InfoHub Logo

وتكەن زاماندا ءبىر مەرگەن بولىپتى. ول مەرگەندى «قارامەرگەن» دەپ اتايدى ەكەن. قارامەرگەن اڭ اۋلاپ، كوپ ءجۇرىپ، اقىرىندا جايىلىپ جۇرگەن ەكى مارالعا كەزدەسىپتى. قارامەرگەن مىلتىعىن الىپ، مارالداردى اتقالى كوزدەپتى. سول كەزدە مارالدار: «اتپا ءبىزدى!» – دەپتى. قارامەرگەن مارالدىڭ ادامشا سويلەپ، «اتپا» دەگەنىنە تاڭىرقاپ تۇرىپ: «نەگە؟» – دەپ سۇرادى. مارالدار: «نەگە ەكەنىن اعىباي شالدان سۇرا»، – دەپ جاۋاپ قايىرىپتى. قارامەرگەن اتۋدى قويىپ، اعىباي شالدى ىزدەيدى. نەشە كۇن، نەشە ءتۇن ءجۇرىپ، ارىپ-تالىپ، اقىرىندا اعىباي شالدىڭ اۋىلىن تابادى. اعىباي شالدىڭ ۇيىنە كەلسە، جاعىن جىبەكپەن تاڭعان ءبىر كارى شال وتىر ەكەن. اعىبايمەن كورىسىپ امانداسادى. اعىباي شال بۇل جىگىتتىڭ الىس جەردەن كەلگەنىن قالپىنان سەزىپ، بايبىشەسىنە قىمىز قۇيدىرىپ الىپ، قوناعىن قىمىزبەن سىيلادى. ارتىنان شاي كەلەدى. شايدان كەيىن سەمىز توقتىنىڭ ەتى ءپىسىپ كەلەدى. ەت جەردە، بار اياق-تاباقتا ءۇش ادام بولادى. ونىڭ ءبىرى - قارامەرگەن، ەكىنشىسى - اعىباي شال، ءۇي يەسى، ءۇشىنشىسى - اعىبايدىڭ قوناق كۇتەتىن جىگىتى ەدى.

         ەت جەگەننەن كەيىن، ەل جاتاتىن ۋاقىت بولادى. اعىباي شال دا قوناعىن جاتقىزادى. ەرتەڭىنە تاڭ اتادى. اعىباي شال بۇرىنعى قالپىمەن قوناعىن كۇتىپ، شايىن بەرەدى. شاي ارتىنان قىمىزىن بەرىپ، ءتۇس مەزگىلىندە قوناعىن اتتاندىرماقشى بولىپ:

         — ە، بالام، الىس جەردەن كەلەدى ەكەنسىڭ، سويلە! – دەدى.

         — مەن قاشاننان اڭ اۋلاپ، كاسىپ ەتكەن مەرگەن ەدىم. ءبىر كۇنى اڭ اۋلاۋعا شىقتىم. ەكى مارالدى كورىپ، اتپاقشى بولدىم. وعىمدى ەندى كەزەپ، اتپاق بولعانىمدا، مارالدار ادامشا سويلەپ، «اتپا مەنى» دەدى. «نەگە؟» دەگەنىمدە، «ونىڭ ءمانىسىن اعىباي شالدان سۇرا» دەدى. مىنە، سول جۇمىس ارقىلى سىزگە كەلدىم، – دەپ، قارامەرگەن ءسوزىن اياقتادى.

         اعىباي شال ءارى ويلاپ، بەرى ويلاپ، ەش نارسەنى تابا الماي، «ونى مەن بىلمەيمىن» دەپ، جاۋاپ قايىرىپتى. بۇل جىگىت كەلگەن جۇمىسى ورىندالماعان سوڭ، اعىباي شالدان رۇقسات الىپ، ءوز جونىنە ءجۇرىپ كەتەدى. اعىباي شال كوپ ويلاۋمەن ۇيدە قالىپ، اقىرىندا، مىنانداي ءوز باسىنان وتكەن ءبىر ەرتەگى ويىنا ءتۇسىپ، ارتىنان ءبىر جىگىتىن شاپتىرىپ، قارامەرگەندى شاقىرتىپ الادى. قارامەرگەن كەلگەننەن كەيىن، اعىباي شال «جاس كەزىمدە مىنانداي ءوز باسىمنان ۋاقيعا ءوتىپ ەدى، مارالدىڭ ايتىپ جۇرگەنى دە سول شىعار» دەپ، ءوز ەرتەگىسىن باستادى.

         — مەن ءوزىم باي بالاسى بولدىم، سول اتا داۋلەتىنىڭ ارقاسىندا اتقا ءمىنىپ، قىز تاڭدادىم. ءبىر بايدىڭ سەگىز جاسار سۇلۋ قىزىن كورىپ، وعان عاشىق بولدىم. بۇل جۇمىستى ەلگە كەلگەننەن كەيىن، جەڭگەلەرىم ارقىلى اكەمە سەزدىردىم. اكەم ماعان ول بايدىڭ قىزىن قىرىق جەتى بەرىپ ايتتىردى. تاپ سول كەزدە مەن ون ءتورت جاستا ەدىم. ارادا سەگىز جىل ءوتتى. مەن جيىرما ەكى جاسقا كەلدىم، قالىڭدىعىم ون التى جاسقا شىقتى. ءبىر كۇنى اۋىل ابىر-سابىر بولدى. ءبىر جاققا جۇرۋگە اۋىل جىگىتتەرى ات جاراتتى. ول جىگىتتەرگە ەرىپ، مەن دە بوزويناق دەگەن اتىمدى جاراتتىم. جۇرت ات تاۋىپ، تۇيەگە قوس ارتىپ، جۇيرىك اتتارىن جەتەلەپ، ءبىر جاققا جول تارتتى. ولارعا مەن دە ەردىم. بىلاي شىققاسىن، بۇل جۇمىستىڭ ءمان-جايىن ءبىر جىگىتتەن سۇرادىم. ول ماعان جول ءمانىسىن ءتۇسىندىردى. باقسام، ءبىزدىڭ ەلدەن ون كۇندىك جەردە ءبىر ەل بار ەكەن. ول ەلدىڭ ءبىر بايى اكەسىنە اس بەرمەك ءۇشىن، ءبىزدىڭ ەلگە ءبىر اي بۇرىن حابار بەرگەن ەكەن. مەن الاڭعاسارلىق ارقاسىندا ونى بىلمەپپىن، قۇر داقپىرتپەن جۇرە بەرىپپىن.

         بىرنەشە كۇن جول ءجۇرىپ، بايدىڭ اۋلىنا جەتتىم. بىزگە لايىقتاپ قويعان ۇيىنە ءتۇسىپ، سول كۇنى قوناقتىڭ قۇرمەت-سىيىن كورىپ، جاتىپ تىنىقتىق. ەرتەڭىنە اس بولدى، ودان كەيىن جۇرت بايگە شارتىن شىعاردى. مەن دە بوزويناقتى قوستىم. بوزويناققا ءوزىم شاپتىم. بايگەدەن وزىپ كەلىپ، باس بايگەنى مەن الدىم. باس بايگەگە تىككەنى ءبىر نار، ءبىر ات، ءبىر شاپان ەكەن. ولاردى الۋمەن مەنىڭ جۇمىسىم بولمادى. جانىمداعى جولداستارىم پايدالاندى. مەن بايگەدەن اتىمنىڭ الدىمەن كەلگەن اتاعىن عانا الدىم. جۇرت تارادى. مەنىڭ كوڭىلىم جۇرتتىڭ قامىندا ەمەس، ءبىر باسقا. الدىندا اس بەرگەن اۋىلعا كەلە جاتىپ، جولدا باياعى ءوز قاينىمنىڭ اۋىلىن كورگەم. مەنىڭ جولداستارىم قايتاردا، ول ەلدىڭ ۇستىمەن جۇرمەي، باسقا جولمەن كەتتى. مەن جولداستارىمنان ءبىر تۇندە جاسىرىنىپ ءبولىنىپ، قاينىمنىڭ اۋىلىنا قاراي تارتتىم. ءۇش كۇن جول ءجۇرىپ، ءتورتىنشى كۇن كوپ قويعا كەزدەستىم. قويشىدان بۇل قويلاردىڭ كىمدىكى ەكەنىن سۇرادىم. قويلار مەنىڭ قويىم، اتامنىڭ قويى بولىپ شىقتى. سول جەردە اۋىل جاعدايىن سۇرادىم. اتامنىڭ ءۇيىنىڭ ءتۇسىن سۇراپ الدىم. قالىڭدىعىمنىڭ قايدا جاتاتىنىن سۇرادىم. قويشى بولەك وتاۋدا ءبىر ءوزى جاتاتىنىن ايتتى. ەلدىڭ ءالى ءبىر كۇندىك ەكەنىن ايتتى. تاڭەرتەڭ قويشىدان شىعىپ، كۇن باتا، ەلگە ازار جەتتىم. اۋىلدىڭ قاراسىن كورىپ، اتتان ءتۇسىپ، اتامنىڭ ءۇيىن شامالاپ جانە قالىڭدىعىم جاتاتىن ءۇيىن دە شامالاپ الدىم. مەنىمەن ەشكىمنىڭ حابارى دا جوق. ءتۇن ورتاسى بولدى. اتتى سول جەرگە قاڭتارىپ تاستاپ، ءوزىم جۇرت ۇيىقتاعان كەزدە، اۋىلعا كەلدىم. ازىراق تاڭدانىپ تۇردىم دا اقىرىن باسىپ، قالىندىعىم جاتقان وتاۋعا كىردىم. قالىڭدىعىمنىڭ سۇلۋلىعى سونشا، قاراڭعى ءۇيدى جارىق قىلىپ جاتىر ەكەن. جانىنا جاقىنداپ بارىپ وياتا بەرگەنىمدە، ءۇيدىڭ ءىشى شار-شۇر ەتتى. ءوزىم ەسىمنەن تانىپ قالدىم. ءبىر كەزدە قارا قاسقا ۇلكەن توبەت بولىپ شىعا كەلدىم. ۇيدەن شىعىپ جۇرە بەردىم. بۇل اۋىلدا اينالاقتاپ، ءۇش كۇن ءجۇردىم. ابدەن قارنىم اشىپ، ۇرلىق قىلۋعا كىرىستىم. بايدىڭ اس ۇيىنە كىرىپ، قازانداعى ءسۇتىن ىشە باستادىم. وسى كەزدە سىرتتان جىگىتتەرى سەزىپ، مەنى قاماپ ۇردى. ءسويتىپ جۇرگەندە، ءبىر جىگىتتىڭ قولىنا قۇيرىعىم ءتۇسىپ، ول قۇيرىقتى جانىم قىسىلعاننان، ءۇزىپ قۇتىلدىم. قۇيرىعىم سول ۇستاعان جىگىتتىڭ قولىندا قالدى. دالاعا بوسانىپ شىققاننان كەيىن، بەتىم اۋعان جاققا قاراي جۇگىرە بەردىم. بىرنەشە كۇننەن كەيىن جاپان دالادا كوپ كەرۋەنگە جولىقتىم. كەرۋەن باسى مەنى شاقىرتىپ الىپ، تاماق بەرگىزدى. ابدەن تاماق ءىشىپ بولعاننان كەيىن، جاتىپ ۇيىقتادىم. تۇندە جۇرت جاتقاننان كەيىن، كۇزەتشىمەن قوسىلىپ، كەرۋەننىڭ مۇلكىن كۇزەتتىم. بۇل مىنەزىم كەرۋەن باسىنا ۇنادى. سوندىقتان مەنى جاقسى كورىپ ءجۇردى. بىرنەشە كۇن وتكەسىن كەرۋەن اۋىلىنا جەتتى. مەنى اۋىلعا كەلگەسىن كەرۋەن باسى تاعى تاماقتاندىرىپ تويدىردى. كەرۋەن باسىنىڭ ءۇي ءىشىنىڭ ادامدارىمەن ءبىر كۇندە تانىسىپ شىقتىم. كەشكە تامان مەن قوي شەتىنە بارىپ، قوي كۇزەتتىم. بۇل كەزدە قاسقىردىڭ دا قاتتى كەزى ەدى. سوندىقتان قويعا تيگەن ءتورت قاسقىردى ءولتىرىپ، ءبىر شەتكە ءۇيىپ قويدىم. ەرتە تۇرعان كەرۋەن باسى مۇنى كورىپ، مەنەن كەلگەن ءىس ەكەنىن انىق ءبىلدى. مەنىڭ ءقادىرىم بۇرىنعىدان دا ارتتى. وسىلايشا ارادا ەكى جىل ءوتتى. باسقا ءبىر ەلگە ۇزاتقان كەرۋەن باسىنىڭ قىزى بار ەكەن. ول جىندانىپ، دۇنيەدە باقسى، مولدا قويماي جيدىرعانمەن، ونىڭ اۋرۋىن جازا الماپتى. اقىرىندا بايعا ءبىر ادام كەلىپ ايتىپتى: «قۇداڭدا ءبىر ءقادىرلى يت بار، سول يت بۇل اۋرۋدى جازار»، – دەپتى. سوندىقتان ماعان پار ات كەلدى. كەرۋەن باسىنا بولعان ۋاقيعانى ايتقاننان كەيىن، مەنىڭ موينىما ءجىپ بايلاپ، كەرۋەن باسى ءوزى ات جەگىپ، مەنى جەتەلەپ الىپ ءجۇردى. مەنى بارىسىمەن، جىندى جاتقان ءۇيدىڭ ەسىك بوساعاسىنا بايلادى. ءبىرازدان سوڭ جىندى ايەل اسپانعا قاراپ، شىڭعىرا باستادى. مەن دە اسپانعا قاراسام، ءبىر قاراقۇس قالىقتاپ، شاڭىراقتان ءتۇسىپ كەلەدى ەكەن. تۇرا ۇمتىلدىم. سول كەزدە ءبىر جىگىت مەنىڭ ءجىبىمدى شەشىپ قويا بەردى. قاراقۇسقا تۇرا باس سالىپ، ونى تالاي باستادىم، ول دا ماعان قارسىلىق ءبىلدىرىپ، مەنىمەن الىستى. « يت جىنداندى» دەگەن ۇيدەگىلەردەن داۋىس ەستىلىپ جاتتى. كوپ ۋاقىتتان سوڭ قاراقۇستى الىپ ۇرىپ، باۋىرىما باسىپ جاتتىم. سول كەزدە قاراقۇس ماعان جالىندى. «مەنىڭ دە ساعان ۇلكەن كەرەك جەرىم بولار، سوندىقتان مەنى بوسات»، – دەدى. مەن ونى بوساتتىم. ول مىندا اينالماي، ءوز بەتىمەن ۇشىپ كەتتى.

         بايدىڭ كەلىنى ءتاۋىر بولىپ، تۇرىپ كەتتى. ەندى اتىمدى «باقسى يت» دەپ اتادى. ەكى كۇن جاتقان سوڭ، ات بەرىپ، شاپان جاۋىپ ءبىر-اق قايتاردى. مەنىڭ يەم مەنى ارباعا مىنگىزىپ الدى. اۋىلعا كەلدىك. كۇندەگى ادەتپەن قوي شەتىنە جاتتىم. كوپ ويلار ءتۇسىپ، تۋعان ەلىم كوز الدىما ەلەستەدى. «ەندى ءبۇيتىپ جۇرمەيىن، نە دە بولسا، قالىڭدىعىما تاعى بارىپ كورەيىن، ول ماعان مۇمكىن ءجىبىر. يت قىلعان سول ەدى عوي، مەنى ءالى دە ادام قاتارىنا تۇسىرەر» دەگەن نيەتپەن مەن ورنىمنان تۇرىپ، قالىڭدىعىم اۋلىنا كەلىپ جەتتىم.

         قالىڭدىعىم جاتقان ۇيگە كەلسەم، قاراڭعى ءۇيدى جارىق قىلىپ، ۇيىقتاپ جاتىر ەكەن. جانىنا جەتىپ بارعانىمدا، قالىڭدىعىم ويانىپ كەتتى. ءۇيدىڭ ءىشى شار-شۇر ەتتى. بۇرىنعى قالپىمنان ايىرىلىپ، بوزتورعاي بولىپ شىقتىم.

         بۇرىنعىدان دا كۇنىم قاراڭ بولدى. ەندى مەنى قۇستىڭ ەڭ جامانى جاپالاق تا جەپ قويۋعا ءالى كەلەدى دەپ، جىلاپ كەلە جاتتىم.

         ءبىر مەزگىلدە ءبىر ۇلكەن شاھاردىڭ ۇستىنەن شىقتىم. كوشەنىڭ ورتاسىندا توگىلىپ جاتقان تارىعا كەزدەستىم. قارنىم اشىپ قالعان مەن سورلى تارىنى تەرىپ جەي باستادىم. كوپ ۇزاماي اياعىمنان قىل تۇزاققا ءىلىنىپ، تالپىنىپ ءبىراز تۇردىم. ءبىر مەزگىلدە ءبىر توپ بالا كەلىپ مەنى ۇستاپ، اياعىما ۇزىن ءجىپ بايلاپ، «تورعاي-تورعاي» دەپ، اۋەگە ۇشىرىپ، اياعىمداعى جىپتەن تارتىپ ءجۇر ەدى. ول تارى سول بالالاردىڭ قۇسقا قۇرعان تۇزاعىنىڭ تارىسى ەكەن. بۇل بالالارعا ءبىر شەتتەن ءبىر كەمپىر كەزدەستى، مەنى كورىپ، ول كەمپىر بالالاردان:

         — «تورعايىڭدى ماعان سات»، – دەپ سۇرادى.

         كەمپىرگە بالالار مەنى بەس تيىنعا ساتتى. كەمپىر مەنى ۇيىنە اپارىپ، الدىما جەم، سۋ قويىپ، اياعىمنان ارقانداپ قويدى. كۇندە مەنى كۇندىز ءبىر ۇستاپ: «ا، تورعايىم، جەتتىڭ بە؟»، – دەيدى. مەن ودان جامان قورقىپ، جەمىمدى جەمەۋگە تىرىسسام دا قارنىم اشقاسىن جەي باستايمىن. اقىرىندا ءبىر كۇنى كەمپىر ماعان كەلىپ: «ە، تورعايىم، جەتكەن ەكەنسىڭ»، – دەدى. «بۇل سويىپ جەيدى ەكەن» دەپ، مەن جامان قورىقتىم. ءبىراق كەمپىر ولاي ويلامادى، ماعان اقىلىن ايتتى. «شىراعىم، سەن قۇس ەمەس، ادامسىڭ. سەنىڭ يت بولىپ جۇرگەنىڭدە، مەن قاراقۇس بولىپ كەزدەستىم. مەنىڭ جانىمدى قيىپ، سەن مەنى اجالدان بوساتتىڭ، سوندىقتان مەن دە ساعان جاقسىلىق ىستەيىن»، – دەدى.

         — وسىدان ۇشىپ قالىڭدىققا بار. جۇرت جاتقان كەزدە، اقىرىن، پىرىلداماي ۇيىنە كىر. بۇرىمىندا التىن ساقينا بار، ول ساقينانى سيقىر قىلىپ مەن بەرگەم، ونى شەشىپ ال. سول كەزدە باياعى ادام قالپىڭا تۇسەسىڭ، – دەدى. «ەسىڭدى جيىپ، ادام قالپىڭا تۇسكەننەن كەيىن ەل-جۇرتىڭدى كورەرسىڭ»، – دەدى. «ءبىراق مەنى ۇمىتپا! ءبىر جىل وتكەسىن قايتىپ ورال، وسى جەردەن ءبىر كۇندىك جەردە مەنىڭ تۇپكىلىكتى مەكەن ءۇيىم بار. سول ۇيدە بويجەتكەن سۇلۋ قىزىم بار. سونى ساعان قالىڭسىز بەرەم، ماعان مال قاجەت ەمەس. دۇنيەنى تاعى بەرەم»، – دەدى. «باياعىدان مەن سەنى اڭدىپ ءجۇر ەدىم، قىزعا سيقىرمەن ساقينا بەرۋ، كەلىنشەكتى جىنداندىرۋ – ءبارى سەنى قولعا ءتۇسىرۋدىڭ امالى ەدى»، – دەدى.

         بۇل ءسوزدى كەمپىردەن ەستىگەننەن كەيىن، قالىڭدىعىم اۋلىنا ۇشتىم. بارسام، اۋىل تەگىس جاتقان ەكەن. اقىرىن عانا قالىڭدىعىم جاتقان ۇيگە مەن دە كىردىم، اقىرىن تىسىممەن بالداقتى بۇرىمىنان شەشىپ الدىم، ءۇيدىڭ ءىشى تارس-تۇرس، شار-شۇر ەتتى. قالىڭدىعىم شوشقا بولىپ كەتتى. ۇيدەن شىعا سالا، ءبىر جۇگەن تاۋىپ الىپ، جۇگىرىپ جىلقىعا باردىم. كوپ اينالمادىم، ءبىر سەمىز قۇر اتتى ۇستاپ ءمىندىم دە تەمىرقازىق جۇلدىزىن ماڭداي الدىما قويىپ، تەرىستىكتىڭ قاراڭعىسىنا شومبىدىم. جايداق اتپەن بىرنەشە كۇن جول ءجۇرىپ، اقىرىندا ءبىر وبانىڭ باسىنا شىقتىم. الدىڭعى جاعىمدا تاعى بۇدان دا بيىك وبا كورىندى. ول وباعا تاعى بەت قويدىم. كوپ ۇزاماي ماعان قازداردىڭ داۋىسى ەستىلدى. ەندى ەلدىڭ جاقىن ەكەنىن ءبىلدىم. ۇلكەن وبانىڭ دا توبەسىنە شىقتىم. ار جاعىندا جايىلعان كوپ قويدى كوردىم. اقىرىن اياڭداپ قويشىعا كەلدىم. قويدىڭ كىمدىكى ەكەنىن سۇرادىم. اۋىلدىڭ الىس-جاقىندىعىن سۇرادىم. قوي مەنىڭ اكەمنىڭ قويى بولىپ شىقتى. اۋىل دا الىس ەمەس ەكەن. قويشىعا مەن ءوزىمدى تانىتتىم. قويشى مەنىڭ اكە-شەشەمنەن ءشۇيىنشى سۇراماق بولىپ، مەنى قوي باسىندا قالعانىمدى سۇرادى دا ءوزى ەلگە كەتۋدى تالاپ ەتتى. مەن بۇل سوزىنە قارسى بولعانىم جوق، رۇقسات ەتتىم. قويشى شاپقىلاپ، ءشۇيىنشى سۇراپ اۋىلعا بارىپتى. جۇرتتىڭ ءقايسىبىر بىلگىرسىنگەنى «ءۇش جىل بولعان اعىباي كەلۋشى مە ەدى» دەپ سوگىپتى. قويشى ورشەلەنىپ: «مەن جاڭا كورىپ كەلدىم، اعىباي مەنىڭ قويىمنىڭ قاسىندا قالدى»، – دەپ، جۇرتقا بوي بەرمەي ءشۇيىنشىسىن سۇراي بەرىپتى. اقىرىندا «ءسوزىن بايقايىق، مۇمكىن راس شىعار، بۇرىن وتىرىك ايتپايتىن ەدى» دەپ، مەنىڭ اكەم مەن شەشەم كوپ جۇرتتى سوڭىنا ەرتىپ قويدىڭ قاسىنا كەلدى. قوي جانىندا جۇرگەن مەنى اكەم الىستان تانىپ، تۇرا ۇمتىلىپ كەلىپ قۇشاقتاپ ءسۇيدى. ونىڭ ارتىنان شەشەم كەلىپ امانداستى. ەل-جۇرتقا تەگىس امانداسقان سوڭ، مەنى اۋىلعا الىپ ءجۇردى.

         اكە-شەشەم ءۇش جىل سۇراۋ سالىپ تابا الماعان سوڭ، مەنەن كۇدەر ءۇزىپ، ماعان اس بەرىپ جاتىر ەكەن. ول اسى تويعا اينالدى. توي ءوتتى. ەل-جۇرت، تۋىسقاندار مەنەن قايدا جۇرگەنىمنىڭ ءمان-جايىن سۇرادى. جاسىرماي باستان وتكەن ۋاقيعانىڭ ءبارىن ايتتىم. اقىرىندا كەمپىردىڭ قىزىن الام دەگەندى دە ايتتىم. كەمپىرمەن ۋادەلى ۋاقىت بولعان كەزدە، توي ىستەپ، ماعان بىرنەشە جىگىت قوسىپ، مەنى قاينىما جىبەردى. ءبىز دە كەمپىردىڭ ءوزىن كورگەن شاھارىنا جەتتىك. كەمپىر دە الدىمنان توسىپ ءجۇر ەكەن. ءبىزدى قۇرمەتتەپ قارسى الىپ، ول شاھارعا تۇسىرمەي، ءوزىنىڭ مەكەنىنە اپاردى. قالىڭدىعىمدى كوردىم. اسقان سۇلۋ ەكەن. ءۇش كۇن جاتقاننان كەيىن، مەنى قاينىم جۇرگىزبەكشى بولدى.       الپىس نارعا كىلەم جاۋىپ، التىن-كۇمىستەن جيھاز تيەپ، قالىڭدىعىمدى قورشاۋلى ءبىر نارعا مىنگىزىپ جونەلتتى. مىنە، جاسىمدا وسىنداي وقيعا كورىپ، مىناۋ بايبىشەمدى سولاي الدىم. ءقازىر دە جاسىم توقسانعا كەلدى. سول سيقىر بالداقتى بىلتىر كوشكەن جۇرتىمدا جوعالتتىم. مۇمكىن مارالداردىڭ قولىنا تۇسكەن شىعار. ساعان ايتقانى دا سول بولار، – دەپ قارت ءسوزىن اياقتادى دەدى.

         سونىمەن وسىنداي ۋاقيعا ەسىتىپ اۋىلعا قايتتىم دەپ، قارامەرگەن دە ءسوزىن اياقتادى.

---