- 31 جەل. 2020 00:00
- 296
الشاق مىنەزدەر
جول ۇستىندە ەدىم. تاماق ىشەيىن دەپ ۆاگون-رەستورانعا باردىم. ەكى داياشى ءجۇر. ءبىرى قالىڭ ەرىن، دۋدار باس، جيرەن شاش ۇزىن ايەل. بارىلداپ سويلەپ، جەر-كوكتى كوشىرىپ ءجۇر.
بەت باقتىرمايدى. «زاكاز الىڭىز» دەگەنگە «كەلگەنىڭ جاڭا عوي. اكەتىپ بارا ما؟» دەپ، «تاماعىڭىزدى تەزىرەك اكەلىڭىز» دەگەنگە «وتىرا تۇر. قىزمەتىڭنەن قالىپ بارا جاتپاعان شىعارسىڭ»، — دەپ ۇنەمى نىعىرتىپ كەرىمال سويلەيدى.
ال، ەكىنشى ءبىر بولمەدە تالدىرماش ءبىر قارا تورى قىز ءجۇر. اياعىن ۇشىنان باسادى. جۇرتتىڭ بارىنە دە ەزۋ تارتىپ كۇلەدى. «ءقازىر» دەپ قالقي جونەلەدى. ەندى بىرەۋلەرگە «ايىپ ەتپەڭىز، ءسال كۇتىڭكىرەپ قالدىڭىز عوي دەيمىن» دەپ، قولىن كەۋدەسىنە باسىپ يىلەدى. ال جولاۋشى بولسا: «وقاسى جوق، ءسىزدىڭ قولىڭىزدان تاماق جەگەننىڭ ءوزى ءبىر عانيبەت ەمەس پە»، - دەپ قويادى. انە ءبىر ورتاداعى تەرەزە الدىندا وتىرعان ەكى جىگىت كىتاپشاسىن سۇراپ الدى. سودان كەيىن بىردەمەلەر جازدى دا، كۇلىپ، قىزدىڭ قولىن قىستى.
بايقاپ وتىرمىن. سول قىز قىزمەت ەتىپ جۇرگەن جاقتا كەلۋشىلەر دە كوپ. ال ءبىز وتىرعان بولمەدە ءتورت — بەس-اق ادام بارمىز.
مەن ەكى داياشى قىزدىڭ قىلىعى مەن ىسىنە قايران قالىپ باقىلاۋمەن بولدىم.
ءبىر زاماندا دۋدار باستى شاقىردىم.
— اكەتىپ بارا ما؟ — دەپ گۇج ەتىپ قاسىمنان ءوتىپ كەتتى ول. ۇندەمەدىم. شىداپ وتىرا بەردىم. اقىرى دۋدار باس داياشىنىڭ ءوزى كەلدى. مەن ەسەبىن بەردىم دە:
— سىزدەن ءبىر سۇرايتىنىم بار ەدى، — دەدىم.
— ول نە سۇراق؟ — داياشىنىڭ قاباعى جازىلار ەمەس.
— جوق، اشۋلانباساڭىز عانا سۇرايمىن.
— كەلگەن-كەتكەنمەن تالكەكتەسەر ۋاقىت جوق — دەپ ول ءجۇرىپ كەتتى.
كەلەسى كۇنى تاعى دا رەستورانعا باردىم. بەرگى بەتتە كىسى تىم كوپ ەكەن. قارا تورى تالدىرماش قىز كەشەگى ءبىر قالپىندا پودنوسىن كوتەرىپ، جۇرت اراسىندا قالقىپ ءجۇر. ال ارعى بەتتە ءبىر عانا جولاۋشى بار. دۋدار باس ايەل اياعىن قاسي سالىپ بۋفەتتىڭ الدىندا وتىر.
مەن سول جاققا ءوتتىم. داياشىعا ءتىس جارىپ ەشتەڭە دەمەدىم. تاماعىمدى ءىشىپ ەسەبىمدى ايىردىم دا، تۇرا بەردىم. سول كەزدە دۋدار باس ايەل ءسال ەزۋ تارتتى:
— كەشە نە سۇراماق بولىپ ەدىڭ مەنەن؟
مەن قايتا وتىردىم.
— جوق، اشۋلانباساڭىز عانا ايتامىن.
— ال اشۋلانبايىن، سۇراشى، — دەدى اۋەسقۇمارلىق جەڭگەن ايەل.
— راس اشۋلانبايسىز عوي؟
— راس اشۋلانبايىن.
مەن ونى قاسىما وتىرعىزدىم.
— ءسىز نەگە دورەكىسىز؟
— سول ما؟ — ايەلدىڭ قاباعى قىرتىستانا قالدى.
— سول، — دەپ كۇلدىم مەن.
داياشى جاۋلىعى دا، تاتۋلىعى دا جوق ءبىر كەيىپكە كەلدى.
— بىلەسىڭ بە؟ انا قىزدى كورگەندە جىنىم ۇستايدى مەنىڭ. ىلعي قىلمىڭداپ، جىلمىڭداپ جۇرگەنى. ادەيى ىستەيدى. جانىما تيەتىنى دە سول، - دەدى دۋدار باس ايەل.
مەنىڭ اڭعارعانىم دا وسى ەدى.
قارا تورى قىز مىنا دۋدار باس ايەلدىڭ دورەكىلىگىن كورىپ جىبەكتەي شيراتىلا تۇسەدى. ءسويتىپ كەلۋشىلەردى وزىنە ءۇيىرىپ الادى ەكەن. ال ونىڭ وسى مىنەزىنە مىنا دۋدار باستىڭ جىنى كەلىپ، دورەكىلەنە تۇسەتىن كورىنەدى.