- 03 ءشىل. 2022 00:00
- 253
اكە
مەكتەپتەن كەلگەندە اكەم كۇرك-كۇرك جوتەلىپ، قاباتتاپ كورپە جامىلىپ، جاتىر ەكەن. شەشەم؛ "ە، جاساعان يەم، ءوزىڭ ساقتاي گور"، دەپ كۇبىرلەپ قويادى. ماعان قاراپ:
— تۇلا بويى ورتەنىپ تۇر، دارىگەر شاقىرايىن دەسەم تىڭدامايدى، — دەدى، — الىسقا ۇزاپ كەتپە، مالدىڭ الدىنان شىعاسىڭ.
كەشكە مالدى قوراعا جايعاپ بولعانىمدا، كورشىمىز قوشالى شال ۇيگە كىرىپ بارا جاتتى. كۇندەگى ادەتى، كەشكى شايىمىزدى الا بەرگەندە جەتەدى. "ەرىندى ءبىر جالاپ قويىپ، قالىڭدىعىما جونەلدىم"، دەپ ءتۇن جارىمىنا دەيىن اڭگىمەسىن كويىتەدى. "ەرىندى ءبىر جالاپ قويىپ" — بۇل ونىڭ ءسوزىنىڭ ماتەلى.
ءبىراق، بۇل ساپار قوشەكەڭ كوپ بوگەلە المادى.
— شانشۋدى دا اۋرۋ دەپ، ءبىر شولمەك " اقاڭدى" الىپ، ەكى ءجۇز گرامدىق "قىرلاۋبايمەن" (ستاكانمەن دەگەنى) تارتىپ جىبەر دە، جىلى توسەككە جاتا قال، تەرلەپ ايىعىپ كەتەسىڭ، — دەپ كۇلىپ، "اقىلىن" ايتتى دا، شىعۋمەن بولدى.
ەرتەڭىنە شەشەمنىڭ: "كەشەگى قوشەكەڭ ايتقاندى الدىرايىن با"، دەگەنىن ەستىپ قالدىم.
— الدىرساڭ الدىرسايشى، مىنا شانشۋى تۇسكىر بىرەسە بۇيىردەن، بىرەسە جاۋىرىننان تۇيىلەدى، كەتەر ەمەس، ۋف، — دەپ اكەم باسىن كوگەردى.
شەشەم بەرگەن كوكالا بەس سومدىقتى قولعا قىسىپ، اۋىل دۇكەنىنە جونەلدىم. ەسىنەپ قويىپ، شىبىن قاعىپ وتىرعان دۇكەنشى اپايعا اقشانى ۇستاتىپ:
— ءبىر شولمەك اراق بەرسىن دەدى...
— ءاي كىم بەرسىن دەدى.
— بالام.
— سەنىڭ اكەڭ اراق ىشەتىن بە ەدى-ەي، ۇيىڭە قوناق كەلدى مە؟
— ءيا، دەي سالىپ، ۇسىنعان اراعىن قىلعىندىرا ۇستاپ، شاپقىلاپ ۇيگە تارتتىم.
ەرتەڭىنە مەكتەپتەن كەلسەم، اكەم تەرلەپ شاي سوراپتاپ وتىر ەكەن. قالامپىر قاتقان شاي ءيىسى مۇرىن جارادى. اكەم ىرگەگە قولىن سوزىپ، كەشەگى اراقتى سۋىرىپ الدى.
— بالام، شايعا وتىرماس بۇرىن مىنا ءبىر شولمەكتى مەنىڭ باستىعىما اپارىپ بەرە سال، ىشكىسى كەپ جۇتىنىپ وتىرعان شىعار، — دەدى.
— اراپحانعا ما؟
— ءيا، كونتوردا وتىر.
— ال ءوزىڭىز...
— جوق، بالام! ومىردە اۋزىما الماعان ەدىم. اۋرۋدان جازىلاسىڭ دەگەنگە ... ىشپەي-اق قويدىم. ۇيدە دە تۇرماسىن، اپارىپ بەر.
مەن وزىمە كەشەدەن بەرى "جۇمىس" بولعان ءبىر شولمەك اراقتى اكەمنىڭ باستىعى، مۇرنى قولاقپانداي ءازىربايجانعا الا جونەلدىم.
... ءقازىر ويلاسام اكەم سول كەزدە قىرىقتىڭ شاماسىندا ەكەن. ال، مەن شە... كەشىر، اكە!..