- 09 قار. 2020 00:00
- 494
ءتاتتى بوتقا
باياعىدا ءبىر كىشكەنتاي قىز بولىپتى. ونىڭ جالعىز شەشەسى بار ەكەن. شەشەسى ەكەۋىنىڭ تۇرمىستارى ناشار بولادى. كەيدە، ءتىپتى ۇيلەرىندە ىشەرگە اس تابىلماي قالادى.
بىردە قىز ورماندا سەرۋەندەپ جۇرەدى. ول سوندا قارت اجەيدى جولىقتىرادى. اجەي قىزدىڭ باسىنداعى اۋىر جاعدايدى ەستىگەن سوڭ، وعان ءتۇبى جالپاق، اۋىزى كەڭ قۇمىرا بەرەدى.
مىنە، قىزىق! قۇمىرانىڭ سيقىرى بار ەكەن. وعان تەك «قۇمىرا، اس ءپىسىر!» دەسەڭ بولعانى، سول ساتىندە بۇلك-بۇلك قايناپ، ءدامى ءتىل ۇيىرەر بيداي بوتقاسىن دايىنداي باستايدى. ال «قۇمىرا، وقتاي عوي!» دەسەڭ، قايناعانىن توقتاتا قويادى.
قىز قۋانىپ، سيقىرلى قۇمىرانى ۇيىنە الىپ كەلەدى. سول كۇننەن باستاپ شەشەسى ەكەۋى اشتىق پەن كەدەيشىلىكتىڭ نە ەكەنىن ۇمىتادى. ولار قارىندارى اشا باستاسا بولعانى، قۇمىرا دايىنداعان ءتاتتى بوتقاعا تويىپ الادى.
كۇندەردىڭ كۇنىندە قىز ورمانعا سەرۋەندەۋگە شىعىپ كەتەدى. شەشەسى ونى ارىبەرى كۇتەدى. قىزى كەشىككەن سوڭ، بوتقا جەگىسى كەلىپ:
— قۇمىرا، اس ءپىسىر! — دەيدى.
سيقىرلى قۇمىرا بۇلكىلدەپ قايناپ، بيداي بوتقاسىن پىسىرە باستايدى. ايەل ونى ماقتاي-ماقتاي، دامىنە تامسانا وتىرىپ، ابدەن جەيدى. ەندى توقتاتايىن دەسە، قانداي ءسوز ايتۋ كەرەك ەكەنىن ۇمىتىپ قالىپتى. قۇمىرا ءپىسىرىپ جاتىر، ءپىسىرىپ جاتىر. ءتىپتى، ءبىر كەزدە كوپىرىپ، ەرنەۋىنەن اسىپ، توگىلە باستايدى.
سالدەن سوڭ اس ءۇيدىڭ ءىشى بوتقاعا تولادى. ودان ابدەن كوپىرشىگەن بوتقا بۇكىل بولمەلەرگە جايىلادى. قۇمىرا شارشايتىن ەمەس. ءبىرازدان سوڭ بوتقا كورشى ءۇيدى، ودان ءارى بۇكىل كوشەنى باسىپ قالادى. مۇنى توقتاتۋدىڭ جولىن ەشكىم تابا المايدى.
ءبىر ۋاقىتتا، بوتقا ەڭ سوڭعى ۇيگە جەتكەن كەزدە، قىز دا ورالادى. ول:
— قۇمىرا، توقتاي عوي! — دەپ ايعاي سالادى، قۇمىرا باسىلا قالادى.
وسى وقيعادان سوڭ قالاعا كىرگىسى كەلگەن ءاربىر ادام بوتقا جەپ، وزىنە جول اشاتىن بولىپتى.