قايعىلىنىڭ iشiندە جانار جالىن،
شالماي قويماس جالىنى جولداستارىن.
ءوزiمدi ۇرعان مiنەزدi سوگەمiن دەپ،
تiلiم تيسە سiزدەرگە، كەش، دوستارىم.

تiلi اششى دەپ، جiگiتتەر، مەنi سوكپە،
اشۋلىنىڭ ءار ءسوزi تيەر كوپكە.
وتكەن ءومiر – وكiنiش، وي جارالى،
دەرتi قالىڭ دەلبەمiن شiرiك وكپە.

قۇرى تiلمەن زارلانىپ سايراۋلىمىن،
قول-اياعىم بوس ەمەس، بايلاۋلىمىن.
ۋلى جۇرەك، دولى تiل سويلەپ وتىر،
ىزا قىسىپ تiسiمدi قايراۋلىمىن.

اششى ءسوزiم – دوستىعىم، دىنگە نانساڭ،
كەمدiگiم – كەلiستiرiپ ايتا الماسام.
ءتۇپسiز سۋعا بايقاماي ءتۇسiپ الىپ،
«اۋلاق ءجۇر» دەپ‚ دوسپىن عوي‚ ايعايلاسام.

مەنiڭ دەرتiم، جiگiتتەر، ەمەس وڭاي،
بولىپ ەدiڭ دەيسiڭ عوي قاشان ولاي.
باسقا تۇسسە بايقارسىز ءبارiڭiز دە،
ويلانباعان ءومiردiڭ ءبارi سولاي.

ەسكەرۋسiز بار ءومiر كەتسە جەلگە،
اقىل، ايلا، قايراتىڭ اقسا سەلگە،
ماقتانقۇمار پارتيا كۇيلەسەڭiز،
مەن سىقىلدى بولاسىڭ سەن دە دەلبە.

وسىلاردى ونەر دەپ ولسەڭ سەنبە،
ونان باسقا ونەر كوپ iزدەگەنگە.
وكiنiشiڭ ءولiمنەن قيىن بولار،
«ماقسۇتىم نە؟» دەپ ويلار كەز كەلگەندە.

وسى كەزدە كiسi جوق مەنەن جامان،
ءسوزiم اششى تيگەن سوڭ سiزگە تامان.
دوستىعىم با، بايقارسىز، قاستىعىم با،
بiزدiڭ ويدى سiز دە ويلارسىز بولسا زامان.

تامام ەلدi قورلاعان مەن عوي بۇگiن،
ءلايiم، جىلدا سولاردىڭ قىلما تۇگiن.
مەنiڭ بيiم – ءوزiڭنiڭ اق جۇرەگiڭ،
ءسوزiڭدi ۇق تا داۋىڭدى ايت، سوعان جۇگiن.

«ماقتان ءۇشiن iس قىلىپ كوردiم بە؟» – دە،
«اشۋ مەن قۇمارلىققا كiردiم بە؟» – دە
«ونەرسiز جالقاۋلىقپەن جاندى ساتىپ،
انت iشiپ پارتيادا ءجۇردiم بە؟» – دە.

ەز، ەرiنشەك، قورعالاق، شابان بولساڭ،
نە ماقتانشاق، داراقى، نادان بولساڭ‚
ەسi-دەرتiڭ – پارتيا، ەل بيلەمەك،
زالالكەس حايۋاننان جامان بولساڭ.

بۇلاردىڭ ءبارi بولساڭ، وكپەلەمە،
مiنiن ايتسا شىن جاقسى كەكتەنە مە؟
ارام بەزدەن ارىلىپ ءادiل جۇرسەڭ،
اق جاراتقان قۇدايىڭ جەك كورە مە؟

تازا بولساڭ، وندايعا جولاماي ءوت،
اق جۇرەگiڭ اقتاسا، قۇتىلىپ كەت.
وعان بولماي قۇتىرساڭ، ءوز سازايىڭ،
يتپەن بiرگە يت بولعان سەن دە توبەت!

اششى تiلمەن مەن ايتتىم ەل مiنەزiن،
ءسوزدiڭ تەرiس‚ ماقۇلىن سالماقتا ءوزiڭ.
ءوتiرiگiن تاپ-تاعى ءجۇزiقارا قىل،
ىزا بولساڭ، كەك الار سول عوي كەزiڭ.

---