- 03 ақп. 2020 00:00
- 203
Қожанасыр мен елубасы
Бір күні елубасы Қожанасырды шақырып алып:
— Қазір үйіңізге барып немесе біреуден хабар айтып, тамақ істетіңіз. Ауылымызға мыңбасы келген екен. Сізге жолығып үйіңізден дәм-тұз татпақ ойы бар, — депті.
Қожанасыр «мақұл» депті де, есегіне мініп, үйіне қарай кетіпті. Елу басы айтқан мезгілінде мыңбасыларды ертіп жетіп келеді. Қожанасырдың тар үйіне зорға сыйғызып, жайғасып отырған соң:
— Қане, қолға суыңды құя бер, — депті елубасы.
Қожанасыр олардың қолына су құйып болғаннан соң ғана:
— Әлі қазан асылған жоқ еді, — деді.
— Е, неге? — деді елубасы.
— Бәрі бар ғой, бірақ бір нәрсе жетпей, қарап қалдық.
Елубасы:
— Немене еді?
Қожанасыр оның құлағына сыбырлап тұрып, қасындағылар ға естірте:
— Сойылатын қой да жоқ, егер сатып ала қойсақ, ақшасын кім төлейді? — депті қолын омырауына қойып, құрметпен егіліп тұрып.