىنداۋشىنى جاريالاعان سوڭ مەيرامبەك تە ويۋدىڭ قاسىنا كەلدى.
— كوڭىل-كۇي قالاي، ويۋ؟
— ونشا ەمەس. سەنى «اق تانسىعا» شاقىرۋعا كەلىپ ەدىم، «اقشاقارمەن» بىرگە قاشىپ كەتتىڭ — دەپ بۇرتيا قالدى.
— ءجۇر، ەندەشە! ءوزىم-اق شاقىرايىن!
ماحاببات ليريكاسىن تامىلجىتا شىرقاعان وتاندىق ءانشىنىڭ اسەم اۋەزدى انىنە ىرعالا بيلەپ ءجۇر. وسى اۋەن اياقتالماسا ەكەن دەپ تىلەدى. ءومىر بويى قۇشاعىندا بولسام دەپ ارماندادى. بىرتىندەپ جاقىنداي بەردى. ىستىق دەمىن سەزگەندە تۇلا بويى بالقىپ كەتكەندەي بولدى. مەيرامبەكتىڭ جۇزىنە قاراسا، سول باياعى ماڭعاز كەيپىمەن بەيتاراپتاۋ عانا جيمىيىپ قويادى. اجەپتاۋىر ۇزاق ءان سەكىلدى ەدى، تىم تەز اياقتالىپ كەتكەندەي سەزىلدى.
ودان كەيىن دە ەكەۋى بىرنەشە رەت جۇپتاسىپ بيلەدى. ويۋ سول كەزدەگى ەرەكشە سەزىمىن ءدال ءقازىر دە باستان كەشكەندەي بولعاندا ەرىكسىز كۇلىمسىرەدى.
— ەزۋ تارتتىڭىز عوي، دەنساۋلىعىڭىز جاقسارعان شىعار، — دەپ ءۇن قاتقان ۇلىنىڭ داۋسى ەستىلگەندە عانا ەسىن جيعانداي بولدى. كەلىنى مەن ۇلىن الدە قاشان كەتىپ قالدى دەپ ويلاعان ەدى. ولار پالاتادا ءالى وتىر ەكەن.
— ەكەۋىڭ قايتا بەرىڭدەر. مەن جاقسىمىن. نەمەرەلەرىمە قاراڭدار.
— ءبىرىمىز قالايىق. تۇندە جالعىز قالاي...
— ەشتەڭە ەتپەيدى. الگىندە اكەلەرىڭدى دە قايتارىپ جىبەردىم. ول دا قالعىسى كەلىپ ەدى. مۇندا مەيىربيكەلەر بار عوي. مەنى ولاي-بۇلاي بولىپ كەتەدى دەيسىڭدەر مە؟ ەش الاڭداماڭدار.
— جوعا، ول نە دەگەنىڭىز...
ۇلى مەن كەلىنى كەتكەن سوڭ تاعى دا ويعا شومدى. وڭاشا جاتىپ قانا وسىلاي مەيرامبەكپەن بىرگە وتكەن كۇندەرىن ەسكە الۋدان وزگە ەشبىر قىزىق بۇل دۇنيەدە قالماعانداي. وسىنشاما جىلداردان كەيىن سوڭعى كەزدە نەگە ونى ەسكە الا بەرەتىنىنە ءوزى دە اڭ-تاڭ. نەگە دەنى ساۋ، دەنەسى شيراق كەزىندە ونى شارق ۇرىپ ىزدەمەدى؟ وسىدان جيىرما جىل بۇرىن ونىڭ تاريحى وتانىنا كەتىپ قالدى دەگەندى ەستىگەن. مىنا تۇرعان الماتى جەردىڭ ءتۇبى ەمەس قوي. سىنىپتاس دوسىمدى ىزدەپ كەلدىم دەسە، ەشكىم دە ونى سوگە-جامانداماس ەدى عوي.
بۇل ومىرگە ءبىر رازى جان بولسا، ويۋ عانا شىعار. وتباسى، بالا-شاعامەن قاتار قىزمەتتىڭ دە قىزىعىن ءبىر كىسىدەي كوردى. ەندى، ءولىم اۋزىندا جاتقان شاعىندا ءومىرىنىڭ ەڭ ءبىر قىمبات ءساتى جارق ەتىپ قانا جىراقتا قالعان ونسەگىز جاسى عانا ىسپەتتى سەزىلە بەرەدى. جانىنا جاقىن ەستەلىگى دە، قۋانىش سەزىم سىيلايتىنى دا سول ءبىر جىل. توسەك تارتىپ جاتقاندا بۇل دا ءبىر كوڭىلگە مەدەۋ ءارى قۇپياسى مول جۇمباق الەم.
سونىمەن، مەكتەپ كەشتىگىنەن ەكەۋى بىرگە شىققان. ەرتەڭنەن باستاپ ون كۇندىك قىسقى دەمالىس. ويۋ تاڭعى پويىزبەن جولعا شىقپاقشى. تۋعان قالاسىنداعى ناعاشى جۇرتى اناسى ەكەۋىنىڭ كەلىپ قايتۋىن ءوتىنىپتى.
— بەك، سەن وسىندا بولاسىڭ با؟
— مەن ەرتەڭ كەشكى پويىزبەن شىعامىن.
— قايدا باراسىڭ؟
— ۇيىمە، اكە-شەشەمە، باۋىرلارىما. ولار دا مەنى ساعىنعان شىعار.
— سەنىڭ ءۇيىڭ وسىندا ەمەس پە؟
— جوعا، بۇل اپكەم مەن جەزدەمنىڭ ءۇيى عوي. مەن چويردان جۇزدەن استام شاقىرىم جەردەگى شاحتەرلەر اۋلىنانمىن عوي. ول جەردە ونجىلدىق مەكتەپ جوق. سوسىن، وسىندا كەلىپ وقىپ جاتقان جايىم بار.
— ا، سولاي ما؟ مەن سەنى ءوزىم سەكىلدى ءبىر ءۇيدىڭ جالعىزى شىعار دەپ ويلاۋشى ەدىم. نەشەۋسىڭدەر سوندا؟
— توعىزبىز. مەن ەكىنشىسىمەن. ءبىراق، ۇلدىڭ تۇڭعىشى بولامىن.
— قانداي تاماشا. كوپبالالى وتباسىلارعا قاتتى قىزىعامىن ... — دەپ، ويۋ اۋىر كۇرسىندى.
جاڭا جىل قارساڭىنداعى قاربالاس كۇن. قاپالاقتاپ قار جاۋعانىمەن كۇن تىمىرسىق. بەتتى قاريتىنداي قاتتى اياز دا جوق. ءتۇرلى تاقىرىپتاعى اڭگىمەگە تارتىپ، باياۋ عانا اياڭداپ كەلە جاتسا دا، ءۇيىنىڭ ماڭىنا الدە قاشان كەلىپ قالىپتى. ءبىراق، ويۋ كىرۋگە اسىقپادى. جاقىنداي كەلە تۇرا قالىپ سوزگە تارتىپ اڭگىمە-دۇكەن قۇرعىسى كەلەدى. بەكتىڭ دە اسىعاتىنداي ەشتەڭەسى كورىنبەيدى. اڭگىمەلەرى جاراساتىنى سونشالىق، ءبىر تاقىرىپتان كەلەسىگە وتەدى دە، ساعىزشا سوزىلىپ، وزىنەن ءوزى ءوربىپ كەتە بەرەدى.
شەشەسى ۇيىنەن شىعىپ، ويۋدى ەكى رەت شاقىردى. «ءقازىر-قازىر» دەيدى دە، اسىقپاي اڭگىمەلەسىپ تۇرا بەرەدى. ءتىپتى، تاڭ اتقانشا، پويىزعا شىققانشا تۇرا بەرەر ەدى، ءبىراق، ءۇشىنشى رەت شاقىرعاندا اناسىنان ءبىر، قاسىنداعى بەكتەن ەكى ۇيالىپ، امالدىڭ جوقتىعىنان عانا قوشتاستى.
بۇرىن دەمالىستىڭ سوزىلا تۇسكەنىن قالاۋشى ەدى. ەندى، تەزىرەك چويرعا جەتسەم دەپ اسىعادى. جاتسا دا، تۇرسا دا مەيرامبەك ەسىنەن كەتپەيدى. ونىڭ ايتقان ءار ءسوزىن جىپكە تىزگەندەي عىپ وي ەلەگىنەن وتكىزەدى. استارىنان وزىنە دەگەن ماحاببات سەزىمىنىڭ ءىزىن كورگىسىز كەلەدى. ءبىراق، ءۇمىت ارتارلىقتاي ەشتەڭەنىڭ ۇشىعى شىقپايدى. ول دا مەنى ولەردەي ساعىنىپ ءجۇر مە، الدە، ەسىنە دە الماي ما ەكەن؟ دەمالىستان قايتىپ بارعاندا مەنى كورە سالا «ويۋىم مەنىڭ، سەنى قاتتى ساعىندىم. ساعان ولەردەي عاشىقپىن» دەسە عوي دەپ ارماندايدى.
ونىڭ ايتقان ءاربىر ءسوزى كوكەيىندە سايراپ تۇر. ءتىپتى، جاتتالىپ قالعانداي ما، قالاي؟ پويىزدا كەلە جاتىپ، ونىڭ ايتقان الدە ءبىر ءازىلى ەسىنە ءتۇسىپ كەتكەندە توقتاۋسىز ءبىر كۇلگەنى بار. ماڭايىنداعى جولۋشىلار تاڭدانا قاراسىپ، اناسى ءتىپتى، شوشىپ كەتتى.
— ساعان بىردەمە جابىستى ما، نە بولدى، جانىم؟
— جوعا، اناشىم! جاي انشەيىن، ءبىر كۇلكىلى وقيعا ەسىمە ءتۇسىپ كەتىپ...
سونىمەن، چويرعا دا كەلىپ جەتتى. اكەسىنىڭ شوفەرى كۇتىپ الىپ ۇيىنە جەتكىزگەن. الىس جولدان كەلسە دە شارشاماعان سەكىلدى ءوزىن سەرگەك سەزىندى. اكە-شەشەسىنە كەشكى اس دايىنداپ، زىر جۇگىرىپ ءجۇر.
قىزىنىڭ ۇيگە كەلگەن سوڭ قاباعى اشىلىپ، اراسىندا اندەتىپ كوڭىلدى جۇرگەنىنە اناسى دا قۋانىپ قالدى. ون كۇندىك دەمالىسىندا، پويىزداعى تاۋلىككە تاياۋ ساپاردا دا ءدال مۇنداي كوڭىلدى كورىنبەگەن ەدى. ۇنەمى ويعا شومىپ، توماعا-تۇيىق تومسىرايىپ كەلگەن بولاتىن. ەندى، قۋانىشتان اجارى بال-بۇل جاينايدى. بۇل قىلىعىن اناسى جاقسىلىقتىڭ نىشانىنا بالادى.
ويۋ ءۇشىن ءقازىردىڭ وزىندە مەيرامبەكپەن ءبىر اۋامەن تىنىستاپ وتىرعانى، ەرتەڭ ونىمەن جۇزدەسەتىنىنەن اسقان قۋانىش جوق ەدى. ءتۇننىڭ ءبىر ۋاعىنا دەيىن ۇيقىسى كەلمەدى. تاڭەرتەڭگى كەزدەسۋىن، ءبىر پارتادا قاتار وتىراتىنىن ويلاعاندا جۇرەگى تىنىمسىز سوعىپ، كەۋدەسىن الدە ءبىر قۋانىش كەرنەگەندەي بولادى.
تاڭەرتەڭ الدىن الا كەلىسكەندەي-اق ەكەۋى اۋلادا ۇشىراسا كەتتى. ويۋ اي-شاي جوق، قۇشاعىنا بارىپ كۇمپ ەتتى. مۇندايدى كۇتپەگەن مەيرامبەك العاشقىدا ساسىپ قالعانىمەن، قىزدى قاپسىرا قۇشاقتاي الدى. «سەنى قاتتى ساعىندىم، بەك! وتە جاقسى كورەمىن، سەنى!».
مەيرامبەكتەن كۇتكەن ءسوزىنىڭ ءوز اۋزىنان قالاي شىعىپ كەتكەنىن اڭعارعاندا قاتتى ىڭعايسىزدانىپ تا قالدى. جىگىتىنىڭ جۇزىنە قاراسا، بەك سول باياعى جۇمباق جيميىسىمەن تۇك بولماعانداي قاراپ تۇر.
مەكتەپتە ادەتتەگى تىرلىك. دەمالىس بويى ءبىر-بىرىن كورمەگەن قۇربىلار ۋ-شۋ بوپ تابىسىپ، ەمەن-جارقىن اڭگىمە-دۇكەن قۇرىپ دەگەندەي انە-مىنە دەگەنشە ساباق تا وتە شىقتى. كەشكىسىن بۇكىل سىنىپ بولىپ ءبارى جاڭادان كەلگەن ءبىر ءفيلمدى تاماشالاۋ ءۇشىن كينوتەاترعا باردى.
كينو بىتەر-بىتكەنشە ءبىر ءبىرىنىڭ ىستىق الاقانىن قىسىپ وتىرىپ، جۇرەك لۇپىلدەرىن تۇلا بويلارىمەن سەزىنگەندەي بولدى. فيلم دە ماحاببات ليريكاسى تاقىرىبى بويىنشا جاسالعان اسەرلى تۋىندى بولىپ شىقتى. بارىنەن بۇرىن بەكتىڭ دە ءوزىن سۇيەتىندىگىنە كوز جەتكىزۋى ويۋ ءۇشىن باعا جەتپەس زور قۋانىش ەدى.
ونىڭ ىستىق قۇشاعىنا ەنىپ، العاش رەت سۇيگىزگەن سول ءبىر قىستىڭ كەشىن ءدال بۇگىن بولعانداي-اق ەسكە الدى. ءبىر ءبىرىن كورە سالا ۇناتىپ، ەكەۋىنىڭ دە جۇرەگىندە ماحاببات وتى لاۋلاپ جانعانىن سول كۇنى ءبىلىسىپ، سىرلارىن اقتارىسقان بولاتىن.
سىنىپتاس دوستارى، بۇكىل مەكتەپ، ءتىپتى مۇعالىمدەرىنىڭ ءوزى ەكەۋىنىڭ ەگىز جۇرەكپەن جۇپتاسقانىن ءبىلىپ بولعان. ەكەۋىنىڭ ءبىر بىرىنە لايىق جاندار دەپ ەسەپتەگەندىكتەن، وعان تاڭدانعان دا ەشكىم بولمادى.
كوكتەممەن بىرگە مەكتەپ ءبىتىرۋدىڭ، وقۋعا ءتۇسۋدىڭ قام-قارەتى باستالعان. بارلىق پانگە قامشى سالدىرمايتىن ويۋ ماتەماتيكاعا وسالداۋ بەكتى العا سۇيرەۋمەن بولدى.
اكە-شەشەسى الدە ءبىر جاققا كەتكەن كۇنى ەكەۋى ءتۇننىڭ ءبىر ۋاعىنا دەيىن ويۋدىڭ ۇيىندە وتىرىپ ەمتيحانعا دايىندالدى. ويۋ اراسىندا ءدامدى ەتىپ تاماق ءپىسىرىپ، ەكەۋى بىرگە وتىرىپ تاماقتاندى. بەك ونىڭ وتە شەبەر اسپاز ەكەنىن ماقتادى.
— ءومىر بويى سەنىڭ تاماعىڭدى ىستەپ، وسىلاي ءبىر داستارحان باسىندا وتىرسام، ەش ارمانىم بولماس ەدى — دەيدى، ويۋ.
— ءيا، ول ەندى، ەكەۋىمىز ءۇشىن قول جەتپەس ارمان ەمەس قوي.
ءتۇن ورتاسى اۋعاندا بەك كەتۋگە قامدانعان. ويۋ ونى جىبەرمەدى.
— مەن جالعىز قورقامىن. سەن قاسىمدا بولادى عوي دەپ كۇندىز چيمەگكە دە ايتپاعان ەدىم. قونىپ كەت!
شام ءسوندىرىلىپ، ەكەۋى قۇشاقتاسىپ قاتارلاسا جاتقان. ارمانسىز ايمالاسىپ، ءسۇيىستى. ءبىراق، بەك وعان تيىسپەدى. شەكسىز قۇشتارلىعى مەن قۇرىق تيمەگەن اساۋ اتشا تۋلاعان سەزىمدى اقىلمەن تۇساۋلاپ شەكتەپ قويعانىنا ءوزى دە تاڭدانعان بولار. ءبىر ءبىرىن تاس قىپ قۇشاقتاعان كۇيى تاڭ بوزارىپ اتا باستاعاندا ەكەۋى دە سىلەيە قاتىپ ۇيىقتاپ قالىپتى. نەتكەن ادال دا تازا پاك ماحاببات ەدى دەپ، ويۋ سول ءبىر ءساتتى ءالى كۇنگە دەيىن وكىنە ەسكە الادى.
بالالىق ەكەن عوي، ەكەۋىنىكى دە. دەگەنمەن ول دا شىنىمەن ادالدىقتىڭ، تازالىقتىڭ بەلگىسى مە ەكەن؟ ءوزى قاتارلى تالاي قۇربىلارىنىڭ اڭگىمەسىنەن ەستىگەنى بار ەدى. جىگىتتەر ءلاززات سەزىمگە باتىپ، قىزداردىڭ بالالىق شاعىن ۇرلاعان سوڭ ءىزىم-عايىم جوعالادى دەپ. بەك ولارداي بولمادى. شىن جاقسى كورسە دە، قۇشاعىندا بارىنە دايار، قانداي قادامعا بارسا دا كونۋگە ىنتىزار سۇلۋ ارۋمەن تار توسەكتە قۇشاقتاسىپ جاتسا دا تيىسپەدى، ادەپتەن وزبادى. مۇنداي ادەتتەن تىس ادەپتىلىكتىڭ سىرىن ويۋ كەيىن بىلگەن ەدى.
مەيرامبەك نەشە جەردەن جاقسى كورسە دە ويۋدى ومىرلىك جار ەتە المايتىنىن بىلگەن ەكەن. ويتكەنى، ءوز ۇلتىنىڭ سالت-ساناسى مەن دىنىنە بەرىك اكە-شەشەسى تۇڭعىش ۇلىنىڭ قالقا قىزىمەن تۇرمىس قۇرۋىنا ەشقاشان جول بەرمەيتىن دە ەدى. ەس بىلگەلى قۇلاعىنا قۇيىپ كەلە جاتقانى دا وسى بولسا نە شارا. «ەگەر قالقانىڭ قىزىمەن ۇيلەنسەڭ ماڭايىمدى باسپايسىڭ» دەگەن ەكى سويلەمەيتىن بىربەتكەي اكەسىنىڭ ايتقانى مەيرامبەك ءۇشىن بۇلجىمايتىن زاڭ بولسا كەرەك. سوندىقتان دا، ويۋدىڭ تۇنىعىن لايلاپ الىپ، كەيىن ونىمەن ۇيلەنبەي كەتۋدى قىلمىس ساناعانىن اشىق ايتۋعا سول ساتتە باتىلى بارماعان. ءوزى دە جاقسى كورەتىندىكتەن تاعى قيماعان دا شىعار.
ءوستىپ جۇرگەندە، ەكەۋىنىڭ قارىم-قاتىناسىنىڭ سىنىپتاس دوستاردىڭ شەڭبەرىنەن اسىپ كەتكەندىگىن ويۋدىڭ شەشەسى دە بىلگەن. ۇلتى بولەك، ءدىنى جات جانمەن ۇيلەنۋگە ول كىسى دە ۇزىلدى-كەسىلدى قارسى بوپ شىقتى. ال، ويۋدىڭ اكەسى قىزىنا جاقتاستى، كىمدى قالاسا، سونى تاڭداسىن دەگەن سىڭاي تانىتتى. شەشەسى العان بەتىنەن قايتپادى. ەكەۋىن قاتار وتىرعىزىپ قويىپ، «ەكەۋىڭ دە ءالى جاسسىڭدار، ءومىر الدا، ساعان قازاقتىڭ ءبىر قىزى، ساعان قالقانىڭ ءبىر جىگىتى تابىلادى. جاي عانا سىنىپتاس دوس بولىپ قالا بەرىڭدەر» - دەپ تالاي رەت ايتتى. ويۋ كونبەيتىنىن ۇزىلدى-كەسىلدى ايتىپ سالدى:
— كەرەك دەسەڭىز، بيىل مەكتەپ بىتىرەمىز، كۇزدە ەكەۋىمىز دە ماسكەۋگە بارىپ، ۋنيۆەرسيتەتتە وقيمىز. سول جاقتا ۇيلەنەمىز. بەس-التى جىلدان كەيىن بالالى-شاعالى بولىپ ەلگە ورالساق، بىزگە ەشتەڭە ىستەي المايسىزدار!
ويۋ راسىمەن دە سونداي ويدا بولدى. ال، مەيرامبەك ۇلكەندەردىڭ الدىنا كەلگەندە ءبىرتۇرلى كۇمىلجىپ، كىبىرتىكتەي بەرەدى. «مۇنىڭ نە؟» دەسە، «ويۋ جان! نەسىنە اسىعامىز، ءبارىن ۋاقىت كورسەتەدى عوي»، — دەپ تايساقتايدى. مۇنىسىنا يت جىنى كەلگەن ويۋ ونىمەن ءبىر اي بويى سويلەسپەي قويعانى بار. مەيرامبەك تە قىرسىققان پالە ەكەن، ارتقى پارتاعا اۋىستى دا، ساباق تاراعان سوڭ ۇلدارمەن بىرگە قايتاتىن بولىپ، قاقيىپ ءجۇرىپ الدى.
اقىرى، ونى تاتۋلاسۋعا ويۋدىڭ ءوزى شاقىرۋعا ءماجبۇر بولدى. ەمتيحاندار اياقتالىپ، مەكتەپ بىتىرگەن. ەندى، جوعارى وقۋ ورىندارىنا قۇجات تاپسىرۋ ءۇشىن ۇزدىك وقيتىن تۇلەكتەردىڭ ءبارى ايماق ورتالىعى شاند قالاسىنا كەلگەن. ويۋ مەن مەيرامبەكتىڭ كەلىپ توقتاعان ۇيلەرى ءبىر كىرەبەرىستە كورشىلەس بولىپ شىقتى. ءار تۇلەك ءۇش پاننەن ەمتيحان تاپسىرىپ، بەلگىلەنگەن مەجەگە جەتسە، قالاعان ماماندىعى بويىنشا ۇلانباتىرداعى، ماسكەۋدەگى، يركۋتسكتەگى ۋنيۆەرسيتەتتەرگە جولداما الادى.
العاشقى ەمتيحاننان ەكەۋى دە ءساتتى وتكەن. ودان سۇرىنگەن ۇلداردى دەرەۋ اسكەرگە اكەتىپ، قىزدارعا اۋىلشارۋاشىلىعىنا، ونەركاسىپ ورىندارىنا جولداما بەرىلىپ، جۇمىس بەرۋشىلەرى سول ساتتە جيناپ اكەتىپ جاتتى. مەيرامبەك، ويۋ سەكىلدى جوعارى وقۋ ورىندارىنا ۇمىتكەر بولىپ، ءساتتى قادام جاساعاندار ارمياعا جانە ەڭبەك مايدانىنا جولداما العان سىنىپتاس دوستارىن شىعارىپ سالۋمەن ءجۇردى. بالالىق شاقتارىن بىرگە وتكىزگەن مەكتەپتەس، سىنىپتاس دوس-قۇربىلار ءبىر ءبىرىن قيماي جىلاسىپ-سىقتاسىپ ايىرىلىسىپ جاتتى. ەمتيحاننان تىس كەزدەردە ويۋ مەن مەيرامبەك كۇنى بويى بىردە تەمىرجول ۆوكزالىنا، ەندى بىردە اۆتوبەكەتكە بارىپ، دوس-قۇربىلارىمەن قيماستىقپەن قوشتاسادى.
كەشكىسىن اۋلاعا شىعىپ، ءتۇننىڭ ءبىر ۋاعىنا دەيىن قالانىڭ ساياباعىندا بىرگە سەرۋەندەۋمەن ءجۇرىپ، قابىلداۋ ەمتيحاندارىن دا اياقتادى. ويۋ ساۋلەتشى ماماندىعى بويىنشا ماسكەۋگە، ال، مەيرامبەك كينورەجيسسەرلىككە وقۋ ءۇشىن ۇلانباتىرعا جولداما الدى. قۋانىشتارى قويىندارىنا سيماعان قوس عاشىقتى وسى جولدامالار شىن مانىندە ەكى جاققا ايىرىپ جىبەردى.
اۋىلىنا ودان ءبىر كۇن بۇرىن قايتقان بەكتى قالا ۆوكزالىنان قيماي-قيماي قوشتاسىپ، شىعارىپ سالعاننان كەيىن قايتىپ كورگەن جوق. بىرنەشە رەت حات جازعان. ونىسى بەكتىڭ قولىنا ءتيدى مە، تيمەدى مە ودان دا بەيحابار. ماسكەۋدە ءبىر جىل تىلدىك دايىندىقتان وتكەن سوڭ ويۋ جازعى كانيكۋلدا ەلگە ورالعان. تۋعان وشاعىنا ورالىپ، اكە-شەشەسىمەن قاۋىشقان. بىرەر اپتادان كەيىن شاحتەرلەر اۋىلىنا جول تارتتى. الىپ-ۇشىپ جەتكەندە جەر سيپاپ قالعانداي كۇي كەشتى. مەيرامبەكتىڭ ءۇيى ەكى اپتا بۇرىن ەلدىڭ سولتۇستىگىندەگى وزگە قالاعا كوشىپ كەتكەنىن چيمەگ پەن سەرحاننان ەستىدى.
مەيرامبەكپەن ءبىر ينستيتۋتتا وقيتىن چيمەگپەن ءۇش كۇن بويى اڭگىمە-دۇكەن قۇرىپ، العاشقى ماحابباتى جايىندا سىر شەرتتى، ونىڭ جاي-كۇيىنەن حاباردار بولىپ، شەرى تارقاعانداي بولدى...
قىزىعى مەن قۋانىشى تاۋسىلمايتىن ستۋدەنتتىك جىلدار دا بايگە اتىنداي شاۋىپ وتە شىققان. مەكتەپتە قاتارلاس وقىعاندار مەن سىنىپتاستارىمەن جولىققاندا عانا مەيرامبەك جايىندا ءبىر حابار ەستيتىن. ونىڭ ءوز ۇلتىنان قىز الىپ، تۇرمىس قۇرعانىن ەستىگەندە وڭاشادا وتىرىپ، اعىل-تەگىل جىلاسا دا باقىتتى بولۋىنا عانا تىلەكتەس بولدى. كەيىن ەلدەن ءبىرجولاتا كەتىپ، تاريحي وتانى — قازاقستانعا قونىس اۋدارعانىن دا ەستىگەن.
ونىڭ ەندى ءوزىن ەشقاشان ىزدەپ كەلمەيتىنىن، ەكەۋىنىڭ جولى الدەقاشان ەكى جاققا ايىرىلعانىن بىلگەن سوڭ ابدەن كۇدەر ۇزگەن. ءوزىن قۇلاي سۇيگەن، سوڭعى ءۇش جىل بويى قىر سوڭىنان قالماعان قالقا جىگىتىمەن نەكەلەسكەن. بەك تۇسىرگەن فيلمدەردىڭ ءبىرىن دە قالدىرماي كورەتىن. كينودان ونىڭ ءجۇزىن كورمەسە دە، رەجيسسەر دەگەن سوزدەن كەيىن جازىلىپ تۇرعان ەسىمىنىڭ ءوزى كوڭىلىنە ەرەكشە جىلى سەزىم ۇيالاتۋشى ەدى. كەيىپكەرلەر اراسىنان كەيدە ءوزىن ىزدەيتىنى دە بار ەدى. سوڭعى جيىرما جىلدا مۇلدە حابارسىز كەتتى. قۇربىلارىنىڭ ايتۋلارىنا قاراعاندا، ول سول كەتكەننەن مول كەتكەن. كۇنى بۇگىنگە دەيىن ەلگە ات ءىزىن سالماپتى.
قازىرگى كۇيى مىناۋ. ءولىم اۋزىنا جاقىن كەلىپ تۇرسا دا، بالعىن بالالىق شاعىندا سول ءبىر جىلى تاعدىردىڭ جازۋىمەن قاۋىشىپ، ولەردەي سۇيسە دە، بالداي شىرىن ءدامىن تاتۋ ماڭدايىنا جازىلماعان العاشقى ماحابباتىن ساعىنا سارعايۋمەن ەسكە جاتقانى.
كەشە عانا ول ۇلانباتىرداعى قۇربىسى چيمەگتى شاقىرتقان. ول ەرتەلەپ شىعىپ، قازىرگى ساتتە باعىنۇرعا كەلىپ جەتكەنىن ون-جيىرما مينۋتتا ەمحانادا بولاتىنىن حابارلاعان. ءوزىن ءبىرتۇرلى سەرگەك سەزىنگەن سوڭ دارىگەردىڭ قارسىلىعىنا قاراماستان باسىن كوتەرىپ ورنىنان تۇردى.
چيمەگ ەكەۋى شۇرقىراسىپ تابىسقان. قۇربىسى اۋىز جاپپاي ايتىپ جاتىر. بەكتىڭ الماتىدا تۇراتىنىن، ءبىر كينوستۋديادا رەجيسسەر ەكەندىگىن، الەۋمەتتىك جەلىدەگى پاراقشاسىن تاۋىپ، چاتىنا حات قالدىرعانىن، ءبىراق، ءالى جاۋاپ بولماعانىن ايتا كەلە:
كينو تۇسىرۋمەن قاربالاس بولىپ جۇرگەن شىعار. جاۋاپ بولىسىمەن سەنىمەن دەرەۋ بايلانىستىرامىن. تەلەفون ءنومىرىڭدى دە، سكايپىڭدى دا بەرەمىن — دەدى.
قاتتى تولقىپ كوزىنە جاس العان ويۋ ورنىنان تۇرا بەرە سىلق ەتىپ قۇلاپ ءتۇستى. چيمەگ جالما-جان باسىن سۇيەپ، جانۇشىرا دارىگەردى شاقىردى.
— ويۋ ساعان نە بولدى؟
— بەك...مەن-ىڭ... ماڭگى... — دەۋگە شاماسى زورعا كەلگەن ويۋ اقىرعى رەت اۋىر كۇرسىندى دە، مۇڭ تورلاعان قوس جانارىن ماڭگىلىككە جۇمىپ، سوڭعى دەمىن ءۇزدى...
You Might Also Like
