InfoHub Logo

ارمان. قازاقستاننىڭ ايى وڭىنان تۋىپ، جۇلدىزى بيىكتەن جارقىراي بەرسە ەكەن. كەشە عانا ءوز تاعىنا كايتا وتىرعان پرەزيدەنتتىڭ الداعى جەتى جىلدىق بيىك كىزمەتى العاشقى قادامىنان باستاپ جاڭالىققا، جاقسىلىققا تولى تاق بولسا ەكەن.

ەل تىنىش، تۇرمىسى وندى بولسا ەكەن. قازاقستان باياعى بابالار اڭساپ وتكەن جەرۇيىققا اينالسا ەكەن. «جەسىر قاتىننىڭ ءوزى مىڭ قوي ايداعان» زامان ورناسا ەكەن...

ارمان. ءسويتىپ ادىلەتتىك ورناپ، ارادا جۇرگەن كەيبىر ارامزالار، جەمقورلار، پاراقورلار، ۇرى-قارىلار، بالەقورلار، جالاقورلار، نەبىر قاقتىعىس تىلەگەن قارانيەتتەر ادال جولعا تۇسسە ەكەن.

ارمان. ال بۇل جولدا پرەزيدەنت بىرەۋ، ۋازىرلەرى، اكىمدەرى تىرەۋ.

وسى جەردە ۇلكەن ماسەلە بار. كادر تاڭداي ءبىلۋ ماسەلەسى. وسى ۋاقىتقا دەيىن، جاسىراتىن تۇگى جوق، جۇرتتىڭ ءبارى بىلەدى، بىرنەشە ۇكىمەت، ءار ءتۇرلى دەڭگەيدەگى تالاي-تالاي اكىمدەر سان-ساپالاق اۋىستى. ءار ءتۇرلى سەبەپپەن. ال اكىمدەردىڭ اۋىسا بەرگەنى جاقسىلىق ەمەس. ول پسيحولوگياعا دا كوپ ەسەر ەتەدى. ءبىر جىلعا، ارى كەتسە ەكى جىلعا عانا جەتەتىن اكىمدەر عۇمىرى، بارىنان سەزىكتەنەتىن، بولاشاعىنا سەنىمسىز اكىمدەر اۋەلى ەلدى، جەردى كوركەيتۋدىڭ ورنىنا، «مۇرىنىڭ باردا ءبىر ءسىڭبىردىڭ» اۋەنىنە سالادى. جامان پسيحولوگيا. اكىم بول. ءبىراق جاڭاعىداي پيعىلدان اۋلاق بول. حالقىڭا جاقىن بول. قازىرگى اكىمدەردىڭ كوبىسى ەل ءىشىن جەتە بىلمەيدى. جايلى كرەسلودا جايباراقات وتىرىپ الادى.

ارا-تۇرا يماندىلارى دا كەزدەسەدى. مەن بىلەتىن ۇلىتاۋدا كوپ جىلدان بەرى ۇزدىكسىز اكىم بولىپ كەلە جاتقان سەرىك تىلەۋبايەۆ ەن ازامات بار. انە، سول ناعىز اكىم. اكىممىن دەپ قوقىرايمايدى، قوقيلانبايدى. جەر كولەمى قاراعاندى وبلىسىنىڭ ۇشتەن ءبىرىنe جۋىعىن الىپ جاتقان شالعايداعى اۋداننىڭ ۇڭعىل-شۇڭعىلىن، ءاربىر ءۇيىن، ءاربىر ادامىن، ءتىپتى بالا-شاعاسىنا دەيىن بىلەدى. كىمنىڭ جاعدايى قانداي، كىم نەگە مۇقتاج؛ كوپ بالالىسى قايسى، قايسىسى ساۋ، قايسىسى دىمكاس؛ قانشا مالى بار؛ كىم ءوز كۇنىن ءوزى كورە الادى، ال كىمگە كومەك كەرەك — مىنە، اكىمنىڭ ءبىرىنشى مىندەتى.

مەكتەبى قانداي؟ ويتكەنى سول مەكتەپتە وقىپ جاتقان قازىرگى جەتكىنشەك — ەرتەڭ ازامات. ەرتەڭىمىز سولارعا بايلانىستى. XXI عاسىردىڭ تابالدىرىعىن قانشا تازا ادام اتتايدى، قانشاسى لاس اياعىمەن اتتايدى.

ابىرويلى مەملەكەت جاڭا عاسىردىڭ، جاڭا مىڭجىلدىقتىڭ تابالدىرىعىن لاس اياقپەن، لاس پيعىلمەن اتتاماس بولار. ول رەسىمگە جامان. اراق ءىشىپ، ناشا تارتىپ، ۇرلىقپەن، سۇمدىقپەن اتتاسا — ونى كوسموس كورىپ تۇر. ايامايدى. ءىبىلىس جايلاعان جەردى سويقان سوعادى.

مىنە، جاڭاعى ايتقان سەرىك تىلەۋبايەۆ وسىنى تۇسىنەتىن، بەس ۋاقىت نامازىنداي بىلەتىن جىگىت. سوندىقتان دا اۋداننىڭ شارۋاسى شايقالعان جوق. ءبارى دە باياعىدا-اق، ادىلىمەن ادالىنان جەكەشەلەندىرىلگەن. بۇرىنعى كولحوز، سوۆحوزدىڭ دۇنيە-مۇلكى، مالى، جەرى، قياناتسىز، قيتۇرقىسىز بولىنگەن.

بۇكىل اۋداندا بىردە-بىر كلۋب، بىردە-بىر كىتاپحانا ساتىلماعان، اۋكسيونعا تۇسپەگەن.

كىتاپحانا دەمەكشى... وڭتۇستىكتە سوزاق دەگەن ەل بار. بۇل دا شالعاي جاتقان، وزىنە قىدىر قونعان ەل. ءبىراق قىدىر دا تالعامپاز. اكىمى اكىرەڭباي بولسا، قىدىر ول جەردەن بەزىپ كەتەدى. ال ءبىز كورگەن سوزاقتىڭ ورتالىعى شولاققورعانعا بارىڭىزشى. مادەنيەت سارايى سالتاناتتى، كىتاپحاناسى الماتى مەن استانانىڭ كىتاپحانالارىنا ۇلگى بولارلىقتاي. اۋدان ورتالىعىندا جارىلقاسىن بورانبايەۆ ەسىمدى اقىن تۇرادى. ول تەك جاقسى اقىن عانا ەمەس، اتاعى جوق عالىم، تاريحشى.

جازعاندارىن وقىپ، «مۇنىڭ ءبارىن قايدان بىلەسىڭ، قاي جەردىڭ ارحيۆىنەن تاپتىڭ؟» — دەسەڭ، — «ەشقايدا دا بارمايمىن، ءبىزدىڭ كىتاپحانادا ءبارى بار»، — دەيدى.

ال وسى اۋداندى ناعىز زيالى جان، ەلدى، جەردى سۇيگەن ازامات اكىم قۋانىش ايتاحانوۆ باسقارادى.

اكىمگە بىلىمدىلىك جاراسادى. قاراعايداي-قاراعايداي ديپلوم اركىمدە بار. كوبىسى جالعان. كوبىسى ساتىپ العان. ساتىلمايتىن ديپلوم، جوعالمايتىن ءبىلىم، توزبايتىن ءتالىم، كىسىلىك پەن پاراسات — ادامنىڭ باسىندا. ەسەكتى التىن ەر-توقىممەن جابۋلاساڭ دا ارعىماق بولمايدى.

وسى قۋانىش ايتاحانوۆ بىلتىر سوزاق توپىراعىندا ءتۋىپ-وسىپ، بۇكىل قازاققا قاسيەتتى تۇلعا بولعان مارقۇم تورت ارىسقا اس بەردى. تاكەن ءالىمقۇلوۆ، اسقار سۇلەيمەنوۆ، تولەگەن توقبەرگەنوۆ، تولەگەن مومبەكوۆ. ادەبيەت پەن ونەر ساڭلاقتارى.

اس بەرۋ — اش-ارىققا قايىرىمدىلىق تاماق بەرۋ ەمەس. بۇل — تاربيە. وسى اس ارقىلى جەتكىنشەككە ۇلگى كورسەتتى.

ايتاحانوۆ نە ۇتتى؟ ۇرپاققا، جەتكىنشەككە ۇلگى كورسەتتى.

بابا تۇكتى شاشتى ءازيز بەن قارا بۋرا كۇمبەزدەرىن كايتا سالدىردى. ارينە، مەملەكەتتىڭ قارجىسىنا ەمەس.

وسى ارقىلى ول ۇرپاقتارعا: «سەن تەكتىنىڭ تۇقىمىسىڭ. ءوزىڭ دە تەكتى بول» دەگەندى مەڭزەدى.تەگىن بىلمەس ماڭگۇرت ماسكۇنەم بولما، قارانيەت قاراقشىلىققا بارما، جامانشىلىققا جولاما دەگەندى ىمدادى.

ارينە، شارۋاسى شالقاسىنان ءتۇسىپ تىرايىپ جاتسا، ول مۇنىڭ ءبىرىن دە ىستەي الماس ەدى. دەمەك شارۋانى دا ۇيىمداستىرا الادى، رۋحانياتتى دا ۇمىتپايدى.

ال ءوز قاراقان باسىنىڭ عانا قامىن ويلاعان اكىمدەر شالقار كولدى تاقىرعا اينالدىرادى، داۋلەتتى ەلدى پاقىرعا اينالدىرادى.

جۇرگەن جەرىنە گۇل بىتىرەتىن اكىمدەردىڭ ءبىرى — قوردايداعى قۇرمانعالي ۋالييەۆ. قوردايداعى جاعداي جامان ەمەس. ءبىر قىزىعى، وسى اكىم ايتۋلى اتبەگى. نەلەر تويدا الامان بايگەسى بولسىن، باسقا بايگەسى بولسىن — الدىمەن قوردايدىڭ اتى كەلەدى. اتاقتى تاليسمان باستاعان نەلەر ءدۇلدۇل وسى قوردايدان شىعادى.

قوردايدىڭ ارعىماقتارى عانا ەمەس، اۋدانى دا كوبىنەسە الدا كەلەدى. مىنا الاساپىران داۋىلدى تولقىنداردا قوردايدىڭ كەمەسى قيسايعان جوق.

قوردايدىڭ اسۋىنا تاياۋ قورداي باتىر ەسكەرتكىشى تۇر. قۇداي قالاپ، اكىم قولداپ، ۇكىمەت ماقۇل دەسە، ءسۇيىنباي، جامبىل، شاشۋباي، مايكوت، كەنەن جىرلاعان وتەگەن باتىردىڭ ءۇش ءجۇز جىلدىعىنا وراي، قورداي باباسىنىڭ قاتارىندا «ءمۇيىزدى» وتەگەن باتىر دا تاس مۇسىنمەن ۇرپاقتارىن رۋحتاندىرىپ تۇرار بولار.

تالدىقورعاننىڭ كوكسۋىنا باردىق. ەڭبەكشى اۋىلىن اتى جاقسىلىعىمەن جۇرتقا ءمالىم زىليحا تامشىبايەۆا باسقارادى مۇندا دا مادەنيەت سارايى توي-دۋمان. مۇرتى بۇزىلماعان. الدەقالاي تۇندە دالاعا شىقسام: كوشەلەرى سامالاداي قاپىرىق. الماتىنىڭ كەن كوشەلەرىندە جوق جارىق. ادامدارى تايپى-تاياعى قالماي تىربانىپ جۇمىس ىستەيدى. ناتيجە: تاماقتارى جوق. كويلەكتەرى ءبۇتىن.

دەمەك جامان ەل جوق. جامان جەر جوق. ءبارى دە بىرلىكتە، تىرلىكتە. ال بىرلىك پەن تىرلىكتىڭ ۇيىتقىسى اۋىل، اۋدان، وبلىس باسشىسى. باسشىسىنا قاراي نە باعى جانادى، نە قاڭىراپ قالادى.

وسى زىليحانىڭ ەل باسقارۋ تابيعي تالانتىنا قارايسىڭ دا، نەگە بىزدە اكىم ايەلدەر جوق دەپ ويلانىپ تۇرىپ قالاسىن.

بۇكىل رەسپۋبليكا بويىنشا ءبىر-اق ايەل اكىم ەكەن. قىزىلوردا وبلىسىندا، تەرەڭوزەك اۋدانىنىڭ اكىمى الماگۇل بوجانوۆا. جونە سول اۋدان بىلتىر وبلىس بويىنشا كۇرىشتەن الدىنا جان سالماپتى. بۇل شارۋا جاعى. ال اقىلدى، ساليقالى، ءبىلىمدى، كورگەندى ايەل اكىم كوبىنە ەر-ازاماتتار كوڭىل بولە بەرمەيتىن كولەڭكەلى جاققا زەر سالۋعا بەيىم. مىسالى، كوپ بالالى وتباسىلار. جاقىندا تەلەديدار ون بالا تاپقان ايەلدىڭ ءۇي ءىشىن، احۋالىن ايتىپ كورسەتتى. ون بالا تابۋ ەرلىك. ءارى قاسيەتتى انا. ال سول انا وسى ۋاقىتقا دەيىن «التىن القا» تاقپايدى. اۋىل، اۋدان اكىمدەرى ونى ەسكەرمەيدى.

مەملەكەتتىڭ باستى بايلىعى — ادام. مىڭ توننا كومىر قازعان شاحتەرىڭنەن گورى ون بالا تاپقان انا ون ەسە قۇرمەتتى. مۇنى دالەلدەۋ ءۇشىن بيىك فيلوسوفيانىڭ قاجەتى جوق. سول شاحتەردى دە تۋاتىن انا، ارى-بەرىدەن سوڭ. ەسكەرسە، ەلەسە، اۋىل، اۋدان، كىم بىلەدى، ءتىپتى وبلىس باسقارۋعا جارامدى ايەل زاتى از ەمەس. جالعىز كورجوۆادان باسقا مينيستر دە جوق. ايتپاقشى وسى ماقالا جازىلىپ جاتقاندا، جاڭالىق حابار جەتتى: ا. ساماقوۆا دەگەن قىزىمىز مينيستر بولىپتى.

ەلدى باسقارعان، جاۋدى جاپىرعان تۇمار حانىم، (ءبىز ەۋروپاشا «توميريس» دەپ ءالى شاتاسىپ ءجۇرمىز)، زارينا حانىم سياقتى كوسەم، باتىر؛ ۇماي، ايپارا، دومالاق سىندى قاسيەتتى، كيەلى انالارىمىز بولعان. مانشۇك پەن ءاليانى ءبارى بىلەدى.

ايەل باسشى، ارينە، اۋلەكى بولماسا، شارۋامەن كاتار جاستار تاربيەسىنە، مادەنيەتكە، جالپى رۋحانياتقا كوز قيىعىن سالار ما ەدى دەگەن ءۇمىت قوي بىزدىكى. «بايتال شاۋىپ بايگە الماس» دەگەن ءسوز بەكەر سياقتى. جوعارىدا اتالعان قوردايداعى قۇرمانعاليدىڭ بايتالدارى بايگەدەن تالاي وزىپ كەلگەن. «گلوريا»، تاعى باسقالارى.

اكىم بول، حالقىڭا جاقىن بول!

پرەزيدەنت العاش رەت اكىم جۇيەسى تۋرالى جارلىق شىعارعالى بەرى وسى ۋران «ەگەمەن قازاقستان» گازەتىنىڭ بەتىندە ءجيى كورىنەدى.

كونە ەگيپەت پاپيرۋسىنا جازىلعان، اكىمدەردىڭ انتى رەتىندە ايتىلعان مىناداي اسىل سوزدەر بار:

— مەن جاس ءسابيدىڭ اۋزىنان ءسۇتىن تارتىپ المايمىن.

— مەن اعىن سۋدى بوگەمەيمىن.

— مەن بىرەۋدى ولتىرۋگە بۇيرىق بەرمەيمىن.

— مەن بىرەۋدىڭ كوز جاسىنا قالمايمىن.

— مەن السىزدەرگە قول كوتەرمەيمىن.

— مەن تارازىدان جەمەيمىن.

مۇسىلمان شاريعاتتارىندا دا وسى تەكتەس وسيەت بار. ەندەشە ورنىندا قالار، نەمەسە جاڭادان كەلەر اكىمدەر وسى جولمەن جۇرسە، اق باقىتقا شومىلادى. ال تەرىس كەتسە، قارعىس اتادى. كۇنى كەشە پرەزيدەنتتىڭ ءوزى دە، قايتا تاعايىندالعان ۇكىمەت مۇشەلەرى دە ادالدىققا انت بەردى. ال اكىمدەر: وبلىس، اۋدان، اۋىل اكىمدەرى نەگە وسىنداي انت بەرمەسكە؟!

— مەن حالقىما ادال كىزمەت ەتۋگە انت ەتەمىن.

— مەن پرەزيدەنتتىڭ جارلىقتارىن بۇلجىتپاي ورىنداۋعا انت ەتەمىن.

— مەن قازاقستان رەسپۋبليكاسىنىڭ زاڭدارىن بۇزباۋعا انت ەتەمىن.

مىنە، وسى سيپاتتاس انت كودەكسى بولۋى كەرەك.

انت بەرۋ — كوز الداۋ، تەك ءفورمالدى ءراسىم ەمەس. انت — اللانىڭ الدىنداعى ۋادە، پارىز. انتىنان اينىعاندى — انت اتادى. مىنە، وسى سەبەپتى دە اكىمدەر انتى كودەكسىن ءومىرىمىزدىڭ سالتىنا اينالدىرۋ كەرەك-اق. جاڭاعى ەگيپەت انتىنداعى: «سۋدى بوگەمەيمىن» دەگەنى — تابيعاتتى تونامايمىن، جاراتىلىستى جاراقاتتامايمىن دەگەنى. تابيعاتتى قورلاساڭ — بۇگىن، ءيا ەرتەڭ ءوزىن قور بولاسىڭ، جازىرىن تارتاسىڭ.

«تارازىدان جەمەيمىن» دەگەنى — حالىقتىڭ نەسىبەسىن ۇرلامايمىن، قولىم تازا، جۇرەگىم اق دەگەنى.

كونەدەن قالعان ءسوز. ءبىراق ماعىناسى ءالى جاڭا.

اكىمدەردىڭ ساناسىنا سىڭسە — زامان تۇزەلەر.

بۇرىنعى وبلىس باسشىلارىنىڭ ءبىرازىن كوردىم. مىسالى، ساعالباي جانبايەۆ. بايلىق، دۇنيە-مۇلىك جيناماعان ادام. ساۋاتتى كەمشىن. ءبىراق تابيعي تالانت. تىڭ جاپپاي كوتەرىلىپ جاتقان كەز. كوستاناي وبكومىنىڭ ءبىرىنشى حاتشىسى «كۋكۋرۋزنيك» دەيتىن ەكى كىسىلىك ۇشاقپەن جانبايەۆ تورعايعا كەلەدى. اۋداندىق پارتيا كوميتەتىنىڭ ءبىرىنشى حاتشىسىنا:

كورسەت شارۋاشىلىعىڭدى، نە ىستەپ جاتىرسىڭ؟ — دەيدى. اۋدان باسشىسى:

— ويباي، ساكە، ءبىز دە تىڭ كوتەرىپ جاتىرمىز، — دەيدى. ماشينامەن ارالاتادى. تۇزى بەتىنە شىعىپ جاتقان سورتاڭ جەر، قىرتىپتاستاعان. ايعىز-ايعىز. سوندا جانبايەۆ.قامىس قالپاعىن جۇلىپ الىپ، ءوز باسىن ءوزى ساۋساعىمەن شۇقىپ:

— ەي، كەڭكەلەس، مىناعان شاش شىعا ما؟ — دەيدى. اۋدان باسشىسىندا ءۇن جوق.

— ا، ءيتتىڭ بالاسى، مىنا جەر دە مەنىڭ باسىم سياقتى، — دەگەن عوي جانبايەۆ. شىنىندا دا باسىندا ءبىر قىلپىق جوق ەدى، قۇداي يمانىن جولداس ەتكىر. اقمولا وبليسپولكومنىڭ ءتوراعاسى جاقىپبەك جانعوزينگە باردىم. ءتىلشىمىن. جاعدايدى بىلەيىن دەپ.

— ەگىن ورىلىپ جاتىر. مەن ايتقاننان گورى كوزبەن كورگەن ارتىق. ءجۇر مەنىمەن بىرگە، — دەدى.

ءوزى دە، ماعان دا كەرزى ەتىك كيگىزدى. اقمولادان اۋلاقتاعى سوۆحوز ەگىنىنە باردىق. كۇزگى سۋىق جاڭبىر تولاستار ەمەس. تولارساقتان بالشىق. كومبايندار قاڭتارىلىپ ءتۇر. كومباينشىلار «پوليەۆويستاندا» اراق ءىشىپ، دارىلداسىپ، كەرىلدەسىپ، كارتا ويناپ وتىر. ءجانعوزيندى كورگەندە بارلىعىنىڭ ماستىعى تارقاپ كەتتى. زۋبكوۆ دەگەن بريگادير:

— كورىپ تۇرسىز عوي، جاۋىن... — دەپ كيرەلەڭدەدى.

— زۋبكوۆ! — دەدى سوندا جانگوزين. — ەگەر وسى بيداي جەكە وزىڭدىكى بولسا نە ىستەر ەدىڭ؟ ەرتەڭ قاردىڭ استىندا قالادى. نە ىستەر ەدىڭ سوندا؟

— قول وراقپەن بولسا دا جيىپ الار ەدىم.

— جەكە وزىڭدىكى بولماعان سوڭ اراق ءىشىپ ءلايلىپ وتىرسىڭ. بۇل دا مايدان. سوعىستا بولساڭ نە ىستەر ەدىڭ؟

— قار جاۋماق تۇرماق، قان جاۋسا دا ارپالىسار ەدىم.

— زۋبكوۆ! ەندەشە الىپ شىق دالاعا انالارىڭدى! وتىر كومباينعا!

وسىدان كەيىن تۇنجىراپ مۇلگىپ تۇرعان دالا گۇرىلدەپ الا جونەلدى. ەرتەڭىنە كۇننىڭ كوزى كورىندى. كەشە جىعىلعان دەستەلەر كەۋىپ، كومباين ونى باستىرىپ جاتتى.

جانگوزيننىڭ كەڭسەدە، كرەسلودا شالقايىپ وتىرعان كەزى كەم-دە-كەم. ىلعي دالادا، ءجۇمىسشىلار اراسىندا ءجۇردى دە قويدى. مۇنىڭ ءبارىن نەگە جازىپ وتىرمىن؟ قازىرگى كوپ اكىمدەر ەلدى، الىستاعى اۋىلداردى ارالامايدى. نە بار، نە جوق — ءوز كوزىمەن كورمەيدى. جاعدايدى تەلەفون ارقىلى، قاعازداعى اقپاردان عانا بىلەدى. ەگەر رەسپۋبليكا باسشىلارى وبلىسقا بارا قالسا، تەك «وبرازسوۆىي» جەرلەرگە عانا اپارىپ كورسەتەدى.

«سەلەكتورنوە سوۆەششانيە» دەگەندەرى بار. اسەرى شامالى. «كوز كورسە، ءجۇز ۇيالادى» — تەگىن ەمەس. الىستا وتىرىپ: «ءالو، ءالو» دەگەننەن گورى، وبلىس اكىمى اۋىلعا بارىپ، اسىقپاي ارالاسا — اۋرۋ ادام جازىلادى، كارى ادام جاسارادى، كەدەي ادام بايىيدى. ويتكەنى بەدەلى زور اكىمدى ءبىر كورۋدىڭ ءوزى كۇش-قۋات بەرىپ، قانات بىتىرەدى. ەجەلدەن ابىرويلى اكىمدى سىيلاعان حالىقپىز. اكىم اسەرلى سوز ايتسا، جۇرتتىڭ جىتەرىن قايراسا — ىنتا كۇشەيەدى.

وبلىستىڭ اكىمى قۇمعا «دجيپپەن» بارىپ، كيىك اتىپ، قىرعاۋىل اتىپ، قايتىپ كەلە جاتسا، انادايدان ءبىر اۋىل كورىنەدى.

— مىناۋ قاي اۋىل؟ — دەيدى قاسىنداعى اۋدان باسشىسىنان.

— «تۇگىسكەن» دەگەن اۋىل.

— «اپىر-وي، كىلەڭ شەنگەلدىڭ اراسىندا قالاي وتىر؟ — دەپ قالاعا قاراي وتە شىققان عوي.

سوندا دەيمىن-اۋ، «قالاي وتىر» دەپ تاڭ قالعانشا، ازىراق ايالداپ، ارالاپ كورسە قايتەدى؟!

ارمان. ەندىگى كەزەكتە اۋدان اكىمدەرى جوعارىدان تاعايىندالمايدى، جەرگىلىكتى حالىق ءوزى سايلاپ الادى دەگەن ءسوز تاراپ ءجۇر. ەگەر بۇل راس بولسا، قۇدايىم اۋىل جاقتىقتان، اتالاس تالاستان، رۋشىلدىقتان ساقتاسىن. ازاماتتىڭ رۋىنا ەمەس، اتا-تەگىنە ەمەس، اقىل-پاراساتىنا، ادالدىعىنا، ىسكەرلىگىنە، بىلىمدىلىگىنە، مادەنيەتىنە قارا. مىنا زاماندا ادامنىڭ ءبارى اقشانىڭ ق ۇلى بولىپ كەتكەن جوق. يماندىلارى دا بار. سيرەك بولار. سونى تاپ.

اناۋ اتا، مىناۋ اتا بولىپ ايتىسىپ ءجۇرىپ، جارامسىزدى سايلاپ الىپ، ەرتەڭىنە، ساتتار ەرۋبايەۆ جازعانداي:

— ەر ۇستىندە ۇيىقتاماساڭ، اتقا قونىپ نەڭ بار ەد؟! حالىق قامىن جەي الماساڭ، داتقا بولىپ نەڭ بار ەد؟! — دەپ بارماق شايناپ جۇرمەسەڭ بولعانى.

26-قاڭتار، 1999 جىل

---