InfoHub Logo

Сыздық деген сері жігіт Қызылжар қаласының төңірегінде тұратын нағашысын іздеп шығады. Ел ішінде соғым сойылып жатқан мезгіл болса керек. Жігіт жүре-жүре сол атырапқа аты жайылған Жүніс байдың ауылына кеп жетеді. Ымырт жабылған кез. Аттан түсіп, байдың үйіне кіріп келсе, үш-төрт адам шай ішкелі жатыр екен. Жүніс бай қабағын түйіп, реніш білдіреді.

Теріс қарай сөйлеп:

— Бала, мына дәмге кез келдің. Қуырдақ жеп, шай іш. Басқа бір үйге барып түнерсің. Соғым сойған күні кісі қондырмайтын ырымымыз бар еді, — дейді бай. Амал қанша, шай ішіп алып, қайтадан атқа қонып, іңір қараңғысымен жүріп кетеді. Елдің күзеті мен қыстауының шеті Қызылжарға дейін созылады екен.

Сыздық жол-жөнекей:

— Бүгін Жүніс бай кенеттен қайтыс болды. Соған жаназаға шақырып жүрмін. Ертең ертемен байды жерлейді» деп жар сала жүреді...

Жүністің өлімін аза тұтып, ауылға ат қойған ағайын-туыс, құдандалы-жекжаттар ертеңіне-ақ қарақұрымдай қаптап кетеді. Өлімнен олжа іздеген қожа-молдалар да қалмай жиналады. Еріксіз мал сойылып, табақ тартылады. Салт атты жолаушыны қондырмай, бір адамды ауырсынған Жүністің мысы құрып, келесі күні жүз қаралы кісіге қонақасы беріпті.

---