InfoHub Logo

تەلمان جانۇزاقوۆ جايىنداعى وسىناۋ شاقىن ەستەلىگىمدى قىسقاشا عانا ءبىر كىرىسپەدەن باستاۋعا تۋرا كەلىپ تۇر...

1959 جىلدىڭ سوڭعى كۇندەرىنىڭ ءبىرى ەدى. الاكول اۋداندىق گازەتىنىڭ رەداكسياسىنا قىزمەتكە ورنالاسقانىما كوپ بولا قويماعان، ويلاماعان جەردەن سول كەزگى رەسپۋبليكالىق بىردە-بىر جاستار گازەتى “لەنينشىل جاستىڭ” رەداكتورى ءا.بولدەكبايەۆتىڭ: “ءبىز ءسىزدى قىزمەتكە شاقىرامىز، كەلىسكەن جاعدايدا — حابارلاسىڭىز!” دەگەن سارىنداعى تەلەگرامما الدىم. جيىرمادان جاڭا اسقان كەزىم، اپ-ساتتە جەرگە سىيماي جەلپىنىپ، كوڭىل شىركىننىڭ .......... قاراي سامعاپ ۇشىپ بەرگەنىن نەسىنە جاسىرايىن، الىپ-ۇشقان قالپىمدا ءوزىم كوپتەن بەرى جاتقا بىلەتىن رەداكسيا ادرەسىنە “سوگلاسەن!” دەگەن جەدەلحاتتى جەدەلدەتە ايداپ كەپ جىبەردىم دە، قوزىكوش جەردەگى اۋىلدا تۇراتىن اكەمە بارىپ، رۇقساتىن الدىم.

“لەنينشىل جاس” رەداكتورىنىڭ جەدەلحاتى قالتامدا، قۇددى ءبىر جۇرتتىڭ ءبارىن ءوز اۋزىما قاراتارلىق توتەنشە بيلىككە يە بولعانداي وزىمدە الدى-ارتىنا قاراماستان سامولەتكە بيلەت ساتىپ الدىم دا، “الماتىم قايداسىڭ؟!” دەپ تارتتىم دا كەتتىم.

ول كەزدە ءوزىم دە “جازعىش-اقپىن”. سونىڭ الدىندا عانا “وتاردان جازىلعان حاتتار” دەپ اتالاتىن توپتاما وچەركتەرىم “لەنينشىل جاس” بەتىندە بىرنەشە سانىندا جاريالانعان. ودان بۇرىن دا جاستاردىڭ سۇيىكتى گازەتىنە ءجيى-جيى جازىپ تۇراتىنمىن. مەكەن-تۇراعى جادىمدا، ۇشاقتان تۇسكەن بويدا سالىپ ۇرىپ “كوممۋنيست” پروسپەكتىسى، 63 ۇيدەگى رەداكسياعا دا جەتتىم. ءۇشىنشى قاباتقا كوتەرىلىپ، قۋىقتاي تار ءدالىز بويىنداعى قاتار-قاتار ەسىكتەرگە كوز سالىپ كەلەمىن. ءبىرىنىڭ سىرتىندا “رەداكتور” دەگەن جازۋ بار ەكەن. مەن ءۇشىن ەندى بارلىق ەسىك بوگەتسىز اشىلادى دەرلىكتەي كوتەرىڭكى كوڭىلمەن رۇقسات سۇراپ، كىرىپ باردىم. شاعىن عانا كابينەتتە الاسا بويلى، بۇيرەك بەت كىسى وتىر ەكەن، امانداسىپ، ءاتى-جونىمدى ايتتىم. ول پالەدەي ەلەڭدەي قويعان جوق.

— يە، بۇيىتايىڭدى ايتا بەر! — دەدى ماعان قاراپ جايباراقات عانا.

ەستىمەي قالدى ما دەگەن ۇمىت-كۇدىك ارالاس ويمەن ءالى دە:

— مەن ساكەن يماناسوۆپىن،— دەدىم ءار ءسوزىمدى نىعارلاپ.

— ساكەن ەكەنىڭدى ايتتىڭ عوي، كەلگەن شارۋاڭدى سۇراپ تۇرمىن،— دەدى ول. — نەعىپ ءجۇرسىڭ؟

ەكى-ۇش كۇننەن بەرى جەرگە سىيماعان بالاڭ كوڭىل باسىلايىن دەدى.

— نەعىپ جۇرگەنى قالاي؟ وسىندا قىزمەتكە كەلمەيمىن بە؟ — دەدىم تۇتىعا كۇمىلجىپ.

— قىزمەتى... قالاي. جۋرنالىمىزدىڭ ءوزى جابىلعالى جاتىر. ءقازىر ونداي مۇمكىندىك جوق قوي،— دەدى الگى كىسى. (كەيىن ءبىلدىم، بۇل سول كەزدە تاراپ كەتىپ، كەيىن “ءبىلىم جانە ەڭبەك” بولىپ شىققان “پيونەر” جۋرنالىنىڭ رەداكتورى ب.ىدىرىسوۆ ەكەن).

“جۋرنالىمىز” دەگەندە بارىپ قايتا ەس جيعانداي بولدىم. ءۇن-تۇنسىز شىعىپ كەتتىم دە، ەسىك سىرتىنا ءبىر قاراپ، اناداي جەردە تەمەكى تارتىپ تۇرعان ءوزىم قۇرالپاس جىگىتكە تاياۋ بارىپ، ءجون سۇرادىم.

“لەنينشىل جاس” گازەتىنىڭ رەداكتورى قاي جەردە وتىرادى؟ — دەدىم.

— مىنە، مىنا ەسىك،— دەپ ول سول جاقتاعى بۇرىشتى نۇسقادى. “اۋزى كۇيگەن ءۇرىپ ىشەدى، ەندى ەكپىندەپ، ەنتىكپەي، جايلاپ باسىپ، جاڭاعى شىلىمشى جىگىت كورسەتكەن ەسىككە باس سۇقتىم. ءتور جاقتا ەكى-ۇش جىگىت تۇڭقاڭداپ بىردەڭە تالقىلاپ جاتتى. بوساعادا وتىرعان كەلىنشەكتەن تاعى دا ءجون سۇرادىم. ول رەداكتوردىڭ حاتشىسى حاليدا ەكەن. كەيىن ءبىلدىم، بۇل ارادا سەكرەتاريات جىگىتتەرى دە وتىرادى ەكەن، الگىلەر كەزەكتى ءنومىر ماكەتىن تالقىلاپ جاتقان بولىپ شىقتى.

حاليدانىڭ ءجون سىلتەۋىمەن تورگى بولمەگە ءوتتىم. توردە بۇيرا باس، كۇلىم كوز سارى جىگىت وتىر. ءجۇزى جىلى ەكەن. الگىندەگىدەن گورى باتىلدانا ءتۇستىم.

— اعا، مەن ساكەن يماناسوۆ ەدىم،— دەدىم بىردەن.

ول ماعان تىكتەپ قاراپ:

— وۋ، ساكەن سەن بە ەدىڭ، جاس ەكەنسىڭ عوي ءوزىڭ،— دەدى. — ءبىز سەنى...،— دەپ ءبىر توقتادى دا، ارجاعىن ايتپاي، ءسوزىن ءۇزىپ، الگى ەسىك سىرتىنداعى حاتشىسىن شاقىردى.

— رەدكوللەگيا مۇشەلەرى تۇگەل كەلسىنشى!— دەپ بۇيىردى.

بولمەگە ۇزدىك-سوزدىق بەس-التى جىگىت كەلىپ كىردى دە، ۇيرەنشىكتى ورىندارى بولۋى كەرەك، ءبىرى جوعارى، ءبىرى تومەن جايعاسا باستادى. ءبارى وتىرىپ بولعان سوڭ رەداكتور:

— الگى ايتىپ جۇرگەن ساكەنىمىز مىنا جىگىت ەكەن. انەۋكۇنگى ۋادە بويىنشا كەلىپ قالىپتى،— دەپ مەنى تانىستىردى.

الدىن-الا ءبارى دە ويلاستىرىلىپ، كەلىسىپ قويعان بولۋى كەرەك كوپ ءسوز بولمادى.

— ساكەن، سەن كومسومول تۇرمىسى بولىمىنە ادەبي قىزمەتكەر بولاسىڭ،— دەدى ماعان قاراپ. — ءبولىم باستىعى ءقازىر جۇمىستا جوق، ءبىر اي شاماسىندا كەلىپ قالاپ. وعان دەيىن،— دەپ جاعالاي كوز تاستادى دا: — تەلمان، سەنىڭ قاراۋىڭدا بولا تۇرسىن،— دەپ تاعى دا ماعان قاراپ: تەلمان جانۇزاقوۆ — ناسيحات ءبولىمىنىڭ مەڭگەرۋشىسى،— دەپ ادەمىشە كەلگەن قاعىلەز جىگىتكە قاراي يەك قاقتى. تەلمان باس يزەدى دە قويدى.

— وندا نە وتىرىس بار، تەلمان ءوزىڭ الىپ بارىپ، ساكەنگە ورنىن كورسەت، جۇمىسقا كىرىسە بەرسىن،— دەدى.

... ءسويتىپ، مەن “لەنينشىل جاس” گازەتىنىڭ، سونداعى ناسيحات ءبولىمىنىڭ قىزمەتكەرى بولىپ، سيرەك تە بولسا ءدامدى ماقالالارىن ءوزىم ۇزبەي وقىپ جۇرەتىن تەلمان جانۇزاقوۆتىڭ قاراۋىنان ءبىر-اق شىعىپ ەدىم.

بىرەر كۇنلە بايقاپ، اڭعارعانىم تەلمان رەداكسيا ىشىندە اسا بەتتى دە بەدەلدى ەكەن. ايتقان ءسوزى ورنىقتى. قاراۋىنداعىلار دا، قاتارلاستارى دا قالتقىسىز سىيلاپ، ءسوزىن جەرگە تاستاماي قۇپ الادى ەكەن. مەن وعان دا كوتەرىلە مارقايىپ قالدىم.

“اعالاپ”، ايتقانىن ەكى ەتپەۋگە تىرىسىپ-اق ءجۇرمىن. كەيىن بىلسەم، ول مەنەن 3-4 جاس قانا ۇلكەن ەكەن. ءبىراق ءجۇرىس-تۇرىسى مىعىم، ءسوزى ورنىقتى. ساقايىپ قالعان جۋرناليست ەكەنىن ءاربىر قيمىل-ارەكەتىنەن اڭعارىپ وتىراسىڭ.

ەرتەسىندە تەلمان مەنىڭ الدىما ءبىر “قاپشىق” حات تاستادى. رەداكسياعا تۇيدەك-تۇيدەگىمەن كەلىپ جاتاتىن وقىرمان حاتتارى. “وقىپ شىعىپ جاراعانىن جاراتىپ، جاراماعانىنا جاۋاپ بەرەرسىڭ”،— دەپ تاپسىردى. — ءبىراق اۋەلى ماعان كورسەتىپ ال”.

كىرىسىپ كەتتىم. ۇيرەنىپ قالعان جۇمىسىم. ءىلىپ الارى بولسا — ىرىكتەپ، بولەك قويىپ، قالعاندارىن دا سۇرىپتاپ جاتىرمىن. تەلمان ءوزى ەرتىپ ءجۇرىپ، قارسىداعى “ماشبيۋرو” قىزدارىمەن دە تانىستىرعان. “ءبىزدىڭ سۋ جاڭا قىزمەتكەر” دەگەن دە بولاتىن ازىلدەپ. ۇلكەندەرى قۇپتاي باس يزەپ، جاستارى شامالاستارى كۇلىمدەپ قالعان.

ساليحا دەگەن قارا قىز بار ەكەن. كىسىگە ۇيىرسەك، قالجىڭداسا كەتۋگە دايىن تۇرادى. ءبارى بۋما حاتتاردى قولتىقتاپ سونىڭ الدىنا كەلدىم. ءوزىم تۇگەل وقىپ، مولشەرلەپ العان باعىتتا “ديكتوۆكا” جاسايمىن. ساليحا دا قامشى سالعىزبادى، ايتقانىڭدى اۋزىڭنان شىققانشا قاعىپ الىپ، ءارى قاراي تىقىلداتا جونەلەدى. وسىلايشا جۇمىسقا ءبىرشاما توسەلىپ، اينالامەن تانىسىپ، ەتىم ابدەن ۇيرەنىپ قالعان كۇندەردىڭ بىرىندە، تۇسكى ءۇزىلىس الدىندا تەلمان مەنى وڭاشالاپ الىپ:

— ساكەن، سەن حات قورىتقاندا “ديكتوۆكا” جاسايدى ەكەنسىڭ عوي،— دەپ سۇرادى.

— ءيا،— دەدىم، — “بىردەڭە ءبۇلدىرىپ-اق الدىم با” دەگەن كۇدىك تە، “وندا نە تۇر ەكەن” دەگەن سەنىم دە بار ۇنمەن.

— جوق، سەن شامدانبا. بۇلىنگەن تۇك جوق،— دەدى تەلمان مەنىڭ ويىمداعىنى وقىپ قويعانداي باسىپ. — پالەندەي كىنا دا قويا المايمىن. ءبارى جاقسى. ءبىراق ءالى جاسسىڭ عوي. ماماندىققا توسەلۋ ءۇشىن دە قولمەن جازعانعا نە جەتسىن. بۇل كۇيىڭدە دە ابدەن جارايدى. ءبىراق كەيبىر ەش ءتاۋىر دەگەن حاتتاردى قولمەن جازىپ قورىتشى. ءوزىڭ كورەرسىڭ، بۇدان دا جاقسارا تۇسەر ەدى، قولىڭ دا جاتتىعادى،— دەپ ەسكەرتتى.

مەن ونىڭ ءسوزىن اۋىرلاماي، ايتقانىن بۇلجىتپاي ورىنداۋعا تىرىسىپ-اق باقتىم. ءوزى دە سوعان رازى بولدى ما، ماعان بۇرىنعىدان دا ءىش تارتا باستاعانىن اڭعاردىم. وسىندا وتىرا بەر، رەداكتورعا ءوزىم ايتام. بەكەڭە (بەكمىرزا بايماحانوۆ ءالى كورمەگەن مەنىڭ ءبولىم باستىعىم) باسقا ءبىر جىگىت بەرەر،— دەپ ءجۇردى.

جىگىتتەرمەن ءتانىس-بىلىس بولا باستادىق. كىلەڭ ءبىر “سەن تۇر، مەن اتايىندار”. جارىسا جازعاندا بىرىنەن ءبىرى وتەدى. جۇزىكتىڭ كوزىنەن وتەردەي بولىپ جۇتىنىپ تۇر. مەن باستاپقى كەزدە ءبىرجولا عانا حات قورىتۋمەن اينالىسىپ قالدىم دا، وزىمە ءتول ەشتەڭە جازا الماي ءجۇردىم. بىردە مازمۇنى قىزىقتىردى ما، بىلمەيمىن، ايتەۋىر، وقىپ شىققان وقۋشى حاتى نەگىزىندە سۋرەتتەمە-وچەرك جازىپ، ۇسىنىپ جىبەردىم. سول دۇنيەم جاريالانعان كۇنى تەلمان مەنى تاعى دا وڭاشالاپ:

— سەن نارىنقول جاقتا بولىپ پا ەدىڭ؟ — دەپ سۇرادى.

— جوق،— دەيمىن مەن كۇمىلجىپ.

— ەندەشە مىنا وچەركىڭدەگى وقيعالاردى قايدان الدىڭ، ءبارى جەر-سۋ اتتارىن دا، ولاردىڭ باعىت-باعدار، جوعارى-تومەنىن دە شاتاستىرىپ جىبەرىپسىڭ،— دەدى.

مەن وقيعا نەگىزىنە سول جاقتان تۇسكەن وقۋشى حاتىنىڭ سەبەپ بولعانىن ايتىپ، اقتالعان بولىپ جاتىرمىن.

— مۇنداي پراكتيكا ورىس جۋرناليستيكاسىندا بەر،— دەدى تەلمان. — ءبىراق ولار سول حاتتا ايتىلعان وقيعا، مەكەن-تۇراعىمەن بىرگە تانىسىپ بارىپ جازادى. سەن دولبارلاپ، توتە تارتا بەرگەنسىڭ. بۇل جارامايدى. ۇياتقا قالاسىڭ. جابۋلى قازان جابۋلى قالا بەرسىن، بۇدان كەيىن ەسىڭدە ءجۇرسىن،— دەدى.

مەن قاتتى قىسىلدىم. “ۇيالعان تەك تۇرماس” دەپ بىردەڭەلەردى مىڭگىرلەگەن بولۋىم دا كەرەك. ول مەنى وڭاشا قالدىرىپ، ورنىنان تۇرىپ كەتە بەردى.

ءبىر كۇنى رەداكتورعا گۋريەۆ (اتىراۋ) وبلىسىنان حات كەلدى. وبلىس ورتالىعىنداعى مەكتەپ-ينتەرنات وقۋشىلارى، ءبىراز اتا-انالار جازىپتى. جوعارعى كلاستا وقيتىن قىز بەن جىگىتكە مەكتەپ ديرەكتورى “ءويتىپ قويدىڭدار، ءبۇيتىپ قويدىڭدار” دەپ، ءوزارا وڭاشالانا قالسا سوڭىنا اڭدۋشى سالىپ، كۇن كورسەتپەيتىن بولعان. اقىرى جاس قىز “ءبۇلىنىپ” قالدى دەگەن سىلتاۋمەن نامىسىنا ءتيىپ، ونى گينەكولوگ-دارىگەرگە دەيىن قاراتقان. ولار “بۇلىنگەن تۇك جوق” دەپ انىقتاما بەرە تۇرسا دا قويماي، جينالىسقا سالىپ، قىر سوڭىنان قالمايدى ەكەن.

سول حاتتى تەكسەرىپ، انىق-قانىعىنا جەتۋ ماقساتىمەن مەنى گۋريەۆكە جۇمسادى. “جاقسىلاپ تەكسەر”،— دەپ تاپسىردى رەداكتور. — مۇعالىمدەرمەن، اتا-انالارمەن سويلەس. وبلىستىق، قالالىق وقۋ بولىمدەرىنە بار. مۇنداي جاعداي باسقا دا مەكتەپتەردە بار سياقتى، بالالاردىكى دۇرىس بولسا، مورال تاقىرىبىنا جاقسى ءبىر ويلى ماقالا جازۋ كەرەك.

مەكتەپ-ينتەرنات ديرەكتورى وتىز بەن قىرىق اراسىنداعى ورنىقتى جىگىت ەكەن. قازىعى مىقتى بولۋى كەرەك، اسقاق سويلەپ، اياعىنا تۇرعىزار بولمادى. اپتادان ارتىق ءجۇرىپ، بىرنەشە كلاستىڭ بالالارىمەن، وقىتۋشىلارىمەن سويلەستىم، وبلىستىق كومسومول كوميتەتىندە بولدىم، اقىرى قويشى، ۇستازدار قىلىعىن ورەسكەل ساناپ، الماتىعا ورالىسىمەن ۇلكەن ماتەريال جازدىم. كوسىلە كەل ەالگى ديرەكتوردى دا ءبىراز “سۇمىرەيتىم” جىبەردىم-اۋ دەيمىن، اراعا اپتا سالماي رەداكتور شاقىردى. الدىندا ءارتۇرلى حات جاتىر. “وتىر، ساكەن،— دەدى ول كىسى، — ۇستىڭنەن ارىز جاۋىپ جاتىر. كومسومولدىڭ ماسكەۋدەگى، الماتىداعى ورتالىق كوميتەتتەرىنە، “كومسومولسكايا پراۆدا” گازەتىنە دە جازىپتى. سەن مەكتەپ-ينتەرنات ديرەكتورىنا جالا جاپقان كورىنەسىڭ.

زارەم ءزار تۇبىنە كەتتى. كىسىگە ورىنسىز جالا جابۋدان سوراقى كىنا بولا ما. ەشبىر ءۋاج ايتا الماي، قارسى قويار دالەلىم دە جوق، امالىم قۇرىپ وتىرىپ قالىپپىن.

— سول جاققا تەلمان جانۇزاقوۆتى جۇمساپ وتىرمىز. تاجىريبەنى قىزىقتار. بارسىن، كورسىن، انىق-قانىعىنا جەتسىن. سول كەلگەن سوڭ سويلەسەيىك، ازىرشە الاڭسىز جۇمىسىڭدى ىستەي بەر،— دەپ مەنى ەركىمە جىبەردى رەداكتور.

الاڭسىز بولۋ قايدا! العاشقى كومانديروۆكام ەدى. “بۇلدىرگەن مەنمىن-اۋ!” دەگەن ءبىر وي جەگىدەي جەپ، ىشتەي مازاسىزدانۋمەن ەندى تەلماننىڭ جولىن توستىم.

... تەلمان كەلىپتى، ەرتەڭ جۇمىسقا شىعادى، — دەگەندى ەستىپ، ەرتەسىندە توعىزدان كوپ بۇرىن كەلىپ، رەداكسيا ماڭىندا ءجۇرىپ الدىم. “ەگەر مەنىڭ جازعانىمدى تەرىسكە شىعارىپ كەلسە، رەداكسياعا كىرمەستەن، جونىمە كەتە بەرەيىن” دەپ تە ءتۇيىپ قويعانمىن.

ءبىر كەزدە جەڭىل باسىپ كەلە جاتقان تەلمان اعامنىڭ دا جىلى ءجۇزى كورىندى-اۋ. ەكى كوزىمدى كوزىنەن الماي، الدىنان شىعىپ سالەم بەردىم. ول مەنىمەن جىلى امانداسىپ تۇرىپ، نە ءۇشىن ابىرجىپ جۇرگەنىمدى سەزدى-اۋ دەيمىن.

— ساكەن، سەن سىرتتاي عانا سىيپاي قامشىلاپ، سىپايىلىق جاساپسىڭ. مىناۋ ءبىر سوراقىلىق قوي. ........ ەتپە، جازعاندى ەندى مەن كورسەتەيىن ولارعا! — دەدى.

قۋانىپ كەتتىم. ءارى قاراي نە دەگەنىم ەسىمدە جوق. توبەم كوككە جەتكەندەي بولىپ، جۇمىس ورنىما ءدۇرديىپ بارىپ وتىرسام كەرەك، ايتەۋىر.

تەلمان جازدى. جازعاندا دا ارى-بەرىدەن قوپارا قوزعاپ، مۇنىڭ ءبارى پەداگوگيكاعا دا، ءبىزدىڭ مورالعا دا جات ءىس ەكەنىن دالەلدەي وتىرىپ، گازەتتىڭ ءبىر بەتىنە جۋىق ماتەريال بەردى. كوپ ۇزاماي گۋريەۆ وبلىستىق پارتيا كوميتەتىنەن وسى ماقالا بويىنشا ءىس قارالعانىن، مەكتەپ ديرەكتورى ورنىنان الىنىپ، بۇدان ءارى ۇستازدىق قىزمەتكە جولاتىلمايتىن بولىپ شەشىلگەنىن، ونىڭ شاشباۋىن كوتەرگەن باسقا دا مۇعالىمدەرگە جەكە-جەكە شارا قولدانىلعانى جايلى حات كەلىپ ءتۇستى.

ءسويتىپ، تەلماننىڭ مەنى دە كۇدىك-كۇماننان ءبىرجولا ارىلتىپ، رەداكسيا ابىرويىن ساقتاپ قالعانى بار ەدى.

ول كەزدە ەڭ ءبىر وتكىر دە “بارماق جالاپ وقىرلىق” قىزعىلىقتى ماتەريالدار وسى تەلمان باسقاراتىن ناسيحات بولىمىنەن ءوربيتىن ەدى. وقتا-تەكتە ءبولىم باستىعىنىڭ ءوزى دە سۇبەلى دە ساليقالى ماقالالارىمەن جارق ەتىپ ءبىر كورىنىپ قوياتىن. ءيا، ول ءتىپتى دە توپەپ جازا بەرەتىن، وڭ جامباسىنا كەلە مە، جوق پا، وعان قاراماي توپەپ ۇرىپ جازا بەرەتىن جۋرناليستەر ساپىنان ەمەسەدى، كوزدەمەي اتىپ كورمەيتىن. نىساناسىن بەلگىلەپ الىپ، رەتى كەلدى-اۋ دەگەن جاعدايدا عانا وكپە تۇستان ءدال تيگىزەتىن ەدى. ونى ءوز ورتاسىندا ەرتە تانىتقان دا، اينالاسىنا ابىرويىلا ەتە تۇسكەن دە سول قاسيەت-قادىرى بولسا كەرەك.

... بەكەڭ (بەكمىرزا بايماحانوۆ) دە جۇمىسقا ورالدى. تانىستىق. ءبىز وتىرعان بولمەگە كەلىپ، مەنىڭ ستولىمدى سالالى ساۋساقتارىمەن تىقىلداتىپ تۇرىپ: “ساكەن، سەن ءوز ورنىڭا بارىپ وتىرمايسىڭ با؟”— دەپ قوياتىندى شىعاردى. مەن كوز استىمەن ۇرلانىپ تاكەڭە قارايمىن. ول بولسا جىمىڭداپ قانا قويىپ، ۇندەمەيدى.

سول ادەت قايتانالا بەردى. الدە رەداكتورعا ءسوزىن وتكىزە المادى ما، الدە بەكەڭنەن سەسكەندى مە، ايتەۋىر ءوز باستىعىم ستولدى تىقىلداتىپ كەلگەن كەزەكتى ءبىر جولى: “ساكەن، سەن ەندى ءوز بولمەڭە بارا عوي، بەكەڭ دەگەن ءبىزدىڭ ءبارىمىز سىيلايتىن ەڭ تاجىريبەلى جۋرناليست. ول كىسىدەن كوپ نارسە ۇيرەنەرسىڭ ءالى،— دەپ مەنى ارقادان قاعىپ، كورشى بولمەدەگى كورشىلەس بولىمگە (كومسومول تۇرمىسى) شىعارىپ سالعان.

مەن ەلگە قايتىپ كەتىپ، ون شاقتى جىلدان سوڭ الماتىعا ورالعاندا تەلمان جانۇزاقوۆ قىزمەت جاعىنان دا، شىعارماشىلىق جاعىنان دا كوپ ىلگەرىلەپ، ءارتۇرلى باسشىلىق قىزمەتتە جۇرگەنىن كوردىم. جولىمىز قايتا تۇيىسە قويعان جوق. ءبىراق جولىققان كەزدە سول باياعىداي شۇرقىراسا حال سۇراسىپ، جىلى امانداسىپ جۇردىك. باسقاداي ارالاس-قۇرالاستىعىمىز بولعان ەمەس.

---