InfoHub Logo

Батыс Қазақстан облысы Шыңғырлау ауданы Ақсуат ауылы
8-сынып оқушысы Узакбаева Айдана Бердибеккызы
Жетекшісі Бахитова Улболсын Жаксылыковна

Ерте, ерте, ерте де қыс аяқталуға аз қалған уақытта көкек балапан басыпты. Ол жұмыртқаларын жақсы көріп күнде айналып толғанады екен. Көкектің ұясына жақын жерде қарға деген құс тұрыпты. Ол сондай өзімшіл, ұрысқақ және аррам пиғылды екен. Ол күнде көкектің жұмыртқаларын айналып толғанатының көре алмапты.

Бір күні күн жадырап көктем келеді. Айнала нұрға бөленіп шыға келеді. Ал көкек көктемге басы айналып, жұмыртқаларын тастап қыдыруға кетіп қалады. Жұмыртқалары болса қараусыз қалады. Бұл жағдайды көріп тұрған қарға жұмыртқаларды алып біреуін қараторғайдың ұясына, біреуін сауысқанның ұясына апарып салып кетеді. Ал көкектің ұясына тас салып қояды. Көкектің жұмыртқалары есіне түсіп жан ұшыра жетіп келеді. Ол ұясында аман-сау тұрған жұмыртқаларын көріп қуанады. Содан бірнеше айлар өтеді. Басқа құстардың балапандары қанат қағып ұшып жүрсе, көкектің жұмыртқалары әлі жарылмапты да. Ол жұмыртқаларын ұзақ күтіпті. Бір жыл, екі жыл тіпті үш жыл күтіпті. Бірақ жұмыртқалар қозғалмапты. Кейіннен ол барлық жағдайға өзін жазғырып:
- жұмыртқаларым тасқа айналып кетіпті, бәрі менің кінәм. Кетпеуім керек еді,-деп өзін жазғырыпты. Осы жағдайға қатты күйінген ол жұмыртқа басса да:
- менің қасымда болса тасқа айналып кетеді,-деген оймен басқа құстардың ұясына апарып салып кетеді екен. Осыдан кейін ол сол бір жұмыртқалармен өткізген қызықты сәттерін сағынып көктемді асыға күтеді екен. Жалғыздықтан жабығып өзі атын өзі шақырады екен. Ол көктем келсе сол себепті «көктем келді» деп жар салып жұмыртқаларын есіне алады екен. Осыдан кейі  оны барлығы  «безбүйрек ана» деп атап кетіпті.

---