InfoHub Logo

ماماندىق... وسى ءبىر 8 ءارىپتى ءسوزدى ەستىگەندە تۇلا بويىمدى ۇرەي دەرتى بيلەيدى. بولاشاق ءومىرىم وسى سوزگە تىكەلەي بايلانىستى سەكىلدى. ونى دۇرىس تاڭداسام، ايىم وڭىنان تۋىپ، جولىم بولادى. ال تاڭداۋىم قاتە بولسا، ءومىر بويى وكىنىپ وتەتىندەيمىن. ماماندىقتى بيىل تاڭدادىم. ناقتى شەشىم قابىلداپ، ءبىر ماماندىقتى تاڭداۋ ءوزىم ويلاعانداي وڭاي بولمادى. ءوز قابىلەتتەرىم مەن قىزىعۋشىلىقتارىما، اڭساعان ارماندارىم مەن ماتەريالدىق جاعدايىما بايلانىستى ماماندىق تاڭداۋ ميسسياسىن دا ورىندادىم. مەن جۋرناليست بولامىن دەپ شەشىم قابىلدادىم. بىلايشا ايتقاندا، „ونەر” اتتى بيىك شىڭنىڭ العاشقى باسپالداعىنا مىنگەلى تۇرمىن. ونەر جولى – اۋىر جول. اۋىر بولسا دا شىدايمىن دەپ ۋادە بەردىم وزىمە. „ءدال وسى ماماندىقتى نەگە تاڭدادىڭ؟” – دەپ سۇرايتىندار دا جوق ەمەس. الىس-جاقىننىڭ ءبارى سونى بىلۋگە قۇشتار. راسىندا دا مەنىڭ نەگە جۋرناليست بولعىم كەلەدى؟

مەن بالا كۇنىمنەن ءتۇرلى جارىستارعا قاتىسىپ، ساحنا الەمىندە باعىمدى تالاي رەت سىنادىم. ءبىر كەزدەرى جەڭىس تۋىن جەلبىرەتسەم، كەيدە ءوز جولىمدى قارسىلاستارىما بەرەتىنمىن. ساحناعا شىققان العاشقى كۇندەردەن ساحنادا ونەر كورسەتۋدىڭ وزىمە جاراساتىنىن، بۇل ونەردى ءارى قاراي شىڭداۋ قولىمنان كەلەتىنىن ءتۇسىندىم. بالا كۇننەن ونەر ادامى بولۋدى، سونىڭ ىشىندە جۋرناليست بولۋدى ارمانداۋشى ەدىم. „بىرەۋدىڭ ارمان-ماقساتىنا كۇلمەڭىز. الدىمەن ءوز ارمانىڭىز تۋرالى ويلانىڭىز” دەگەن ناقىل ءسوز بار ەكەن. الايدا مەنىڭ ارمانىما كۇلگەندەر كوپ بولدى. „ساعان جۋرناليست بولۋ قايدا؟”، „جۋرناليست بولۋ ەرىككەننىڭ ەرمەگى دەيمىسىڭ؟” دەگەن پىكىرلەردى ءجيى ەستۋشى ەدىم. وسى سوزدەردى جانىما جاقىن ادامداردان ەستىگەندە ءوزىمدى قويارعا جەر تاپپاي، كوڭىل-كۇيىم تۇسەتىن. ۋاقىت وتە ولاردىڭ سوزدەرىنىڭ وزىمە پايداسى ءتيىپ جاتقانىن ءتۇسىندىم. مەن وزگە ادامدار ايتقان سوزدەردەن كەيىن عانا ارەكەت ەتۋدى باستاعان ەكەنمىن. ولاردىڭ سوزدەرى مەنى جىگەرلەندىرۋشى سوزدەر بولعان سەكىلدى. سول سوزدەردىڭ ارقاسىندا باعىندىرعان بەلەستەرىم مەن اسقان اسۋلارىم ايتارلىقتاي كوپ بولدى. ءبىراق پىكىر ايتۋشى ادامدار ءوز ويلارىندا قالدى، وزگەرتپەدى. سولارعا ءوزىمنىڭ جەتەر جەتىستىكتەرىمنىڭ الدا ەكەنىن، جۋرناليست بولۋ ماعان ارنالعان ماماندىق ەكەنىن دالەلدەۋ ءۇشىن ونەر جولىنا ءتۇستىم.

مەن ءوزىمدى شىعارماشىل اداممىن دەپ ەسەپتەيمىن. ماقتانعانىم ەمەس، ءبىر بويىمدا بىرنەشە ونەردىڭ بار ەكەنىن جانىمدا جۇرگەندەر جاقسى بىلەدى. مەن سۋرەت سالامىن، مانەرلەپ ولەڭ وقيمىن، ەسسە-شىعارمالار جازامىن، كەيدە ولەڭ قۇراستىراتىنىم جانە بار. ۋاقىتىمدى بوسقا وتكىزىپ جاتقان جوقپىن. بوس ۋاقىتىمدا جاڭالىق تىڭداعاندى، اتاقتى ادامداردىڭ ءومىرباياندارىن وقىعاندى جانىم سۇيەدى. ىشىندەگى ماقساتىمىز ءبىر، ۇقساس مىنەز-قۇلىقتارىمىز بار ادامداردى كۋميرلەرىم دەپ ەسەپتەيمىن. ولارعا قاراپ شابىت الىپ، ءوزىمنىڭ كەمشىلىكتەرىمدى تۇزەۋدەمىن. مەنى قۋانتاتىنى – ولاردىڭ سانىنىڭ كۇننەن-كۇنگە ءوسۋى. وسى كۇنگە دەيىن كۋميرىم دەپ سانايتىن بىرنەشە ادامدى كوزبە-كوز كوردىم. ولارمەن سۇحباتتاسۋ بىلاي تۇرسىن، شاما-شارقىم امانداسۋ جانە سۋرەتكە تۇسۋمەن شەكتەلدى. بۇعان دا ريزامىن. سول كىسىلەردى كوزبە-كوز كورگەندە ىشىمدە ءبىرتۇرلى سەزىمدەر پايدا بولىپ، ءتىلىم بايلاندى دا قالدى. ەندىگى ماقسات – كۋميرلەرىممەن تىلدەسۋ. ولاردىڭ ويىندا ءوزىم تۋرالى جاقسى پىكىر قالىپتاستىرۋ. مەنىڭ ۇلگى تۇتاتىن ادامدارىمنىڭ قاتارىندا تەك قانا قازاقتار ەمەس، الەم جۇلدىزدارى دا بار. ولارمەن سۇحباتتاسۋ ءۇشىن قوسىمشا اعىلشىن ءتىلىن دە ۇيرەنۋدەمىن. الەم جۇلدىزدارىمەن تىلدەسۋدەگى نەگىزگى ماقسات – قازاقستاندى الەمگە باسقا قىرىنان تانىتۋ، ءوزىمنىڭ باسقا دا مۇمكىندىكتەرىمدى جاقسى جاعىنان پايدالانۋ. دەمەك كۋميرلەرىممەن تىلدەسۋ ءۇشىن كاسىبي مامان، جۋرناليست بولۋدىڭ پايدالى ەكەنى بەلگىلى بولدى.

مەن ۇيدەگى جالعىز قىزبىن. اعام جانە ءىنىم بار. ەكى جىگىتتىڭ اراسىندا وسكەندىكتەن بە ەر بالا سەكىلدىمىن. كيىم-كيىسىم، ءجۇرىس-تۇرىسىم ءبارى-بارى ەر بالانىكىندەي. اعام ىلعي ىزدەنىستە جۇرەتىن، جاڭالىق ويلاپ تاباتىن. ناقىل سوزدەر جازىلعان كىتاپتان „اربانىڭ الدىڭعى اياعى قايدا دوڭگەلەسە، ارتقى اياعى دا سوندا دوڭگەلەيدى” دەگەن جولداردى وقىعانمىن. بۇل راس ەكەن. مەن دە اعامنىڭ جولىنا ءتۇستىم. مەنى دە جاڭا دۇنيەلەر ويلاپ تابۋ قىزىقتىردى. سوعان بايلانىستى ماماندىق تا ىزدەدىم. سوندا جۋرناليستيكانىڭ ىلعي ىزدەنىستە جۇرەتىن ادامدى تاربيەلەيتىن ماماندىق ەكەنىن ءبىر جەردەن وقىدىم. ءارى قاراي ىزدەنىسىمدى جالعاستىرا ءتۇستىم. جۋرناليست ماماندىعىنىڭ جاقسى جانە جامان قىرلارىن وزىمشە سالىستىردىم. ارينە، جاقسى جاعى باسىم بولدى. سوندىقتان دا تاڭداۋىم جۋرناليستيكا بولىپ وتقان جوق پا؟! جۋرناليست بولۋ وڭاي ەمەس. ولاردىڭ باسى ىلعي قاۋىپ-قاتەردە جۇرەدى. ولار حالىققا جاعىمدى بولۋ ءۇشىن ءارقاشان شىندىقتى ايتۋى قاجەت. شىندىق ايتىلعان جەردە عانا حالىق پەن ءجۋرناليستىڭ اراسىندا بەرىك بايلانىس بولادى. ال مەن ءوزىمنىڭ ءاردايىم شىندىقتى ايتىپ، حالىقتىڭ مۇڭ-مۇقتاجىن بيلىك باسىنداعىلارعا جەتكىزەمىن دەپ ۋادە بەرەمىن. 

قازىرگى تاڭدا ارمانىم مەن العا قويعان ماقساتىم بار. باقىت قۇشاعىندا تەك العا جەتەلەيتىن سەبەپ جانە سەبەپكەر جاندار بار. ماقساتىمدى جەلكەن، ارمانىمدى ەسكەك ەتىپ، ءومىر اتتى تەڭىزدى ءجۇزىپ وتۋگە دايىنمىن. „ءبىسمىللا، ە، اللا، ءوزىڭ جار بول” – دەپ، ارمانعا جەتۋ جولىنا دا ءتۇستىم. ساتتىلىك سەرىگىم بولسىن!

---