(M. Iý. Lermontovtan)

Jolǵa shyqtym bir jym-jyrt túnde jalǵyz,
Tastaq jol jarqyraıdy býǵa amalsyz.
Elsiz jer turǵandaı bop haqqa múlgip,
Sóılesip ymdasqandaı kókte juldyz.

Men kórdim kóktiń ǵajap jasalǵanyn,
Jer uıyqtap, kókshil shyqpen bý alǵanyn,
Meniń ne munsha qapa, qysylǵanym?
Úmit pe, ókinish pe oılanǵanym?

Dúnıeden úmitim joq meniń deımin,
Ómirge ótken tıtteı ókinbeımin.
Azatgyq pen tynyshtyq kóksegenim,
Uıyqtamaq pen umytpaq dep izdeımin.

Ólimniń uıqysy emes izdegenim,
Uıqy, tynyshtyq, umytý — ber degenim.
Kókiregimde ómirdiń kúshi turyp,
İzdeımin dem alysty úzbegenin.

Sý syldyrap, jel gýlep, kún shýaqtap,
Jylylyq pen dostyqty tursyn maqtap.
Óngen, ósken jaqsy dep emen aǵash,
Teńselip aıtyp tursa, ol shaıqaqtap.

---