InfoHub Logo

ءتيىن ەرتە ويانسا دا، بۇيىعىپ جاتا بەردى. جىلى ورنىنان ءتىپتى دە قوزعالعىسى جوق. قارعالار قارقىلدايدى. قار جاۋا ما ەكەن؟ «اسقات اعا كۇتىپ قالار، ول كىسى كەتىپ قالسا، اش قالامىن عوي»، — دەپ، ءوزىن ءوزى زورلاپ ارەڭ تۇردى. ارى-بەرى قوزعالىپ، دەنەسىنىڭ قۇرىسقان-تىرىسقانىن جازعاننان كەيىن اعاشتاردىڭ ۇشار باسىمەن زىمىراپ كەلە جاتىر ەدى، الدىنان كىشكەنتاي كوك تورعاي كەزدەستى.

— ءتيىن، قايدا اسىعىپ باراسىڭ؟ — دەدى ول.

باسقا ۋاقىتتا بولسا، ەستىمەگەندەي كەتە بەرەر ەدى، كوك تورعاي وسىندا قالعان ساناۋلى قۇستاردىڭ ءبىرى بولعاندىقتان سوزىنە قۇلاق اسىپ، ءجۇرىسىن تەجەپ، مويىن بۇرا قارادى. بەيشارا قۇس بۇتاقتا ءبۇرىسىپ وتىر. اش-اۋ. «وزىممەن بىرگە ىلەستىرە كەتسەم بە ەكەن؟» — دەگەن وي كەلدى جانى اشىپ. سودان كەيىن ونى ەلىكتىرەيىن دەپ:

— مەن اسحاناعا بارا جاتىرمىن. قالاساڭ، بىرگە ءجۇر، — دەدى.

— اسحاناعا؟ بۇل باقتا اسحانا بار ما ەدى؟!

— كوك تورعاي، ءسوزدى كوبەيتىپ قايتەسىڭ؟ ودان دا بىرگە ىلەسىپ جۇرسەيشى.

— جارايدى.

كوك تورعاي ۇشىپ، ال ءتيىن اعاشتان اعاشقا سەكىرىپ، زىمىراپ كەلەدى.

— اقشىل ءتيىن، سەن سونشالىقتى ۇشقىر ەكەنسىڭ عوي. ءتىپتى قالىسار ەمەسسىڭ.

— ۇشقىر بولماسام، يت-قۇسقا جەم بولمايمىن با، شاپشاڭدىعىمنىڭ ارقاسىندا امان-ساۋ ءجۇرمىن، — دەدى ول. — كوك تورعاي، سەن مەنى نەگە اقشىل ءتيىن دەيسىڭ؟ مەن ەجەلدەن سارعىش ءتيىن ەمەسپىن بە؟

— ماعان سەنبەيسىڭ بە؟ ەندەشە تۇرىڭە قاراسايشى، — دەپ كوك تورعاي سىقىلىقتاپ كۇلدى.

— ءا، مەنىڭ جازعى ءجۇنىم ءتۇسىپ، قىسقا ءتوزىمدى جاڭاسى شىققان ەكەن عوي. ءتۇرىم سوندىقتان دا وزگەرگەن عوي. مەن ەندى سۋىقتان قورىقپايمىن، — دەپ قۋاندى ءتيىن.

سالدەن كەيىن ەكەۋى باقتىڭ ادامدار ءجيى جۇرەتىن جەرىنە كەلىپ جەتتى. مىنە، وسى ارادا مەيىرىمدى ادامدار اڭ-قۇستارعا جەم بەرەدى. ءتيىننىڭ «اسحانا» دەپ جۇمباقتاپ تۇرعانى وسى ەدى.

اسقات اعا كەتپەگەن ەكەن. الىستان مۇنى كورىپ، ءتىلىن تاڭدايىنا تيگىزىپ تاقىلداتىپ، تاماققا شاقىردى. ءتيىن قاراعايدىڭ باسىنان جىلدام ءتۇسىپ، جايىلعان الاقانداعى جارتى جاڭعاقتى قاقشىپ الىپ، قايتادان جوعارى ورمەلەدى. ءاپ-ساتتىڭ اراسىندا ءدانىن ارشىپ جەپ، ال قابىعىن جەرگە تاستادى. جاڭعاق جەۋگە وڭاي بولسىن دەپ، ادەيى ورتاسىنان قاق بولىنگەن. ايتپەسە، قاتتى جاڭعاقتى شاعۋ قيىن عوي. مىنە، وسىلايشا سان مارتە ءتۇسىپ، جاڭعاققا تويىپ الدى. ال ارتىلعانىن جەردى قازىپ، كومىپ قويدى. بۇل ازىعىن قىسقا ساقتاۋى ەدى. كوك تورعاي اينالا ۇشىپ ءجۇرىپ، باياۋلاپ كەپ الاقانعا قوندى. اسقات اعا وعان كۇنباعىستىڭ ءدانىن بەردى. كوك تورعاي پىستە شاعۋدىڭ شەبەرى ەكەن. كوز ىلەسپەس جىلدامدىقپەن قابىعىن ارشىپ، ءدانىن قىلعىتۋدا. ءبىر ۋاقىتتا مۇڭك ەتە قالعان ءبىر ءيىس ءبىلىندى دە، ءتيىن قاراعايدىڭ ۇشار باسىنا شىعىپ كەتتى. جاقىن ماڭدا يتتەر ءجۇر ەكەن. ءتيىن يتتەردەن سۇمدىق قورقادى. ول بيىكتە وتىرىپ اينالانى تاماشالاۋعا كوشتى. قامقورشى ەندى ءوزىنىڭ سۇيىكتى اق كەپتەرىن بۇتاققا قوندىرىپ، جەم بەرۋگە كىرىسىپتى. اق كەپتەر — ەركە. ءدال ءبىر جەكە-دارا تاماق ىشەتىن شولجاڭ بالاعا ۇقسايدى. اسقات اعا ونى ەرەكشە جاقسى كورەدى. انە، بىردەڭە دەپ كۇبىرلەپ، باسىنان سيپاپ جاتىر. «بيىل وسىندا قىستايتىن شىعارمىن، — دەپ ويلادى ءتيىن اينالانى توق كوڭىلمەن شولىپ. — قامقور ادامدار باردا بۇل ارادا قىستاۋعا بولادى».

---