يەسى بار ءۇي
مارقۇم اقىن اپام
ماعيراش اپپازقىزىنا ارنايمىن
اياداي قاراشوقىدا دا جاڭا داعدىلار قالىپتاسىپ، ادەتكە اينالىپ ۇلگەرگەن. تۇرمىس تا وزگەرىپ، وزگەشە ءبىر قالىپقا تۇسكەن.
ءسىڭلىم الما كەشكى بازار ارزان بولادى دەگەندى سىلتاۋراتىپ، قىزىمەن ەكەۋى كوشە باسىنداعى جەمىس-جيدەك بازارىنا كەتكەن. يتتەن گورى ۇيقىشىل ماقۇلىققا اينالىپ كەتكەن كارى توبەت تە سابالاق قۇيرىعىن بۇلعاۋعا ەرىنەتىن ماۋباستىعىنا قاراماي، ۇيدەن شىققاندارعا ىلەسە كەتتى. قاقپا الدىندا ءسال-پال ايالداپ، ۇيگە كىرگەنىم سول ەدى. يەسىز ۇيدە ەلەگزي باستادىم.
«دزززىڭڭڭ!» ەتىپ بەزىلدەي جونەلگەن سىرتقى ەسىكتىڭ قوڭىراۋىنا «بۇل كىم بولدى ەكەن» دەگەن ويمەن قاقپانى اشسام، اۋىل اراسىنىڭ ادامدارىنا ۇقسامايتىن ەكەۋ تۇر. «كىرىڭىز» دەپ سارت مەزىرەت بىلدىرەرىمدى دە، بىلدىرمەسىمدى دە بىلىڭكىرەمەي توسىلىپ قالدىم. ولار دا قيپاقتاپ «ايىپ ەتپەسسىز، جولاۋشى ەدىك، قوناق ءۇيدىڭ قاي جاقتا ەكەنىن ايتىپ جىبەرمەس پە ەكەنسىز» دەدى. مەن ءۇشىن بۇل توسىن ەستىلدى. قاراشوقىدا... قوناق ءۇي... بولىپ كوردى مە ەكەن؟ ءيا، زامان وزگەرگەلى قاشان؟.. ولارعا ءجونىمدى ايتىپ، ءوزىمنىڭ دە مەيمان ەكەندىگىمدى ءتۇسىندىردىم. «ءۇي يەلەرى كەلىپ تە قالار، ازىرشە ۇيگە كىرىڭىزدەر» دەدىم. باسقا كورشىلەردەن سۇراڭىز دەپ ەسىكتى تارس جاۋىپ الۋعا ءداتىم بارمادى. قاراشوقىنىڭ بار داعدىسى وزگەرسە دە ءوزىمنىڭ وزگەرمەگەن جاراتىلىسىمنان اسا الماي، ابىرجۋلى جۇزدەرىنە قاراپ، بۇل اۋىلعا جول-جونەكەي كەلمەگەندەرىن بولجادىم. سوندا...؟
كەشىكپەي بازارشىلار دا كەلىپ، قيپاقتاپ وتىرعان ەكەۋمەن امانداسىپ، ءجون سۇراستى.
بەيساۋات جولاۋشىلار، ارنايى جولعا شىققانمەن، قىدىرىستاپ نە جەكجاتشىلاپ جۇرگەن جاندارعا ۇقسامايدى. ەكەۋى دە اۋا رايىنا ساي سپورتتىق ۇلگىدە جيناقى ءارى ىقشام كيىنگەن.
— ءسىزدىڭ كوشەدەگى قاراما-قارسى ۇيگە حابارلاندىرۋمەن كەلىپ قالىپ ەدىك. ءۇيىمىزدىڭ ۇلكەنى وقۋ ءبىتىرىپ، وسى اۋىلعا جولدامامەن جىبەرگەن. وتباسىن قۇرماعاندارعا قىزمەتتىك پاتەر بەرىلمەيتىن كورىنەدى. بالانى جالعىز جىبەرگەنشە، ۇي-ىشىمىزبەن كوشىپ كەلۋدى ۇيعارعان ەدىك. ساتىلاتىن ءۇي بار دەگەندى ەستىسىمەن ەرتەڭگە قالدىرماي، تاكسيلەتىپ جەتكەنبىز.
— نەمەنە، ساتىلمايتىن بولىپ پا؟ الدە باعاسىنا كەلىسە المادىڭىزدار ما؟
— ساتىلادى ەكەن...
ۇنسىزدىك.
بۇل جەردە الدەنەنىڭ بۇكپەلەنىپ وتىرعانىن اڭعارۋ قيىن ەمەس ەدى. ءسىڭلىم كوزىنىڭ استىمەن مەن جاققا ۇرلانا قاراپ قويدى.
— وبلىس ورتالىعىنا قاتىنايتىن تاكسيلەر تۇسكە دەيىن عانا جۇرەتىن قۇسايدى. قوناق ءۇي ىزدەپ، ءجون سۇراسپاق ويمەن سىزدەرگە كىرىپ ەدىك، ايىپ ەتپەسسىزدەر... بىزگە... تانىمايتىن جەردە... تاڭ اتقانشا پانالاي تۇرساق...
ءيا، ءۇي ساۋدالاي كەلىپ ات باسىن تىرەگەن مەكەننەن ءجون سۇراسپاق تۇگىلى، الدى-ارتتارىنا قاراۋعا مۇرشالارى كەلمەي، جانۇشىرا بەزىپ شىققان سىڭايلى...
ءسىڭلىم قوناق ءۇيدىڭ جابىلىپ قالعانىن، اۋىلدىڭ شەت جاعىندا پاتەر جالدايتىن ۇيلەردىڭ تابىلىپ قالاتىنىن ايتۋىن ايتقانمەن، شاراسىز ادامداي ورنىنان قوزعالا قويماعان ءيمانجۇزدى كەلىنشەككە جانىم اشىپ كەتتى! ءسىڭلىمدى دە ءتۇسىنىپ وتىرمىن. كۇيەۋى ءىسساپاردا. ءسىبىر باعىتىنا قاتىناپ ءجۇر، الىس جولدا، جۇك تاسىمالدايدى. ۇلى وقۋىندا. ۇيدە قىزىمەن ەكەۋى عانا. بەتالدى جۇرگەن تانىمايتىن كىسىگە جىك-جاپار بولا قالاتىن دا زامان ەمەس... دەگەندەي.
اڭگىمەگە امالسىزدان مەن ارالاستىم.
— ءۇي ساتىپ الۋ نيەتىمەن كەلسەڭىزدەر، ءتۇس اۋا جولعا شىققاندا ويلارىڭىزدا نە بولىپ ەدى؟ بۇل ءۇيدى ۇناتپاساڭىزدار، ەرتەڭگە قالىپ، شارۋا ىڭعايلاۋ جاعىن قاراستىرمادىڭىزدار ما؟ ساتىلاتىن باسقا ءۇي دە تابىلىپ قالار...
ءشاي دايىندالىپ، داستارحانعا شاقىردىق. ەكەۋ بىر-بىرىنە قاراستى. مەن سىڭلىمە يشارا ءبىلدىرىپ، «قىرىقتىڭ ءبىرى...» — دەي بەرگەنىمدە:
— دۇرىس، اپكە، قىدىر بولسىن! — دەپ، ءسىڭلىم قۇدايى قوناقتارىنا — قول جۋىپ، داستارحانعا كەلىڭىزدەر، — دەپ وزگەشە شىراي ءبىلدىردى.
ەكى كەسە شاي ءۇنسىز وتىرىپ ءىشىلدى. جاسىمنىڭ ۇلكەندىگىن پايدالانىپ، ۇنسىزدىكتەن تۋعان جايسىزدىقتى سەيىلتپەك ويمەن:
— ول ءۇي ءالى ساتىلماپ پا ەدى؟ — دەپ سىڭلىمە قارادىم. اڭگىمەنىڭ وزەگىنە دەن قويعان ادامعا مۇندا ءبىر گاپ جاتقانىن تۇسىنۋگە بولاتىنداي مەڭزەۋ بار ەدى بۇل سۇراعىمدا.
ۇنسىزدىك تاعى ورنادى.
...وتپەلى كەزەڭ دەپ اتالاتىن سو ءبىر جىلدار — قىردا بولسىن، ويدا بولسىن ءيىسى قازاق بالاسى «سولقىلداق كوپىردەن» كوش وتكىزگەندەي كۇي كەشكەن تۇتاس داۋىرگە تاتيتىن كەزەڭ ەدى.
ە-ەە، ول زاماندا كىمنىڭ جۇگى قالاي اۋعانىن، كىمنىڭ كەرۋەنى ايلى ءتۇن، اشىق اسپاندا-اق باعىت-باعدارىنان ايرىلىپ قالعانىن بىرەۋ اڭداپ، بىرەۋ اڭداماعان الاساپىران كەزدەر ءوتتى عوي باستان. تىپ-تىنىش، تۇرمىستاعى ءبىرقالىپتى ومىرگە ۇيرەنگەن حالىق الدىمەن دۇكەن سورەلەرىن تىپ-تيپىل ەتكەن «دەفيسيتپەن» بەتپە-بەت جولىقتى. ۋاقتىلى ايلىق الماۋ، ورىستەگى مالدىڭ ۇشتى-كۇيلى جوعالۋى، «تالونمەن» ۇلەس الۋ، ساعاتتار بويىنا ەلەكتر جارىعىنىڭ ءوشىرىلۋى، كىتاپحانا، مەديسينالىق مەكەمەلەردىڭ جابىلۋى، تولىپ جاتقان تاعى-تاعىلارعا كەزىگىپ، داعدارا باستاعان جۇرت تۇرمىس قاجەتىن وتەۋ ماقساتىندا اربالاپ تا، دوربالاپ تا تاۋار تاسىپ، ارقالانىپ كۇنكورىسكە بەيىمدەلىپ جۇرە بەردى. ارىسى جۇڭگو اسىپ، بەرىسى بىشكەك، الماتى... ايتەۋىر «قولى قيمىلداعاننىڭ اۋزى قيمىلدايتىنىن» تۇسىنە باستاعانداي. وتباسىنداعى ەرەسەكتەر ساۋدا-ساتتىققا شىقتى. مۇنىڭ دا ءوز «ورنەگى» بارىن بىرەۋ ەرتە، بىرەۋ كەش ءتۇسىندى. پويىزى بار، جول-جونەكەي ءماشينا، ايتەۋىر تاۋارىڭا دا، وزىڭە دە جول پۇلىن بەرسەڭ، جولاۋشى جولدا قالمايدى. قاۋىپ-قاتەر ساقشىلارى قۇجات تەكسەرىپ، ءسال نارسەدەن ايىپپۇل ءوندىرىپ دەگەندەي، قيىندىقتار شاش-ەتەكتەن بولاتىن. سودان با، الدە ەر-ازاماتتاردىڭ جاراتىلىسى بولەك پە، كىم ءبىلسىن، ايتەۋىر ساۋدا-ساتتىقتا اياق الىپ جۇرگىسىز قيتۇرقىلىققا توزىمدەرى جەتىڭكىرەمەي، شەتىنەن ساعى سىنىپ شىعا كەلگەن. بۇل «جىبەك جولى كەرۋەنىنە» كوبىنە ايەل ادامدار قولايلىراق بولىپ شىقتى. كونبىستىك پەن كونتەرىلىك ۇرعاشىنىڭ ماڭدايىنا جازىلعان ءبىر ارتىقشىلىعى بولار. جول تابۋ، ءتىل تابىسۋ جاعىنا كەلگەندە، تەمىر جولدا بولسىن، اۆتوبۋستاردا بولسىن، اياق استى پايدا بولعان پروبلەمالاردى رەتتەۋگە يكەمدىلىك تانىتتى. ەندى ۇيدەگى بالا-شاعاعا، وتباسىنا جۇمىسسىزدىق قامىتى موينىنا ىلىنگەن ەر-ازاماتتار يە بولىپ، قازان-وشاق يەلەرى ءبىرجولا ساۋدانى مەڭگەرىپ شىعا كەلگەن...
بىرەۋگە بىرەۋ كۇلىپ بولمايتىن ەدى. دەگەنمەن، كۇلگەندەر دە، تابالاعاندار دا تابىلىپ جاتتى... جۇت جەتى اعايىندى. وسى كەزەڭدە جۇتاپ بارىپ جۇتىلماي قالعاندار، وتباسىن ءبۇتىن ساقتاپ قالعاندار ولجالى ەكەن، قاراپ وتىرسا...
جەكەشەلەندىرۋدىڭ ءمان-مانىسىن كوپشىلىك ءتۇيسىنىپ ۇلگەرگەنشە، بيلىك باسىنداعى ازعانداي اكىم-قارا تۋ-تالاقايىن شىعارىپ، اۋدانعا تيەسىلى مال-مۇلىكتى پىشاق ۇستىنەن ۇلەسىپ ۇلگەردى. ەرتەڭگى كۇنگە سەنۋدەن ۇرەيلەنگەندەر، «مۇنىڭ ارتىندا قايىرى بولسا جارار ەدى» دەگەن راي تانىتىپ، ۇركە قاراپ، ءالىپتىڭ ارتىن باعىستى.
وگىز اياڭ، ميتىڭ تىرلىكپەن ەڭبەگى ەش، تۇزى سور بولعاندار دا «ەر ولەر اشتىق جوق» دەگەندى اش وزەككە تالعاجاۋ قىلىپ، ايتەۋىر، شۇكىر دەيتىن كۇنگە دە جەتتى عوي اقىرى.
تويىپ سەكىرگەندى دە، توڭىپ سەكىرگەندى دە كوردىم. انەۋ ءبىر جىلدارى اكەمنىڭ قادەسىنە كەلگەنىمدە اياداي اۋىلدا گۋ-گۋ اڭگىمە وزەگىنە اينالعان وسى وقيعانى ەستىپ جاعامدى ۇستاعان ەدىم... سودان بەرى تالاي ۋاقىت وتسە دە، مىنە بۇگىن سول جاعىمسىز وقيعا جايىندا اڭگىمە جاڭعىرىپ وتىر...
قاراشوقىدان اتتاناتىن پويىز ورنىنان اقىرىن جىلجي بەرگەن... الدەقانداي ءبىر ۆاگوننىڭ جابىلىپ ۇلگەرمەگەن ەسىگىنەن باسىن شىعارىپ «بۇل قاراشوقىعا ەندى قايتپاسپىن، كەلسە — سۇيەگىم كەلەر!» دەپ ادۋىندى دا اشىنا شىققان ايەلدىڭ دولدانا ايتىلعان وقىس ايقايىن پەررونداعىلار تۇگەل ەستىگەنمەن، داۋىس يەسىن بىرەۋ تانىپ، بىرەۋ تانىماعانى انىق. ءوز قۇلاعىمەن ەستىگەنى توبە قۇيقاسى شىمىرلاي، ءوز قۇلاعىمەن ەستىگەننەن تىڭداعان جان تۇلا بويدى تىتىركەندىرە اڭگىمەلەپ، ءبىراز كۇنگە دەيىن باسىلا قويماعان... پەرىشتە «ءاۋمين» دەپتى دەگەن وسىندايدان قالعان ءسوز بولسا كەرەك، ارادا كوپ ۇزاماي بۇلارعا ناعاشى جەڭگە بولىپ كەلەتىن الگى «تىلىنەن جازىقتى» پەندە شىركىننىڭ تالاس قالاسىندا تۇراتىن بالالارى سول ءبىر قىسىلتاياڭ كەزەڭدە ەلگە انالارىنىڭ سۇيەگىن ازەر جەتكىزگەن ەدى.
الدى ازامات بولعان جەتى بالانىڭ كوبى ۇيلى-كۇيلى. وسىنشالىقتى كۇيىنەتىندەي نە بولىپ، نە قويىپ جاتقانىن بىرەۋ بىلسە، بىرەۋ بىلمەيدى. شەشەلەرى الدەكىممەن كوڭىل جاراستىرعان كۇيەۋىنىڭ جۇرىسىنە جابىرقاپ، ەرجەتكەن بالالارىنا شاعىنباقشى بولىپ، اشۋمەن جولعا شىققان بەتى ەكەن...
جاستايىنان بوساعاسىن كۇزەتىپ، ءتۇتىنىن تۇتەتكەن شاڭىراعىنان سايا تاپپاي، جۇيكەنىڭ سىر بەرگەن تۇسى بولعانى دا. اركىم وزىنشە تون پىشۋگە شەبەر ەمەس پە مۇندايدا.
— قازىرگى زاماندا كىمگە كىم كوزىن سۇزبەي جاتىر، سوعان بولا تالاعى تارس ايىرىلاتىنداي نە كورىنىپتى...
— ءيا، بىرەۋدىڭ قاڭسىعى بىرەۋگە تاڭسىق دەگەن...
— ىشكەنى الدىندا، ىشپەگەنى ارتىندا، نەدەن قىجالات كورگەنىن...
— وي-بۋ، جايقوڭىرداعى مەدبيكەنىڭ قولىنا ءبىرجولا كەتەم دەپ شابادانىن جيعان كورىنەدى كۇيەۋى...
— نەسى بار، كەتپەسە، ءادىرام، مال-مۇلىكتى ءبولىسىپ وتىرا بەرمەي مە؟.. بايىنىڭ كەزىندە مەملەكەت مەنشىگىنەن قارپىعانى ءۇرىم-بۇتاعىنا جەتەر ەدى عوي...
— پىسىقاي بايسىز ۇرعاشىلار بىرەۋدىڭ شەتكە شىققان سۇمىرەيگەن ەركەگىن دە جەردە قالدىرماي قاعىپ الىپ باي قىلىپ جاتقان زامان ەمەس پە؟..
ايتار اۋىزعا ءبارى جەڭىل... تاس تۇسكەن جەرىنە اۋىر... دەگەندەي. تاۋقىمەت كورسە دە تارشىلىق كورمەگەنى راس ەدى، پاقىردىڭ. يمانى سەرىك بولعاي... سابىر ءتۇبى سارى التىن بولعانىمەن، التىن دا اشىق اۋادا كەزدەسپەيدى. بەلشەسىنەن بەينەتتەنگەن كىسى عانا كەنىشكە كەنەلەدى. سابىر دا ءتوزىمدىنىڭ ءتورت ەلى ءتوزىمىن سىناپ بارىپ كەلەتىن بولسا كەرەك. جۋاننىڭ جىڭىشكەرىپ، جىڭىشكەنىڭ ۇزىلەتىن تۇسىنا ءدوپ كەلگەنى بولار. ادامنىڭ اقىل-ساناسىنا سەزىم-تۇيسىگىنىڭ باعىنا بەرمەيتىن ساتتەرىنە كىم نە دەي الار؟..
ءتىرى ادام تىرلىگىن تۇگەندەيدى. ولمەك ارتىنان ولمەك جوق. ءسويتىپ، ساناپ شىققانداردىڭ سوزىنە سەنسەك، ون سەگىز بولمەدەن تۇراتىن ءزاۋلىم ءۇي ءبىر-اق كۇندە يەسىز قالدى. تۇرمىس قۇرعان ءتورت بالا وقۋ جاسىنداعى باۋىرلارىن قولدارىنا الادى. ۇلكەن ۇلى قاڭىراپ قالعان اكە شاڭىراعىنا ۋاقىتشا قونىستانىپ، يەسىنە قايىرى بولماعان باسپانانى ساتۋعا بەل بۋعانىن ەستىگەم... سودان بەرى دە ونشاقتى جىل ارادا ءوتىپ ۇلگەرىپتى-اۋ...
— ساتىلماي تۇر، — دەدى ءسىڭلىسى ءبىر كۇرسىنىپ، — ءسىز ەستىمەگەن ەكەنسىز-اۋ! — جولاۋشىلاپ كەلگەن كەلىنشەككە قاراپ — ال، ءسىز كوردىڭىز بە؟ — دەدى. ول باسىن يزەدى.
— نەنى كورەدى؟
... ءۇيدى ساتىپ الۋعا تالاي رەت ساتىپ الۋشىلار ساۋدالاپ، الىستان دا، جاقىننان دا كەلگەن. ەستىگەندەر كوزىمەن كورگەنشە سەنبەگەن. كورگەن ادام ءومىر بويى ۇمىتپاستاي اسەردەن الدى-ارتىنا قاراۋعا دا مۇرشاسى كەلمەي، كەلگەن ىزىمەن كەرى قايتاتىن كورىنەدى...
بولمە-بولمەنى تۇگەل ارالاپ، ءتىپتى ءاربىر قابىرعانىڭ، قۋىس-قۋىستىڭ كاسىبي قۇرىلىسشىنىڭ بىلىكتى قولىمەن، اسقاق تالعامىمەن تۇرمىس جايلىلىعىنا يكەمدەلىپ تۇرعىزىلعان ءۇي! كەرەمەت جوبانىڭ ىسكە اسقانى تاڭ قالدىرادى. ءىشى دە كىرسە — شىققىسىز! «ءۇي دەپ وسىنى ايت!» دەپ تامسانادى ءۇي ساۋدالاي كەلگەندەر... سوڭعى بولمەگە، ءيا جارىق تا كەڭ زالعا كەلگەندە... قاق توردەگى ديۆانعا جايعاسقان شۇبار جىلاندى كورگەن ادامنىڭ سەلك ەتە تۇسپەگەنىن ەستىدىڭىز بە؟ ارينە، جوق. امالى تۇگەسىلگەن ءۇي يەسى، ديۆاندى ساتىپ قۇتىلادى. جاڭا جيھاز ساتىپ اكەلىپ قويىپ كورەدى. اشەيىندە ءمىنى قۇراماي جارقىراپ تۇرعان بولمەگە الگى كورىنىس ءۇي ساۋدالاۋشى كەلگەن ساتتە-اق عايىپتان پايدا بولاتىن كورىنەدى...
— مەن بۇل جايتتەن حابارسىز ەكەنمىن، — دەدىم، تۇلا-بويىم تۇرشىگە.
— ەل قۇلاعى ۇيرەنگەن، ءقازىر ەشكىم اسا ءمان بەرمەيتىن دە بولدى بۇعان، — دەپ ءسىڭلىم اڭگىمەسىن اياقتادى.
تاعى ۇنسىزدىك. قاس قارايعان شاقتا كوشە شامدارى جارقىراي جاندى. ۇرەيلى اڭگىمەنىڭ اسەرىنەن سەرپىلمەك ويمەن دالاعا شىقتىم. تۋعان اۋىلدى ءبىر ارالاپ قايتۋدى ۇيعاردىم. ورتالىق كوشەگە ءوتىپ، الدەنەشە رەت كوزىم كورىپ، كوڭىلىم الدەقاشان سۋىنسا دا بۇگىندە ءبىر بەلگىسى دە قالماعان اكە مۇراسى — قارا شاڭىراقتىڭ ورنىنا قاراي بەتتەدىم. اكەم قايتقان سوڭ... الدەكىمدەر ساتىپ الىپ، بيىك دۋالمەن قورشاپ، ءبىزدىڭ كىندىك قانىمىز تامعان، جارىق دۇنيەگە تۇڭعىش ىڭگالاعان داۋسىمىزدى تاراتقان التىن ۇيامىز — اكە شاڭىراعىن تىپ-تيپىل ەتىپ بۇزىپ، ورنىنا ءزاۋلىم ءۇي تۇرعىزىپتى. بالالىق شاعىم وتكەن اۋلا-قورانىڭ ءىزى دە جوق... تەرەزە الدىنا مەن مەكتەپكە بارعان جىلى اكەم ءوز قولىمەن اكەلىپ قاداعان تال شىبىق — اۋلامىزداعى الىپ بايتەرەك..! اكەمنىڭ جەتىسىن بەرگەن كۇنى... بۇرىن-سوڭدى قاراشوقىدا بولىپ كورمەگەن دۇلەي جەل تۇردى. اياق استىنان سوققان قاتتى داۋىلدان الگى بايتەرەك تۇبىرىمەن قوپارىلا، كوشەگە كەسە-كولدەنەڭىنەن سۇلاپ تۇسكەنى... ءالى كۇنگە دەيىن كوز الدىمدا. كولىكتىڭ جولىن جاۋىپ تاستاعان بايتەرەكتى دەم اراسىندا ارالاپ كەسىپ، جۇرت وتىنعا تاسىپ اكەتتى...
سول كۇنگى داۋىل! عۇمىرىن وسى اۋىلدا وتكىزگەن ۇلكەن-كىشىنى تاڭعالدىرعان سول داۋىل «ەندى ءبارى وزگەرەدى، الىپ بايتەرەكتى سۇلاتار سۇراپىل كۇشتى تانىدىڭدار ما؟ تىپ-تيپىل قىلمادىم با؟ كەشە عانا بار ەدى، بۇگىن قايدا، ا؟» دەپ وكتەمسي تابالاپ تۇرعانداي بولدى. ارتىنشا نوسەر قۇيىپ ءوتتى دە، التى اي جاز بويىنا ءبىر تامشى كورمەيتىن سۇر توپىراعىن جىلدار بويى جەل مەن كۇن قاقتاعان قاراشوقى ايماعى وزىنشە ءبىر قارىق بولىپ ەدى.
ال، اكەمنىڭ سوڭعى قادەسىنە كەلگەندە الگىندەي سۇمدىق اڭگىمەنى — «پەررونداعى وقيعانى» ەستىگەنمىن. اۋىلعا ورالىپ سوعۋعا دا زاۋىقسىز جىلدار ارادا زىمىراپ وتە شىعىپتى... سودان بەرى ورالىپ تۇرعانىم وسى...
بۇرىنعى اۋاتكومنىڭ ەسكى اۋلاسىنداعى ۇلكەن ەسكەرتكىشتىڭ ماڭىندا ءبىراز سەرۋەندەپ قايتۋدى ءجون كوردىم. الىستاپ كەتكەن بە، سامالاداي جارقىراپ تۇراتىن الاڭ دا جەتكىزە قويمادى. ءا، ونىڭ دا ءبىر كەزدەردە ... بولعانىنا كوزىم جەتىپ، ەندىگى ساتتە تۇنگى اسپاننان كوزگە تانىس جەتىقاراقشىنى ىزدەپ تاپتىم دا، «شۇكىر ەكەن، ءتاۋبا!» دەمەسكە امالىم قالمادى...
ادام قولى، ادام نيەتى جەردەگىنىڭ ءبارىن وزگەرتىپتى... اسپاننان باسقانىڭ ءبارى جاڭارعان زامان-اي!
عاسىر مەن عاسىردىڭ توعىسۋى وڭاي دەپ پە ەدىڭ!
...قاراشوقى وزگەرگەن ەكەن!
You Might Also Like
-
قوڭىر قاز الا جازداي ۇيادان ۇزاپ شىقپادى. بيىل كوكتەم ەرتە شىقتى. كۇن جىلىنىسىمەن-اق جەر بەتى قيقۋلاعان، تىراۋلاعان ءان سالتاناتىنا بولەنىپ، جابايى قوڭىر قازدىڭ جۇرەگىن شاتتىق كەرنەگەن... ءۇمىت... جىل...
